Αχ, μετράμε τα χρόνια
και κάνουμε τομές εδώ κι εκεί
και σταματούμε κι αρχίζουμε
και διστάζουμε μεταξύ των δύο.
Αλλά πόσο είναι ενιαία, όσα μας συναντούν,
πως συγγενεύουν μεταξύ τους,
γεννιούνται και μεγαλώνουν και διαμορφώνονται
και κατά βάθος εμείς δεν έχουμε παρά
να είμαστε εδώ,
με απλότητα, έντονα,
όπως η γη είναι εδώ,
καταφάσκοντας τις εποχές,
φωτεινή και σκοτεινή και ολόκληρη μέσα στο χώρο,
μη ζητώντας να αφεθεί σε κάτι άλλο,
παρά στο δίχτυ ων επιρροών και των δυνάμεων,
που μέσα του τα αστέρια νιώθουν ασφαλή.
(εκδόσεις Ροές, μετάφραση Κωνσταντίνας Ψαρρού)
**Longstone Lighthouse
* * * * * * *
3 σχόλια:
και μ΄αρέσουνε τόσο οι φάροι...
Καλό μήνα , καλό φθινόπωρο(;)
καλημερα!
σ΄ευχαριστω λεμονακι γιατι με τους φαρους σου μου θυμησες μια υπεροχη παρασκευη με τον ανδρα μου!
ωρες ατελειωτες κοντα σε δυο φαρους.
παω να του δωσω ενα φιλι..
να περασεις μια μαγικη κυριακη μεσα στην αγκαλια του!
(αν καταλαβα καλα, αφησες τη θεσαλλονικη και μενεις πια εδω?)
φιλια πολλα
Υ.Γ. πρεπει να εισαι πολυ γλυκια κοπελα . ετσι σε φανταζομαι οταν σε διαβαζω!
Ναι ηλιοστάλακτη, μένω πια εδώ(!), κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και φοβάμαι πως μερικές φορές είμαι πιο πολύ ξινή, όμως πάλι εγώ είμαι...
Roxanne, καλή μου φίλη, καλή μας μέρα, κάθε μέρα μας...
Δημοσίευση σχολίου