Καμιά φορά,
όταν έχω χρόνο ανάμεσα στις διαδρομές,
ανεβαίνω στην επιφάνεια (!)
και χαίρομαι,
τα κτήρια, τον καιρό, τους ανθρώπους!
Το πρωί που πηγαίνω στη δουλειά μου, έχω ένα τέταρτο διαθέσιμο… Χρόνος κλεμμένος από τον ύπνο μου, μα στην ουσία χρόνος κερδισμένος γιατί είναι ολόδικός μου, και τον κάνω ότι θέλω...
* Μαρσέλ Προύστ: Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, τόμος 7
όταν έχω χρόνο ανάμεσα στις διαδρομές,
ανεβαίνω στην επιφάνεια (!)
και χαίρομαι,
τα κτήρια, τον καιρό, τους ανθρώπους!
Το πρωί που πηγαίνω στη δουλειά μου, έχω ένα τέταρτο διαθέσιμο… Χρόνος κλεμμένος από τον ύπνο μου, μα στην ουσία χρόνος κερδισμένος γιατί είναι ολόδικός μου, και τον κάνω ότι θέλω...
* Μαρσέλ Προύστ: Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, τόμος 7
* * * * * * *
12 σχόλια:
Καλά κάνεις, λεμονιά μου! Εγώ είμαι περίεργη με τους νέους σταθμούς πως να είναι. Προχτές σκεφτόμουνα στη διαδρομή το σχετικό παλιότερό σου ποστ! Φιλιάά
Παρακαλώ επέστρεψε το τεταρτάκι στον ύπνο,αμαρτία. ;)
Καλά κάνεις. Έτσι, όπως φτάσαμε έχουμε ανάγκη ακόμα και από ένα τέταρτο της ώρας για να χαλαρώσουμε.
Πάντα να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου. Αυτό σου εύχομαι.
Καλή σου μέρα. :))
"χρόνος κερδισμένος γιατί είναι ολόδικός μου, και τον κάνω ότι θέλω..."
Δε θα το πιστέψεις έτσι λειτούργησα για μια 25ετία και όντως έτσι είναι, κερδισμένος χρόνος!
Γλαρένιες αγκαλιές
…και ωραία φωτογραφία.
Φιλιά
θαύμασα το σχόλιο της γλαρένιας μας
Δεν έχουμε πολλοί την πολυτέλεια να το πούμε αυτό
καλή σου μέρα
εκπληξη η φωτογραφία,
φανταστικές λέξεις του έργου αυτού.
ωστε λεμονακι μου να ελπιζω;
ξανακερδιζετε ο χαμενος χρονος;;;
Οχι, ο χαμένος χρόνος δεν ξανακερδίζεται Βασιλική, αλλά μπορούμε να "κερδίσουμε" όσον απέμεινε, απλά "μη χάνοντάς" τον...
Ω πολύ χαίρομαι που σας άρεσε η φωτογραφία Μαύρη Ντάλια και γιατρέ μου! Είναι η-μόλις-προ-δύο λεπτών-αγορασμένη-ομπρέλα μου, απ αυτές που πουλάνε στις εξόδους του μετρό όταν βρέχει..!
Κι εμένα μ αρέσει πολύ να εξερευνώ το μετρό, renata!
Sitofkris, άμα μ αφήσεις, θα κοιμάμαι συνέχεια, συνέχεια... Τόσο πολύ μ αρέσει και τόσο πολύ μου λείπει!
Δείμε, ακριβώς αυτό. Έστω και μία ώρα τη μέρα μόνοι με τον εαυτό μας. Ειδάλλως, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να πως ότι έζησα τη μέρα, νιώθω σκορπισμένη...
Ευχαριστώ πολύ ελληνίδα, να είσαι καλά, όσο γίνεται καλύτερα :)
Φύρδην-μίγδην πολύ σε χαίρομαι που είσαι έτσι όπως είσαι, το ξέρεις δα!
Αλκυόνη, μπορούμε να προσπαθούμε όμως, ε? Έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω...
and the credit goes to ....... lemon!!!!!!!!
μπράβο σου αν κι εγώ δεν κλέβω ποτέ χρόνο από τον ύπνο μου!!!!!
φιλάκια....
πάντοτε βοηθά να ανεβαίνουμε πού και πού στην επιφάνεια… είτε ξεφεύγοντας για λίγο από την σειριακή ευκολία του μετρό, είτε ξεφεύγοντας λίγο από τους συρμούς της καθημερινότητας… κάνει καλό… το ίδιο κάνουν ακόμη και τα γατόψαρά μου μια στις τόσες, κάθε μέρα, κι ας είναι σαν το ψάρι στο νερό…
Δημοσίευση σχολίου