tag:blogger.com,1999:blog-21218831.post3018768336976720017..comments2023-11-03T15:05:22.983+02:00Comments on lemon: είναι κάτι μέρες...lemonhttp://www.blogger.com/profile/09024854585602635300noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-90699861671299105532007-02-19T15:59:00.000+02:002007-02-19T15:59:00.000+02:00Για να το ποστάρεις, καταλαβαίνεις ήδη πόσο δύσκολ...Για να το ποστάρεις, καταλαβαίνεις ήδη πόσο δύσκολος είναι αυτός ο δρόμος... της μοναξιάς της γεμάτης what if, wish you were here κλπ. Και δεν τον αντέχεις πια, σε κούρασε.<BR/>Πιστεύω ότι ετοιμάζεσαι να στρίψεις, να πας σε μονοπάτι καλά στρωμένο, να ξεκουραστείς από το κακοτράχαλο της μέχρι τώρα διαδρομής. Κοίτα στο δρόμο να μαζέψεις φραουλίτσες, κερασάκια και τα σχετικά και άσε τα λεμόνια για το αυγολέμονο Λεμονάκι!<BR/>Λίγη προσπάθεια ακόμα χρειάζεται.Juanita La Quejicahttps://www.blogger.com/profile/04004611633571697463noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-2896204459407002212007-02-11T17:47:00.000+02:002007-02-11T17:47:00.000+02:00Ελπιζω να βρεχει τωρα στη Θεσ/νικη... τουλαχιστον ...Ελπιζω να βρεχει τωρα στη Θεσ/νικη... τουλαχιστον να μεαλαγχολει κι ο καιρος και να σου κανει την πιο καλη παρεα... Μερικες φορες, η μελαγχολια μπορει να ειναι γλυκεια, και να καταληξει σε ηρεμια, σε χαλαρωση, σε ψυχικη γαληνη...<BR/>Αν παλι ΔΕΝ βρεχει, τοτε μη χαλιεσαι αλλο, βγες εξω... παρε ανασες, ανασες Θερμαικου... πιες κι ενα ποτηρι κοκκινο μπρουσικο κρασι, φαε και κανα παίδακι... "τσικνισε" το σημερα... Να εισαι καλα Λεμονια, η στενοχωρια δεν σου ταιριαζει!Memento aka a moment in lifehttps://www.blogger.com/profile/07724441893438781097noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-80395964203337910752007-02-11T17:39:00.000+02:002007-02-11T17:39:00.000+02:00Δεν θα σου πω "και γιατί να μη το ποστάρεις;", θα ...Δεν θα σου πω "και γιατί να μη το ποστάρεις;", θα σου πω όμως "και γιατί να μην πας;". Τι σημασία έχει που δεν ήταν εκεί η φυσική παρουσία του; Αφού είναι πάντα μαζί σου, τον κουβαλάς στην καρδιά σου και στο μυαλό σου και στην ψυχή σου. Εχασες μιά έξοδο χαρούμενη και σιγά μη τις ένοιαζε τις φίλες σου που θα ήσουν μόνη. Αφού ξέρουν ...<BR/>Μου θυμίζεις τον άντρα μου ώρες-ώρες. Δεν μπορείτε να ησυχάσετε, να ηρεμήσετε, να πείτε "αχ, αυτό είναι". Κάτι σαν τρώει πάντα μέσα σας, λες και φοβάστε τόσο πολύ να είστε ευτυχισμένοι, που ψάχνετε αιτίες γιά να μην είστε. <BR/>Χαζούλα, τρέχα στον καθρέφτη και κυτάξου και χαμογέλα στον εαυτό σου και πες "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!!"<BR/>Και που κρυώνεις στη δουλειά μη σε νοιάζει, σε λίγο φεύγεις :))Περί κουζίνας και όχι μόνοhttps://www.blogger.com/profile/09344848196206285194noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-28857804976026132372007-02-11T13:05:00.000+02:002007-02-11T13:05:00.000+02:00..την επομενη φορα να πας..οπωσδηποτε να πας..ισως.....την επομενη φορα να πας..οπωσδηποτε να πας..ισως αυτος να μην ειναι πια εδω..εισαι ομως εσυ γλυκια μου..υπομονη..fish eyehttps://www.blogger.com/profile/13373238831830331756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-20493020231354354902007-02-10T16:12:00.000+02:002007-02-10T16:12:00.000+02:00Καλώς έπραξες και το ποσταάρησες. Για να το βλέπει...