όλα πάνε ρολόι

Και τι είναι αυτό που έχεις στο έντερο σου? Πληγή. Αααα, αντί να θυμώνεις λοιπόν, να ξεσπάς, να φωνάζεις, να το πετάς από πάνω σου, εσύ τι κάνεις? Εσύ πληγώνεσαι, το παίρνεις μέσα σου και γίνεται πληγή.
Θα μπορούσες να βγάζεις έρπη (μα έβγαζα, γιατρέ, κάθε εξάμηνο περίπου, συνέχεια, πριν μερικά χρόνια, όχι όμως πια) στα χείλη, σε τσούζει, σε παιδεύει μερικές μέρες, και περνάει. Εσύ το πήρες λοιπόν από έξω σου και το έβαλες ακόμα πιο μέσα σου.

* Ο Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν, χειμώνα (που το χιόνι όλα τα σκεπάζει και είναι έρημα και ήρεμα) στο Central Park.


* * * * * * *

με τον κινέζικο τρόπο

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ
ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΠΕΤΡΑΔΙΑ

ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΜΕ ΠΕΤΡΑΔΙΑ έχουνε κιόλας γίνει κάτασπρα από τη δρόσο,
Είναι τόσο αργά που τις αραχνούφαντές μου κάλτσες νοτίζει
η υγρασία,
Και ρίχνοντας κάτω την κρυστάλλινη κουρτίνα
Κοιτάζω το φεγγάρι μες απ' τη διαύγεια του φθινοπώρου.

Ριχάκου (701-762)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σκάλα στολισμένη με πετράδια, άρα πρόκειται για παλάτι. Παράπονο, άρα υπάρχει αφορμή γι' αυτό. Αραχνούφαντες κάλτσες, άρα κυρία της αυλής, κι όχι υπηρέτρια. Διάφανο φθινόπωρο, άρα εκείνος δεν μπορεί να επικαλείται τον καιρό ως δικαιολογία. Επίσης εκείνη ήρθε νωρίς, αφού η δρόσος δεν άσπρισε απλώς τα σκαλοπάτια, μα νότισε και τις κάλτσες της. Το ποίημα εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως, γιατί εκείνη δεν διατυπώνει ευθέως την κατηγορία.

Κατάη σημαίνει Κίνα και μ' αυτό το όνομα έγινε γνωστή η ασιατική αυτή χώρα στην Ευρώπη κατά τους χρόνους του Μεσαίωνα.

Όλα, ποίημα και σημειώσεις, από την Κατάη του Έζρα Πάουντ, σε μετάφραση Κ.Λάνταβου.


* * * * * * *

γεύση κερασιού

θυμήθηκα εκείνη την κοπέλα που έσπασε τη λεκάνη της τη μέρα που ο πρώην άντρας της παντρευόταν. Από τη γέφυρα που διασχίζει τη Λαγκαδά.
Μου το είπε ο μπαμπάς της που τον βλέπαμε στην ψυχιατρική κλινική. Ήταν χήρος κι άλλαζε καθημερινά τρία λεωφορεία για να φτάσει με τα τάπερ.

Βλέποντας τον Χάουζ, το θυμήθηκα. Όταν είδα το ύφος του τη στιγμή που ο κατατονικός σούπερ ήρωας μπήκε στην αίθουσα.

Σαν την Ελένη την κεντήτρια, τη σκέφτομαι καμιά φορά αυτή την κοπέλα. Και την άλλη που ήταν στον τάφο μπροστά απ' του μπαμπά μου κι η μάννα της είπε τον πόνο της στη δική μου. Ίδια ιστορία. Και την άλλη, πάλι ίδια ιστορία, κάθε φορά που βλέπω τον αδελφό της, να μου χαμογελάει σιωπηλά.

Προσπαθώ να πω, που παίρνεις ένα δρόμο και δεν έχει γυρισμό. Είτε με θάνατο είτε χωρίς.

* η φωτογραφία, δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, μα δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια απ'την ευτυχία τους, μακάρι μια ζωή έτσι να μείνουν, είναι από το Paz's New York Minute.


* * * * * * *

ευτυχώς, (κάποτε) χριστουγεννιάζει...

Όσο γελοίο κι αν ακούγεται, δύο φορές σήμερα, η σκέψη πως υπάρχουν τα χριστούγεννα με έσωσε.
Κυριολεκτικά.
Όχι πως θα πνιγόμουνα κιόλας-σε ποτάμι, αλλ'όμως κυριολεκτικά πνιγόμουν, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, απ'τη στεναχώρια.
Γυρνώντας απο τη δουλειά, με το μυαλό θολωμένο, σε πανικό, να παίρνει ανάποδες και ξαφνικές αποφάσεις όπως θα παραιτηθώ, θα ζητήσω μετάθεση, θα πάρω αναρρωτική, αχ μακάρι να έμενα έγκυος, μακάρι να μην αλλάξει το ασφαλιστικό και να προλάβω να βγω στη σύνταξη, μακάρι να αλλάξει ο χαρακτήρας μου και να μην με πειράζουν τα όσα με πειράζουν-καλά, αυτό ήταν μαύρο χιούμορ, δεν ήταν κανονική σκέψη, αλλά είπαμε, δε σκεφτόμουν κανονικά...
Πως θα αντέξω, πως, πως... Οκτώβριος, Νοέμβριος, ....ααα, καλέ κοίτα τι έχει μετά, χριστούγεννα!

Τα χριστούγεννα είναι πιο σημαντικά απο τη δουλειά, έχουν λαμπάκια και μελομακάρονα, έχουν χιονισμένες ταινίες και γέμιση γαλοπούλας, η ζωή είναι ωραία, τι καλά!!
Κι ευτυχώς, έχει κάθε χρόνο χριστούγεννα!

(Μην πω και για τα χριστουγεννιάτικα επεισόδια του δρ.Χάουζ, θα βγούμε απ'τα όρια...!)

* Η φωτογραφία του Aaron Turner


* * * * * * *