Είναι σοβαρό πράγμα ένα μπλογκ, είναι η βιτρινα μας, το υπουργείο δημοσίων σχέσεων,
ή είναι ο μυστικός μας κήπος;
Είναι εξομολογητήριο, θεραπευτήριο, προσφέρει εντέλει καμία βοήθεια;
Oι σκέψεις που δεν γράφουμε σαπίζουν μέσα μας και μας σκοτώνουν σιγά-σιγά;
Για ποιό λόγο να έχεις ένα μπλογκ άμα δε γράφεις ότι θέλεις μέσα του;
Ποιός, ποιά αστυνομία της σκέψης θα σε συλλάβει αν γράψεις αυτά που ούτως ή άλλως έχεις μέσα σου,
ποιόν θα κοροιδέψεις αν δεν τα γράψεις, ποιός θα νομίσει πως είσαι πολύ ευτυχισμένος, πως είσαι καλύτερος άνθρωπος;
4.12.11
All I’ve ever done is dream.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlQOrd0ALl6p8SU2K_oOnG7LfzcBt_dBZzehD8bQtznqFnD1R1SsCg00RW42F33LeVTI98golRJbjVBm-II9IB_qe1luNs0bnvtAebQ8WEujCToD3WF6NIST-u1qZTtu79rgP7/s400/tumblr_lseb78yc8k1qzipvbo1_500.jpg)
I never tried to be anything other than a dreamer. I never paid any attention to people who told me to go out and live. I belonged always to whatever was far from me and to whatever I could never be. Anything that was not mine, however base, always seemed to be full of poetry. The only thing I ever loved was pure nothingness…
— Fernando Pessoa (via booklover)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)