27.4.06

la dolce vita (III)



Εδώ μέσα είναι σαν τον παράδεισο. Ένα σωρό καλοί άνθρωποι, διαθέσιμοι να σε ακούσουν οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, ουσιαστικά, να επικοινωνήσουν, να καταθέσουν τον εαυτό τους.
Όμως ας μη γελιόμαστε, η πραγματική ζωή είναι έξω. Και ο παράδεισος δεν υπάρχει.

* * * * * * *

21 σχόλια:

Memento aka a moment in life είπε...

ο παραδεισος δεν υπαρχει... Τον παραδεισο τον φτιαχνουμε εμεις! Καθε φορα που κανουμε χαρουμενες σκεψεις, καθε φορα που λεμε καλησπερα σε καποιο αγνωστο στο δρομο, καθε φορα που χαμογελαμε...

Καλησπερα Λεμονια !

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Ο παράδεισος υπάρχει ακριβώς επειδή τον φτιάχνουμε εμείς. Λίγη προσπάθεια θέλει μόνο.

alombar42 είπε...

Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικού και εικονικού δεν είναι τόσο σαφής.
Συχνότατα κλαίμε ή γελάμε με κάποιο γεγονός που δεν αλλάζει την "πραγματική" μας ζωή. Ασχέτως πού ακριβώς συνέβη αυτό.

Γίνε κι εσύ ένα καλώδιο - μπορείς :)

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

εγω ειμαι κακια!!!!!
χχιχιιιιχιχι....
εγω χωραω αραγε????
;pppp

NinaC είπε...

Λοιπόν.... ήρθε η ώρα να συναντήσεις τον Παράδεισό σου: ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΑΛΟΝΙΚΑ!!!

χεχεχε

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Νονά, έρχονται !!!!!! Μας πιάσανε.

nyctolouloudo είπε...

ποιός νοιάζεται για τον παράδεισο ...αφού είναι ωραία η κόλαση!

καλό βράδυ!

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Κόλαση γίνεται η ζωή μας όταν νομίζουμε ότι βρήκαμε τον παράδεισο.

yorgos είπε...

indeed well said, i couldnt agree more!

τα βλογς δεν ξεφεύγουν από την ψευδαίσθηση που δημιουργεί το δίκτυο!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το παραμύθι με τον παράδεισο πρέπει κάποτε να τελειώσει για να σταματήσουμε να αγχωνόμαστε και να κυνηγάμε να πιάσουμε τον ουρανό λες και πιάνεται.

Alpha είπε...

σίγουρα δεν υπάρχει.

είμαστε καταδικασμένοι στον αιώνιο πόνο και στη δυστυχία.

ζούμε ένα κύκλο επιθυμίας-ικανοποιήσης-πλήξης-πόνου-νέας επιθυμίας

ή επιθυμίας-μη ικανοποίησης-πόνου-νέας επιθυμίας

όμώς κι ο πόνος μές στο Σύστημα μπορεί να είναι.

γι αυτό δες τι μου πε ο στέφαν για τον τσε στο σημερινό μου ποστ.

διαλέγεις και παίρνεις.

ellinida είπε...

Και τι σημασία αν είναι εδώ ή έξω από εδώ . Το βασικό είναι να βρίσκεις ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν . Η έξοδος από την οθόνη είναι απλά μία απόφαση .
Εχω διαδικτυακά φιλαράκια που δεν έχω συναντήσει ποτέ και με ξέρουν σαν κάλπικη δεκάρα . Και ξέρω ότι όταν τους χρειαστώ , θα μπω να τους μιλήσω . Ε και ? Μειώνει αυτό την αξία τους επειδή δεν τους κοιτάω στα μάτια ?
Τι είναι ο παράδεισος εκτός από στιγμές ? Που όντως εμείς μπορούμε να τις φτιάξουμε .
Καλημέρα Λεμονάκι .

Λαμπρούκος είπε...

