Ο κύριος Φεντερίκο Φελλίνι γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1920 στην Εμίλια-Ρομάνα.
H Τζουλιέττα Μασίνα γεννήθηκε ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 22 Φεβρουαρίου 1921 στην Μπολόνια.
Παντρεύτηκαν το 1943 και έζησαν μαζί 50 χρόνια, έως το 1993.
Ο γάμος τους έληξε με το θάνατο του, στις 31 Οκτωβρίου 1990 στη Ρώμη από καρδιακή προσβολή.
Η Τζουλιέττα έφυγε μετά πέντε μήνες, στις 23 Μαρτίου 1994 στη Ρώμη επίσης, από καρκίνο.
Το 1945 ο Φελλίνι και η Ιουλιέτα του των πνευμάτων απέκτησαν το μοναδικό τους παιδί-που έζησε μόνο δύο βδομάδες.
(το ποστ είναι πλημμυρισμένο με τη μουσική του Νίνο Ρότα, ο μόνος λόγος που δεν την ακούτε είναι διότι δεν ξέρω να κάνω λίνκς με τραγούδια…)
* * * * * * *
20 σχόλια:
Στις δεύτερη και τρίτη φωτογραφίες, δεν αναγνωρίζεις μια κάποια μυστική ίσως κατανόηση της Τζουλιέττας;
Γνωρίζει καλύτερα, και για αυτό χαμογελά.
Στην τέταρτη (ίσως και στην πρώτη), υποψιάζεσαι τον λόγο που γνωρίζει.
Μου αρέσει όταν χάνεται κάποιος , να τον ακολουθεί ο αγαπημένος του μετά από λίγο . Μόνο ο έρωτας νικάει τον θάνατο, και ας μοιάζει να συμβαίνει το αντίστροφο.΄Άσε με να το πιστέψω αυτό μη διαφωνήσεις.
:)
Ο λατρεμένος μου!!!:-))))
Για να βάζεις μουσική, πήγαινε εδώ yousendit και ακολούθα τις οδηγίες.. Το site φιλοξενεί για 7 ημέρες τα αρχεία.. καλή επιτυχία:-)
(δεν είναι ανάγκη να κάνεις login στο site, δέχεται και ανώνυμους χρήστες)
πώς βάζουμε λινκ:
(a href="http://lllemon.blogspot.com/2006/04/la-dolce-vita.html")la-dolce-vita(/a)
Προσοχή: αντί για παρενθέσεις, ( )χρησιμοποιείς αυτά τα σύμβολα: < >
Δοκίμασε εδώ να το μάθεις, ε
:-))
(χρησιμοποίησα παρενθέσεις γιατί αλλιώς δε θα μπορούσες να δεις τον τρόπο)
Είχα κι εγώ καιρό να περάσω απο τα μέρη σου μυρωμένε μου λεμονανθέ που δεν φεύγεις ποτέ από το μυαλό μου: μια λεμονιά έξω από το παραθύρι μου και το γατάκι μου που είναι ολόιδιο με αυτό της φωτογραφίας σου, σε θυμίζουν συνέχεια.
Πέρασα, και αγόρταγα ήπια με τα μάτια μου όλα τα πόστ σου που δεν είχα παρακαολουθήσει! Τι ποίηση, τι ομορφιά, τι έρωτας, τι άνοιξη, τι ανθρωπιά!
Οι πρώτες αγάπες είναι σαν τις πρώτες φιλίες: δεν ξεχνιούνται ποτέ!
Με αγάπη
η φίλη σου
Παράγραφος
Λυπάμαι που σαν περνάς από τα μέρη μου γίνεται μαύρη η καρδούλα σου ενώ όταν περνάω από εδώ "αναφτεριάζει μέσα μου η άδολη χαρά"!
η αγαπημένη σου φίλη
Παράγραφος
Καλημέρες πολλές
Ψάχνω το soundrac της ταινίας "il postino" Μήπως τό έχεις εσύ ή κάποιος φίλος ;
Φιλενάδα μου εκτός από το να διαβάζω τα υπέροχα κείμενα σου θα ήθελα να ακούω και τις μαγικές μουσικές που είμαι σίγουρος ότι θα διαλέγεις για μας. Γι αυτό άκου:
1) Επέλεξε ένα αρχείο ήχου (mp3, wma) από τον υπολογιστή σου.
2) Πήγαινε στο www.yousendit.com, βάλε το email σου και στείλε στον εαυτό σου το αρχείο
3) Θα σου επιστρέψει ένα λινκ. Κάνε κλικ και επέλεξε το σύνδεσμο με το τραγούδι που έχεις.
4) Βάλε στο τεμπλέιτ σου τον κώδικα
(embed src="url" autostart="true" hidden="true" loop=true) Προσοχή: αντί για παρενθέσεις, ( )χρησιμοποιείς αυτά τα σύμβολα: < > στην αρχή και το τέλος,
και όπου url, πρόσθεσε το σύνδεσμο με το τραγούδι που έχεις κατεβάσει από το yousendit.
5) Ξανασήκωσε το τεμπλέητ σου!
Περιμένω με πολύ αγωνία.
Αν δε τα καταφέρεις στείλε μου μέηλ, αν τα καταφέρεις θα το έχω ακούσει...
Φιλιά φάτσα μου
Λαμπρούκος
ναι, καλά, άκου τον Λαμπρούκο και θα προκόψεις.......
Δεν θα πω...δεν θα πω τίποτα!
Κι εγώ που νόμιζα…..(ακόμα γελάω)
Συμφωνώ με roxanne….μόνο ο έρωτας!
Όσο για το il postino θα ψάξω ίσως το βρω.
!!!
