Πακιστάν, Tariq Ali, Ένας Σουλτάνος στο Παλέρμο
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Όχι βαριά λογοτεχνία αλλά
αρκετά λογοτεχνία ώστε να σε ταξιδεύει με πολλή ποιότητα. Επίσης άψογη
έκδοση, μορφή και εξώφυλλο. Εκτίμησα τον Ταρίκ Αλί και έβαλα στο
πρόγραμμα να διαβάσω όλη την "πενταλογία του ισλάμ" του.
Δεν θα ισχυριστώ ότι κατάλαβα όλη την περίπλοκη πρόσφατη
Ιστορία της Ισπανίας που περιγράφεται στο βιβλίο. Ίσα-ίσα, το μόνο που
κατάλαβα πολύ καλά είναι το πόσο περίπλοκη είναι. (Όπως ακριβώς και η
ιστορία όλων των χωρών και όλων των εποχών: τίποτα δεν είναι μόνο
μαύρο-και-άσπρο.)
Το τρίτο και τελευτάιο μέρος του
βιβλίου Στρατιώτες της Σαλαμίνας είναι από τα ωραιότερα πράγματα που
διάβασα τελευταία και έβαλε τον Θέρκας για πάντα στον κατάλογο με τους
αγαπημένους μου συγγραφείς.
Ο Θέρκας μου θύμισε κάπως τον Μαρίας
και τον Βίλα-Μάτας: τα βιβλία του, όπως τα δικά τους, είναι βιβλιόφιλα,
περιγράφουν (εκτός των άλλων) συγγραφείς, βιβλία, γράψιμο και ήσυχους περιπάτους σε
επαρχιακές γειτονιές.
Επίσης, όπως οι παραπάνω (αν και σε μικρότερο βαθμό) ώρες-ώρες νομίζεις ότι αφήνει τις
σκέψεις του να γραφτούν από μόνες τους, ότι μετατρέπεται σε ένα μολύβι που αμέτοχο καταγράφει
έναν χείμαρρο σκέψεων και συναισθημάτων.
Εν κατακλείδι.
Το
κέντρο όλων είναι ο άνθρωπος. Όχι ο άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο αλλά εγώ,
εσύ, κι αυτός που μόλις πέρασε από δίπλα μας. Η Ιστορία δημιουργείται
από σκέψεις ή παρορμήσεις ανθρώπων, η ζωή κυλάει σαν ποτάμι όπου άλλος
κολυμπάει κι άλλος πνίγεται. Αυτά.
Suspiros de España, από την ταινία Soldados de Salamina του David Trueba
Η μεταμεσονύχτια προβολή της ταινίας Ο Αιζενσταιν στο Γκουαναχουατο (2015) του Πήτερ Γρήναγουει στην τοποθεσία Tarsanas χθες το βράδυ στη Σύρο, δυστυχώς διακόπηκε περίπου μισή ώρα πριν το τέλος της, λόγω του δυνατού αέρα που απειλούσε να ρίξει την οθόνη προβολής.
Επίσης, παρόλο που η έναρξή καθυστέρησε αρκετά ώστε να την προλογίσει ο σκηνοθέτης, αυτό δεν στάθηκε δυνατό.
ΟΜΩΣ-παράδοξο αλλά και αναμενόμενο κατά κάποιο τοπο, μόνο ευχάριστα έχω να σχολιάσω.
Παρά την εσπευσμένη διακοπή, οι θεατές έφυγαν ενθουσιασμένοι. Κατά τη διάρκεια της προβολής γελούσαν, έβγαζαν επιφωνήματα (εγώ ήθελα να χειροκροτήσω!).
Η ταινία δείχνει τον Αιζενστάιν στο Μεξικό, με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο που δεν θα κάτσω τώρα να περιγράψω, γιατί αυτά τα πράγματα βλέπονται-δε λέγονται.
Πιθανότατα θα υπάρξει επανάληψη της προβολής μέσα στις επόμενες ημέρες του φεστιβαλ.
Προλετέρκα, που σημαίνει προλετάρια, είναι το όνομα του πλοίου με το
οποίο η Fleur Jaeggy έκανε ένα 14ημερο ταξίδι με τον πατέρα της, από τη
Βενετία στα ελληνικά νησιά και παλι πίσω, όταν ήταν δεκαέξι χρόνων. Ήταν
ένα ταξίδι γνωριμίας μαζί του και αποχαιρετισμού ταυτόχρονα.
Διάβασα το βιβλίο σαν νερό μέσα σε μια μέρα, μέσα σε απόλυτη ησυχία.
Είναι αυτή η ψυχρή γερμανική γραφή-σαν ο συγγραφέας να είναι απών από τη
διαδικασία και ταυτόχρονα χειρουργός και αυτόχειρας.
[Τα παιχνίδια που κάνει το φως μέσα από τα φύλλα της μουριάς.]
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχος από το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου Ολόκληρη νύχτα και μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ.