Έξω είναι η ζωή έχεις πολύ δίκιο...
Αλλά εδώ μέσα θα κλείνωμαι, με σβυστό το φώς κάθε φορά που θέλω να σε μυρίσω, που θέλω να σου πω μια κουβεντούλα για να μαλακώσεις εσύ και να λευτερωθώ εγώ...

Και θα χτίσω και δω ένα μικρό τσαρδάκι για εκείνες τις ώρες...

γιώργος είπε...

ο παράδεισος είναι εκεί που η καρδιά μας βρίσκει την ηρεμία της...

Νicola Beerman είπε...

αν στη φωτογραφια σου απεικονιζεται ο παραδεισος τοτε αυτο πρεπει να 'ναι το δενδρο με τον απαγορευμενο καρπο...προσεξε λοιπον μην φας...

MåvяiÐåliå είπε...

Οι άνθρωποι είναι παντού ίδιοι νομίζω, απλά εκεί έξω είναι πιο τρομοκρατημένοι άρα σε άμυνα, είμαι σίγουρη πως κι εκεί έξω θα βρεις τον τρόπο να χαλαρώσεις τις άμυνες τους, να τους ξεμπλοκάρεις και να σου αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Χτίσε κι εκεί έναν παράδεισο μπορείς…
θα ζηλεύουμε βέβαια αλλά ας είναι :p

Γιουτζίν είπε...

Λεμονάκι ζουμερό, ο παράδεισος είναι ένα ακόμα κατασκεύασμα του εποικοδομήματος.
Η πραγματικότητα επίσης.
Για να μη μιλήσω για "εδώ μέσα".

(ο Λαμπρούκος τα λέει καλύτερα από εμένα, και -τι έκπληξις!- δίχως σεξουαλικά υποννοούμενα)

Butterfly είπε...

Όμορφος κόσμος, ιδανικά πλασμένος καλή μου.

Υ.Γ. Θέλεις ένα σοκολατάκι με τσέρυ? Ή προτιμάς ένα πλαιζιράκι? Εγώ παντος έφαγα όλο το κουτί. Δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω......

Ανώνυμος είπε...

Εδώ μέσα, εκεί έξω.
Ένα σωρό καλοί άνθρωποι.

Πραγματική ζωή.

Είμαι μέσα.
Είμαι έξω.
Δεν είμαι μέσα.
Δεν είμαι έξω.

Πώς να σπάσω τον εαυτό με ένα ρόπτρο;

Δεν ξέρω τί είναι ο παράδεισος...
...η πραγματική ζωή...
...μα πες μου:
Αν είναι κάτι που υπάρχει ως έννοια, και κάθε έννοια, και κάθε ύπαρξη, κάθε πραγματικότητα, κάθε ζωή, πώς την ψαλιδίζω στο φύλλο μιας πόρτας;

Εδώ μέσα.
Γελιέμαι;

Εκεί έξω.
Γελιέμαι;

Εδώ.
Γελιέμαι;
Εκεί.
Γελιέμαι;
Μέσα.
Γελιέμαι;
Έξω.
Γελιέμαι;

Εδώ μέσα.
Ένα σωρό καλοί άνθρωποι.

Εκεί έξω.
Ένα σωρό καλοί άνθρωποι.

Πραγματική ζωή.

Ο παράδεισος...

Εδώ μέσα, εκεί έξω,
...δεν υπάρχει.


Ένα σωρό καλοί άνθρωποι.
Εδώ μέσα, εκεί έξω, ο παράδεισος... ...δεν ξέρω τί σημαίνει.

Η πραγματική ζωή...
Ένα σωρό καλοί άνθρωποι.

Cinematia είπε...

Η ζωή είναι παντού!Τη δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι!Αρκει να μας ευχαριστεί αυτό που κάνουμε, είτε είναι στο ιντερνετ, είτε στον κόσμο εκτός αυτού!

GLOBAL είπε...

Είμαι off topic , μα που να άφηνα την καληνύχτα μου αν όχι στον παραδεισένιο post σου;
Καληνύχτα, γλυκά όνειρα.