tag:blogger.com,1999:blog-21218831.post6379922457991895615..comments2023-11-03T15:05:22.983+02:00Comments on lemon: μαζί σου είναι σαν με καθαρό νερό...lemonhttp://www.blogger.com/profile/09024854585602635300noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-62019350211296231132007-09-15T20:34:00.000+03:002007-09-15T20:34:00.000+03:00Καλησπερα και απο εμενα,Τωρα μπηκα και εγω σε αυτο...Καλησπερα και απο εμενα,<BR/>Τωρα μπηκα και εγω σε αυτο το παιχνιδι της επικοινωνιας.Μου αρεσουν πολυ οι σκεψεις σου και επειδη εισαι το λεμονι γλυκο,νομιζω οτι ταιριαζει με λιγο πρασινολικερ που ειμαι εγω.<BR/>Καλο βραδυprasino likerhttps://www.blogger.com/profile/03211969815401188262noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-66719835400960848792007-08-28T19:04:00.000+03:002007-08-28T19:04:00.000+03:00μπλουζα βαμβακερη λεπτη,που χαιδευει απαλα το δερμ...μπλουζα βαμβακερη λεπτη,που χαιδευει απαλα το δερμα και κραταει μια δροσια αναμεσα στο δερμα κ το υφασμα..<BR/>αν ειναι να το καταλαβουμε στα 766666....ουυυυ...παειιιι!!!fish eyehttps://www.blogger.com/profile/13373238831830331756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-42557462780534003062007-08-28T09:56:00.000+03:002007-08-28T09:56:00.000+03:00Βασικά εγώ χρησιμοποιώ πουκάμισα και όχι μπλούζες....Βασικά εγώ χρησιμοποιώ πουκάμισα και όχι μπλούζες. Το θέμα είναι και αυτά ιδρώνουν και χάνονται μέσα στις αδενικές εκκρήσεις από τον πόνο και την οργή που μας κάψαμε.ο δείμος του πολίτηhttps://www.blogger.com/profile/05409347669720153462noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-21218831.post-65789514458293134532007-08-27T03:39:00.000+03:002007-08-27T03:39:00.000+03:00Το εισιτήριο το έχουμε βγάλει ήδη από γεννησιμιού ...Το εισιτήριο το έχουμε βγάλει ήδη από γεννησιμιού μας.<BR/>Την ώρα του check in, δε θα μας το ζητήσει κανείς.<BR/>Κρίμα να κάθεσαι να το κοιτάς και να περιμένεις τη σειρά σου, σα στην ουρά στην τράπεζα, είτε στα 76, είτε στα 38, είτε στα 19.<BR/><BR/>Είχα κι εγώ μια μπλούζα, ριγέ, με χοντρές μπλε και άσπρες ρίγες, οριζόντιες, που είχαν ένα ύφασμα ελαφρύ, που όταν φύσαγε, κυμάτιζε στην κοιλιά μου δίπλα, στη μέση, και με χάιδευε.<BR/>Αυτό το χάδι του ανέμου πολύ το αγαπούσα, για αυτό και την μπλούζα.<BR/><BR/>Αργότερα, που είχε λιώσει τόσο που να μη μπορώ να τη φοράω, έτυχε να δω το "Δον Ζουάν Ντε Μάρκο". Εκείνη τη σκηνή με το παιδί που βλέπει να χαϊδεύει η νυχτερινή αύρα το κομπινεζόν μιας όμορφης και που λέει:<BR/>"Και τότε συνειδητοποίησα (ή κάτι τέτοιο) πώς πρέπει να χαϊδεύεις μια γυναίκα".<BR/>Και είπα πως οι άνθρωποι δε θέλουν πολλά. Και πως τα λίγα αυτά, τα βασικά, έχουν κοινές ρίζες.Anonymousnoreply@blogger.com