Καλώς έπραξες και το ποσταάρησες. Για να το βλέπεις, να μην ειναι μια σκέψη σου που πάει έφυγε, "πέταξε" και την άλλη/τις άλλες φορές να μην κακοκαρδίσεις τους φιλους, εσύ να μη μείνεις μόνη, παραπονεμένη και δακρυσμένη αλλά και εκείνος, να φροντίσει να είναι κοντά σου.<BR/>(κι' αν είχε δουλειά; αυτό δεν το σκέφτηκα...)<BR/>;-)ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝhttps://www.blogger.com/profile/03754229156319770973noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-81696089808846588462007-02-10T01:01:00.000+02:002007-02-10T01:01:00.000+02:00Λεμονιά , κατ ΄αρχάς αφήνω ένα χάδι στο χέρι σου. ...Λεμονιά , <BR/>κατ ΄αρχάς αφήνω ένα χάδι στο χέρι σου. <BR/><BR/>Τον πόνο να τον γελάμε και όχι να μας κλαίει . Δες τα όλα από την αστεία τους πλευρά , πίστεψε με παντού υπάρχει μια , αρκεί να διαλέξεις το γέλιο και όχι το κλάμα.<BR/><BR/>:*Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-44166365575068083792007-02-09T12:51:00.000+02:002007-02-09T12:51:00.000+02:00se xairetw apo tis vroxeres vryxelles! sou exw xan...se xairetw apo tis vroxeres vryxelles! sou exw xanasteilei sxolia.mpainw na se diavazw-esy mou kaneis klik-<BR/>irtha apo salonica 1 vdomada prin gia erasmus.<BR/>eniwsa ayto pou les pros stigmin,na xefygeis apo kathimerines katastaseis pou se kourazoun.<BR/>to zitima einai pws opou kai na pas kouvalas mzi sou ta viwmata sou,tis idees sou.<BR/>alla an thes na kaneis mia kainourgia arxi, mporeis.<BR/>den xerw an sou aresei i douleia sou i ti kaneis mono gia na vgaleis ta pros to zein alla an kourastikes skepsou ti allo tha mporouses na kaneis sti parousa fasi pou na se gemize.<BR/>epeidi exw niwsei opws niwtheis gia kapoio diastima, to na ta ekfrazeis -kai eidika opws ta ekfrazeis- einai poly lytrwtiko kai eimai sigouri pws eisai atomo pou xereis na gemizeis tin kardia sou k to myalo sou.<BR/>olgaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-33220110646448033552007-02-09T11:21:00.000+02:002007-02-09T11:21:00.000+02:00κι εγώ το ίδιο θα ρωτήσω με τη Ναταλία..αν μπορείς...κι εγώ το ίδιο θα ρωτήσω με τη Ναταλία..<BR/>αν μπορείς φυικά κι αν νιώσεις έτοιμη<BR/>(Απορία...στα σχόλιά μας γιατί δεν απαντάς ποτέ)<BR/>καλή σου μέρα :)Alkyonihttps://www.blogger.com/profile/13518133715465548931noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-19989516646440767322007-02-09T10:51:00.000+02:002007-02-09T10:51:00.000+02:00Γιατί να μην το ποστάρεις;Σκέψεις τρυφερές, σκέψει...Γιατί να μην το ποστάρεις;<BR/>Σκέψεις τρυφερές, σκέψεις δικές σου μα τόσο δικές μας. <BR/>Κι αυτή η νοσταλγία τι γλυκόπικρη γεύση έχει......!Ναταλίαhttps://www.blogger.com/profile/15592511770381221887noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-1936202237496183562007-02-08T23:10:00.000+02:002007-02-08T23:10:00.000+02:00Σε καταλαβαίνω. Είναι μερικές μέρες που αναζητάς κ...Σε καταλαβαίνω. Είναι μερικές μέρες που αναζητάς κάποιον να αγκαλιάσεις, να του πεις τον πόνο σου και μόνο στέκεις να κοιτάς μία οθόνη κι ένα δάκρυ που αντανακλάται στα υγρά κρύσταλλά της σαν να γλιστρά πάνω της, αλλά εκείνο τρέχει προς τα ακρόχειλά σου. Η αλμύρα του δακρύου είναι η γεύση της μοναξιάς, αλμυρή και πικρή. Ο πόνος που προκαλεί η καυστική δραστική του ουσία είναι ίδια με της έλλειψης συναισθηματικής επαφής, ανάγκης ορμέμφυτης να πούμε σε κάποιον τον πόνο μας και τον προβληματισμό μας.ο δείμος του πολίτηhttps://www.blogger.com/profile/05409347669720153462noreply@blogger.com