Ο έρωτας είναι απόλυτα συνυφασμένος με τον θάνατο.
" θα σε αγαπώ για πάντα"
"θα μείνω κοντά σου για πάντα"
"δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα"
Τι υπέροχη αντίφαση.
Κανείς ορθολογιστής , κανείς από αυτούς που παλεύουν για μια τακτοποιημένη και απαλαγμένη από αντιφάσεις ζωή δε μπορεί να ερωτευθεί.
Ευχαριστούμε lemon
Συνιστώ "Best of Nino Rota", βγήκε πρόσφατα, το πήρα και σε CD, κυκλοφορία από Αγγλία νομίζω. Και το βιβλίο "Τζουλιέττα".
Ανώνυμε, το σχολιό σου ήταν ο λόγος που δεν το ξε-πόσταρα χθες τη νύχτα, ευχαριστώ...
roxanne, οχι μόνο δεν διαφωνω, εγώ είμαι η πρώτη που θα συμφωνήσω μαζί σου, δυστυχώς...άλλος ένας έρωτας που νίκησε το θάνατο... μαζί είναι τώρα, μαζί και με τον Νίκο και τη Χρύσα...
Ροδιά και Λαμπρούκο, ευχαριστώ πολύ για τις οδηγίες σας, θα ενημερωθείτε για το αποτέλεσμα σύντομα!!
Παράγραφε, να είσαι καλά, δεν έχω λόγια.. :)
padrazo, δυστυχως είμαι άσχετη με τα μουσικά-και για να ψάχνεις το soundtrack, μάλλον δεν θέλεις τη γνώμη μου για την ταινία, συμφωνούμε!!
Στη υπέροχή αντίφαση σου να προσθέσω το οτι το ίδιο που μας απογειώνει, μας πεθαίνει ταυτόχρονα, κλπ συναισθήματα, όλα αντικρουόμενα, όμως ζωή πραγματική, εε??!!
Κουκλίτσα μου, αααα, όλα κι όλα, τον Λαμπρούκο τον ξέρω σχεδόν απο την μέρα που βαφτίστηκε εδω μέσα (εγω ήμουν μόλις μερικών ημερών τότε), τον εμπιστεύομαι...
(ασε, σου λέω, και πλησιάζει νύχτα τρελλού καρναβαλιού σε καμμιά δεκαριά μήνες, άσε να τον έχω απο κοντά, μπας και δει χαρά το κορμί μου...!!).
Ντάλια μου, δηλαδή τι νομιζες, οτι μόνο εσύ θα είχες το προνόμιο?? ε όχι λοιπόν! κι άλλοι, και μείς...!!!
(φιλάκια)
Νικόλα και Jp ευχαριστώ (για το βιβλίο ιδιαίτερα, θα το βρώ οποσδήποτε).
Δεν είναι ο έρωτας που νικάει τον θάνατο, η αγάπη είναι. Κανένας έρωτας δεν κρατάει 50 χρόνια.
Ο έρωτας είναι φωτιά και η φωτιά καίει και σβύνει.
Ο έρωτας, δεν έχει ούτε την κατανόηση, ούτε την υπομονή που χρειάζεται μιά σχέση γιά να αντέξει τον χρόνο.
Ο έρωτας είναι βιαστικός και ανυπόμονος.
"Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει"
Είμαι σίγουρος ότι αν έχεις δει το il postino θα είναι από τις αγαπημένες σου.
@dora
Δέσποινα, δεν έχεις άδικο για την αγάπη, άλλα άφησε ένα παραθυράκι ανοιχτό για να ανασάνει κι ο έρωτας.
Όπως λες, ο έρωτας είναι φλόγα.
Καίει ναι, αλλά γιατί να σβύσει αν τον τρέφεις;
Πριν από καιρό και χρόνο, όταν οι άνθρωποι ακόμα μαζευόντουσαν ομάδι, υπήρχε πάντα κάποιος φύλακας της φωτιάς. Τη φρόντιζε, την έτρεφε, την κράταγε καθαρή. Την είχε ιερή.
Μετά βγήκαν οι BIC και οι zippo.
Η φωτιά άναβει εύκολα πια, για αυτό σβύνει κι ανέμελα.
Γίνηκε ευτελής.
Μη με παρεξηγήσεις, δε θέλω να διαφωνήσω μαζί σου. Έτσι είναι όπως τα γράφεις.
[Σάμπως μπορεί κανείς να πει γι αυτά τα πράγματα: "Δεν είναι έτσι, είναι αλλιώς";]
Απλά θέλω να γράψω κι εγώ μαζί πως μπορεί να γίνει κι αλλιώς.
Υ.Γ. Δέσποινα dora Μού 'δωσες θέμα για σκέψη και γράψιμο, ευχαριστώ.
Υ.Γ. Υ.Γ. @lemon
Δέσποινα, αυτός ο ανώνυμος που με χαρά διαβάζει τα πόστ σου, με σέβας αποδέχεται και την κατάργηση των κειμένων σου, των άλλων, όσο και του ιδίου.
Γιατί αν δε δίνει το δικαίωμα στον εαυτό του (και κατ' επέκταση στους άλλους) να άλλάξει γνώμη, πώς θα αποκτήσει τη δυνατότητα να διορθώσει ό,τι αναγνωρίσει ότι στραβό ή άκαιρο έπραξε;
Πώς θα αναστηθεί;
Καλή ανάσταση!
50 χρόνια με τον ίδιο άντρα ! Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι !!!!!!
Χεχ αλλά από την άλλη το βρίσκω τόσο μα τόσο ρομαντικό .
Who Wants To Love Forever, When Love MUST DIE!
Δημοσίευση σχολίου