2.5.06

playground


Ευτυχώς, η ζωή είναι τραμπάλα, δεν είναι τσουλήθρα, αρκεί να μην το ξεχνάμε…

* * * * * * *

19 σχόλια:

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Μωρέ, τσουλήθρα είναι...
Κατεβαίνεις φρρρρρρ μέσα σε μιά στιγμή και μετά γιά να ξαναανέβεις έχει κάτι σκαλιά δύσκολα, σου κόβεται η ανάσα.
Φιλούδια :)))

Χαρτοπόντικας είπε...

Κάτι μου διαφεύγει εδώ. Η γυναίκα που τηραει το σήμα τι σχέση έχει;

thegypsy είπε...

σωστότατο αυτό με την τραμπάλα!!!!
Αρκεί αν το θυμόμαστε πάντα...

Stavros Katsaris είπε...

Έπρεπε να γράφει κάτω απο την πινακίδα...
ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ!

the ibt είπε...

Τσουλήθρα, θα συμφωνήσω με τη dora.

Ξεκινάς από τα σύννεφα και καταλήγεις στο χώμα. :)

Marina είπε...

Μπορώ να διαφωνήσω? Ούτε τραμπάλα, ούτε τσουλήθρα μόνο. Είναι η ζωή σαν τη παιδική χαρά που έχει και κούνιες, και τσουλήθρες και το γύρω-γύρω όλοι και αλογάκια..επιλογή μας είναι τι θα διαλέξουμε

Ιφιμέδεια είπε...

ωραίο ποστ, ωραίο μπλογκ

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

"υποχρεωτικη πορεια"...
επιλογη αλλων που εμεις πρεπει να ακολουθουμε...
φιλια...

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Τραμπάλα, ναι. Μια πάνω, μια κάτω...Αλλά μόνο που χρειάζεται και κάποιος άλλος από την άλλη μερια για να κρατιούνται οι ισορροπίες, έτσι δεν είναι? Τραμπάλα δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου..

lemon είπε...

Ξέχασα να σας πω, οτι εγω προτιμώ τα καρουζέλ, συνέχεια γύρω-γύρω, επαναληπτικότητα και ησυχία, ζαλάδα κι ενα συνεχές χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη. Μπορώ??

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Σωστά λεμονιά και το κακό με την τραμπάλα είναι ότι θέλει υπομονή και δύναμη για να βρείς το κέντρο βάρους και να την ισορροπήσεις. Αλλιώς γέρνει μονόπατα.
Και εντάξει την βρήκες και ξαφνικά ο άλλος τραβιέται ξαφνικά και σκας στο χώμα. Ναι τραμπάλα είναι η ρημάδα αλλά θέλει δύο για να παίξεις.

Alpha είπε...

συμφωνώ με τον παδράζο.

θα γινόταν πάντως καλή φάση αν ήταν καρουζέλ.

το ευχάριστο είναι ότι όλοι εδώ την βλέπουμε σα παιδική χαρά.καθένας με τον τρόπο του βέβαια.

ωραία φωτό!

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς η ζωή δεν μας ζητάει να την ορίσουμε, μόνο να την ζήσουμε χωρίς λυσάρι.

Σε φίλώ, καλημέρα :)

MåvяiÐåliå είπε...

Μια ατελείωτη προσπάθεια ισορροπίας!

Λαμπρούκος είπε...

Επιτέλους, είχα ανάγλη να ακούσω κάτι που άφήνει μια νότα αισιοδοξίας από τα χειλάκια σου. Μοσχοβολιά μου!

ralou είπε...

Μα από ποιό μέρος είναι αυτές οι φωτογραφίες στα τελευταία post.
Και που τις βλέπω μόνο λέω ότι η ζωή δεν μοιάζει ούτε με τραμπάλα ούτε με τσουλήθρα.
Μάλλον με ακροθαλασσιά τον Αύγουστο μοιάζει.

Δεν θέλεις να φύγεις με τίποτα!

Γιουτζίν είπε...

Τι καλό, τι καλό :-)

maika είπε...

.. εμένα πάλι μου φαίνεται πως είναι η διαδρομή στους μαγικούς καθρέφτες... ψάχνεις να βρείς από που μπήκες κι όλο χάνεσαι...κι όλο δίπλα σου περνούν και άλλοι που ψάχνουν κι αυτοί... μπέρδεμαα!!

Butterfly είπε...

Και τι τραμπάλα καλή μου!!!!
Σ'ευχαριστώ πολύ για σήμερα 03/05/2006