lemon
this is MY dream, I decide what happens in it
16.10.21
7.7.21
18.3.21
11.3.21
Ásmundur Sveinsson και ο προφήτης του καιρού
Αυτό το γλυπτό λέγεται Veðurspámaðurinn (1934): ο άνθρωπος που (κοιτάζει έξω και προσπαθεί να) προβλέπει τον καιρό. Είναι ένα θέμα που περιγράφει τέλεια την Ισλανδία: ο καιρός είναι δύσκολος γιατί αλλάζει συνέχεια και γρήγορα. Λέγεται οτι αν δεν σου αρέσει ο καιρός στην Ισλανδία, περίμενε πέντε λεπτά (και θα αλλάξει): τώρα (μεσημέρι) που γράφω έχει δυνατό ήλιο και γαλανό ουρανό ενώ το πρωί χιόνισε και φυσούσε δυνατά. Στα μαθήματα ισλανδικών υπάρχει ειδικο κεφάλαιο: συζητώντας για τον καιρό.
Πίσω από το άγαλμα είναι το μουσείο Ásmundasafn το οποίο ήταν σπίτι και εργαστήριό του γλύπτη Ásmundur Sveinsson. Ήταν εκτός Ρέικιαβικ, μέσα στα χωράφια, όταν το έχτισε ενώ τώρα είναι 3 χιλιόμετρα-μια όμορφη βόλτα με τα πόδια από το κέντρο.
Είναι ένας από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες της χώρας ο Ásmundur Sveinsson. Γλυπτά του σε μεγάλο μέγεθος υπάρχουν σε διάφορα σημεία του Ρέικιαβικ και σε όλη τη χώρα. Όταν επισκέφθηκα το μουσείο, μια μέρα εν μέσω κόβιντ, χωρίς τουρίστες ή άλλους επισκέπτες, ο υπάλληλος με ξενάγησε και μου είπε το καταπληκτικό: μέσα στο μουσείο υπάρχουν τα γλυπτά στο μέγεθος που τα έφτιαξε αλλά υπάρχουν σε μικρό μέγεθος στο πωλητήριο-για τα σπίτια των αγοραστών, σε μεγαλύτερο/μέτριο μέγεθος στον κήπο του μουσείου ή σε δημόσιους χώρους και σε πολύ μεγάλο μέγεθος σε κήπους και σταυροδρόμια σε διάφορους δήμους της χώρας.
* Veður=weather, καιρός, að spá=προβλέπω, μαντεύω, maður=man, άνδρας, άνθρωπος, -inn=Ο (οριστικό άρθρο/αρσενικό/ονομαστική)
7.11.20
Sigurður Ben Jóhannsson
https://www.mbl.is/greinasafn/grein/1550398/
https://www.facebook.com/people/Sigur%C3%B0ur-Ben-J%C3%B3hannsson/100001037232175
10.1.19
~ Αρχεία του Βορρά, της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
Τα Αρχεία του Βορρά είναι το δεύτερο από τα τρία βιβλία που με τον γενικό τίτλο Ο Λαβύρινθος του Κόσμου αποτελούν την αυτοβιογραφία της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.
Στο πρώτο βιβλίο, με τίτλο Ευβλαβικές Αναμνήσεις (δεν το έχω διαβάσει ακόμα) μιλάει για τη μητέρα της Fernade (1872-1903) η οποία πέθανε δέκα μέρες μετά τη γέννηση της Μαργκερίτ, και την οικογένεια από την πλευρά της.
Στο δεύτερο μέρος, τα Αρχεία του Βορρά, αφηγείται την ιστορία της οικογενείας του πατέρα της Michel (1853-1929). Από εκεί είναι το παραπάνω απόσπασμα.
Το τρίτο μέρος Τι; Η Αιωνιότητα, που θα αφορούσε τα χρονια που έζησε η ίδια η Μαργκερίτ (1903-1987), έμεινε ατελείωτο λόγω του θανάτου της στις 17 Δεκεμβρίου 1987.
[Θέλω εδώ να σημειώσω κάτι που είναι προφανές αλλά σχεδόν πάντα το παραβλέπουμε, ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε το καλύτερο ή το σημαντικότερο, τέλος πάντων, για το τέλος, γιατί ορίστε, να, κάτι γίνεται -το αναπόφευκτο- και χάνεται για πάντα η ευκαιρία.]
Σημειώσεις:
- Γεννήθηκε ως Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour και δημιούργησε η ίδια το ψευδώνυμό της με αναγραμματισμό του Crayencour.
- Το μέρος που έλεγε "σπίτι της" το έφτιαξε στην αμερική-και το λέω αυτό γιατί πέρασε πολύ μεγάλο μέρος της ζωής της ταξιδεύοντας σε κάθε μέρος του κόσμου, ακόμα μέχρι και στα βαθιά της γεράματα. Το σπίτι της λοιπόν είχε το όνομα Petite Plaisance και βρίσκεται στο νησί Mount Desert στο Μαίην. Έζησε εκεί επί 42 χρόνια με την αμερικανίδα σύντροφό της Grace Frick.
- Ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 1980).
- Ήταν φίλη με την Ιωάννα Χατζηνικολή η οποία εξέδωσε (και μετέφρασε) τα βιβλία της στα ελληνικά.
- Το βιβλίο Γράμματα σε φίλους και όχι μόνο (επιστολές της Μ.Γ. σε διάφορους παραλήπτες, κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής της) όταν βρέθηκε στα χέρια μου, υπήρξε για μένα ένα είδος αυτοβιογραφίας της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Αυτό ήταν που με προέτρεψε να διαβάσω τα βιβλία της και γι' αυτό το λόγο το συστήνω.
26.12.18
~ La part manquante, του Christian Bobin
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική με τον Κριστιάν Μπομπέν, οτιδήποτε γράφει μου φαίνεται αριστούργημα. Όχι τόσο για τον τρόπο που είναι γραμμένο (εξάλλου έχω διάβάσει μόνο σε μετάφραση όσα βιβλία του υπάρχουν στα ελληνικά-από τρεις διαφορετικούς μεταφραστές) αλλά γι΄αυτά που γράφει: για τις σκέψεις του καθεαυτές, για τον τρόπο που βλέπει τα πάντα-το νόημα της ζωής. Έχω χαρίσει το Αιχμάλωτος του λίκνου (εκδόσεις Χαραμάδα) που ήταν το πρώτο δικό του βιβλίο που διάβασα, αυτό με το οποίο τον γνώρισα και τον αγάπησα (και λίγα λέω) πάνω από 25 φορές, σε φίλους και γνωστούς, περιμένοντας στη συνέχεια την άποψή τους γι΄αυτό. Στο μυαλό μου, η συμφωνία μας πάνω σ΄αυτό το βιβλίο είναι κάτι σαν ένδειξη ότι βλέπουμε το νόημα της ύπαρξής με τον ίδιο τρόπο.
[Ελπίζω να έρθει κάποτε η ώρα να τον διαβάσω στο πρωτότυπο!]
14.12.18
~ H Μαντόνα της Νοτρ-Νταμ, του Alexis Ragougneau
Αν "τους" είχα ακόυσει, δεν τα το είχα διαβάσει, και τότε πόσο λάθος, θα είχα χάσει ένα τόσο ωραίο βιβλίο, δυό απολαυστικά απόγεύματα, τη γνωριμία μου με ένα νέο γάλλο συγγραφέα, την επαφή με τη γαλλική αστυνομική λογοτεχνία, ένα βίρτσουαλ ταξίδι στο Παρίσι και στη Νότρ Νταμ και τόσες πληροφορίες για τους τουρίστες και τις διαδικασίες μέσα σ΄αυτή την πιο διάσημη εκκλησία του κόσμου...
Δεν θα είχα ανακαλύψει ότι ένα βιβλίο αστυνομικό μεν αλλά όπου το μυστήριο λύνεται από έναν παππά με προβλήματα υγείας, ένα έκτρωμα ύψους 1,48 και 43 κιλών όπως λέει ο ίδιος για τον εαυτό του, θα μπορούσε όχι απλά να μου κρατήσει το ενδιαφέρον αλλά να με συγκινήσει επιπλέον μέχρι δακρύων για πάνω από δύο φορές.
Έτσι λοιπόν. Ας μη δίνουμε σημασία σ΄ότι βλέπουμε γραμμένο για ένα βιβλίο από δω κι από κει. Γι' αυτό έγραψα κι εγώ τη γνώμη μου και πάω τώρα να την ανεβάσω τώρα στο goodreads μπας και βοηθήσω κανέναν αναποφάσιστο αναγνώστη.
8.11.18
~ Στ΄αμπέλια, του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Μέσα στις πρώτες σκέψεις μου ήταν ότι Καλά που γράφτηκε αυτό το βιβλίο και σώθηκαν έτσι λέξεις και συνήθειες και περιγραφή μιας εποχής χαμένης πια για πάντα στο παρελθόν-κάτι σαν ιστορική καταγραφή, σαν παρακαταθήκη.
Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης σκεφτόμουν Μα τι όμορφα που σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος, κάποιος να τον παροτρύνει να γράψει κι άλλα βιβλία, να ακούμε τις σκέψεις του, τον απλό προσγειωμένο και ταυτόχρονα ανυψωτικό για τον αναγνώστη τρόπο που σκέφτεται.
Και στο τέλος έμεινα με κάτι πολύ σπάνιο πια για μένα, την ικανοποίηση ότι πληρώθηκα διαβάζοντας.
Έτσι, να θυμόμαστε τους λόγους για τους οποίους αγαπάμε τα βιβλία.
26.1.18
The Monk of Mokha
Το βιβλίο λέγεται The Monk of Mokha και είναι η αληθινή ιστορία του 24χρονου Alkhanshali που μεγάλωσε στο Tenderloin, την πιο κακόφημη συνοικία του Σαν Φρανσίσκο, και μετά από μια σειρά από περιπέτειες που σχετίζονται με τον εμφύλιο πόλεμο στην χώρα καταγωγής του, την Υεμένη, όπου είχε πάει για να συλλέξει κόκκους καφέ από διάφορες ποικιλίες, ξεκίνησε πρόσφατα τη δική του εταιρία καφέ.
Τον γνωρίζουμε κυρίως από τα βιβλία του και από την ταινία Ένα ολόγραμμα για το Βασιλιά-νομίζω όμως ότι το δίκτυο 826 Valencia και η ζωή του, αξίζουν πολύ μεγαλύτερου ενδιαφέροντος.
22.8.17
18.8.17
ακούγοντας την πρωινή ησυχία, Ίλιον, Αύγουστος 2017
14.8.17
κάθε χρόνο και χειρότερα και καλύτερα μαζί
Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου σε ξεγελανε κατά κάποιο τρόπο, σε κάνουν να νομίζεις ότι θα κρατήσουν για πάντα.
Τις άφησα να ζήσουν το όνειρο κι όσο κρατήσει. Καλύτερα έτσι, σκέφτηκα, παρά μια μακριά σκονισμένη ζωή που καταλήγει στο φούρνο με πατάτες.
13.8.17
Crumb (1994)
Ντοκιμαντέρ, βιογραφικό, για τη ζωή του καρτουνίστα Robert Crumb (και της οικογενείας του).
Βλέπω αυτό που έγραψα παραπάνω: σε καμία περίπτωση δεν περιγράφει το πόσο ενδιαφέρον, καλογυρισμένο και σ η μ α ν τ ι κ ό βρήκα αυτό το ντοκιμαντέρ.
Θα το έβαζα κι εγώ οπωσδήποτε στην λίστα μου των 50 Documentaries to See Before You Die.
Επίσης ως προτρεπτικό επιχείρημα μπορεί να λειτουργήσει κι αυτό (από wiki): Despite strong reviews, Crumb was not nominated for the Academy Award for Best Documentary Feature (the nominating committee reportedly stopped watching the film after only twenty minutes).---- Αυτό που έχω να πω είναι ότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΕΧΑΣΑΝ!
12.8.17
γίναμε vintage
24.6.17
bluets and mountain tea
[Τελείωσα το Bluets, είναι εξαιρετικό, το τελείωσα κάπως γρήγορα από ανυπομονησία αλλά δεν το βάζω στην άκρη, είναι απο αυτά που έχεις δίπλα σου για καιρό και τα ξανακοιτάζεις. Επίσης δεν έχω ξαναχαιδέψει βιβλίο τόσο πολύ στη ζωή μου. Ομολογώ ότι όταν χάιδευες το εξώφυλλο μου φάνηκε κι εμένα ωραίο, απαλό, ιδιαίτερο, αλλά δεν περίμενα ότι όποτε θα το ξανάπιανα, θα το ξαναχάιδευα εντυπωσιασμένη το ίδιο όπως την πρώτη φορά κάθε φορά.]
23.6.17
22.6.17
Christina's World by Andrew Wyeth
Ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο "Michael Palin in Wyeth´s World",
διάρκεια 59 λεπτά,
με αγγλικούς υπότιτλους.
[Michael Palin heads for rural Pennsylvania and Maine to explore the extraordinary life and work of one of America's most popular and controversial painters, Andrew Wyeth. Fascinated by his iconic painting Christina's World, Palin goes in search of the real life stories that inspired this and Wyeth's other depictions of the American landscape and its hard grafting inhabitants.
Tracking down the farmers, friends and family featured in Wyeth's magically real work, Palin builds a picture of an eccentric, enigmatic and driven painter. He also gets a rare interview with Helga, the woman who put Wyeth back in the headlines when the press discovered he had been painting her nude, compulsively but secretly for 15 years.]