14.8.08

σαν σήμερα

Η τελική σούμα, αναμφισβήτητα βγαίνει θετική. Αναμφισβήτητα.

Μπορώ να γίνω πάρα πολύ μελό (ε, έχω και μια ροπή προς αυτό, δεν μπορώ να το αρνηθώ!) και να πω για δάκρυα και για ουλές, μα ποιος δεν έχει; Επιτέλους πια, Μαρία-Αντουανέτα, σκάσε. Βαρέθηκα κι εγώ η ίδια τη γκρίνια και τη μουρμούρα. Μ’ ακούω μέσα μου να γκρινιάζω και γελάω, λέω πάψε πια καλέ, προς θεού, δε βαρέθηκες; Έτσι έχουν τα πράγματα, έτσι είναι, έτσι, σκάσε, σκάσε πια.

Πιο πολλά κιλά-θα είναι από το μυαλό, που έπηξε και που περίσσεψε με τα χρόνια! Πιο λίγος ενθουσιασμός-θα είναι από τα περισευούμενα κιλά, (και το μυαλό), που δεν μ’ αφήνουν πια να αιωρούμαι!

Δεν έχω καθόλου διάθεση, ούτε ικανότητα να γράψω. Έχω διάθεση (και ικανότητα, εννοείται!) να διαβάζω. Νιώθω το χρόνο μπροστά μου λιγοστεμένο, στενεμένο, κι όσο ανάποδο κι αν ακούγεται, αυτό για μένα είναι δείγμα πως χαίρομαι τη ζωή. Προσπερνώ τις φυλλάδες και διαβάζω βιβλία. Προσπερνώ (ψέματα λέω, δεν προσπερνώ, προσπαθώ, προσπαθώ πάρα- π ά ρ α πολύ μα σπανιότατα τα καταφέρνω) τις σκόνες του σπιτιού ώστε να μου μένει χρόνος να ζω.

Έχω διάθεση για ταξίδια μα δεν έχω διάθεση να σχεδιάσω ταξίδια. Θέλω να φεύγω, να φεύγω από παντού, απορώ που τόσα χρόνια καθόμουν-μα πως, γιατί δεν έφευγα;

Οι νύχτες, οι ήσυχες νύχτες του καλοκαιριού, τα πρωινά της Κυριακής με τις εφημερίδες στο τραπέζι της κουζίνας. Ο καφές. Τα βιβλία, το κοτόπουλο με κάρυ. Μαζί.

Όταν ακούω τον ήχο του νερού καθώς κάνεις μπάνιο, φοβάμαι μην έρθουν μέρες χωρίς εσένα, χωρίς τον ήχο σου μέσα στο σπίτι. Μα που να το πω και τι απάντηση να πάρω;

Συχνότατα πια, φοβάμαι.

Και του χρόνου!


* * * * * * *

12 σχόλια:

lemon είπε...

Συγνώμη, κάτι είχα κάνει με τα σχόλιά μου, και είχαν πρόβλημα...
Τώρα είναι εντάξει, δεχόμεθα, τα πλήθη των αναγνωστών του μπλογκ μπορούν να σχολιάσουν ελεύθερα!!

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , ΥΓΙΕΙΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΗΧΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ , ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣ ΠΑΝΤΑ[ΜΟΝΟ ΜΗΝ ΚΟΥΦΑΘΕΙΣ,ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΝΟΩ..]
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ
*Ο ΦΟΒΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΝΟΜΙΖΩ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΣ , ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ "ΤΗΝ ΑΞΙΖΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ?"

ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ,ΦΙΛΙΑ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ,
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ.

Υ.Γ ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Juanita La Quejica είπε...

Και του χρόνου Λεμονάκι! Χρόνια Πολλά!

faraona είπε...

Χρονια καλα και δημιουργικα ευχομαι και στους δυο σας.

Τα φιλια μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ετσι πες μου και τρόμαξα η γυναίκα....
Μας την έπεσε πάλι ο Blogger σκέφτηκα...
Μας ξανακλείνει τα "σπίτια"...

;-)))

Χρόνια Πολλά ΛΕΜΟΝΙ μου
φίνο και μυρωδάτο,
ένα φιλί εις τον λαιμό
δώσε του τον αφράτο...

Και για σένα και για 'ΚΕΙΝΟΝ
οι στίχοι μου...ναι;

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ, ΥΓΙΗΣ ΚΙ' ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΣΟΥ!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Να τα εκατοστήσεις, γλυκιά μου! Αχ, πόσο γέλασα με την προτροπή σου ("Μαρία Αντουανέτα, σκάσε πια!)

Και τώρα αιωρείσαι, μη νομίζεις, απλά εσύ το πας όπου θες! ;) Κι είναι το καλύτερο!

Τα φιλιά μου θα στα δώσω από κοντά!

philos είπε...

Χρόνια πολλά και όμορφα.
Σου εύχομαι ότι επιθυμείς!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι δεν έχω διάθεση για τίποτα. Ούτε για διάβασμα, ούτε για γράψιμο.
Χρόνια σου πολλά!

lemon είπε...

Ευχαριστώ πολύ-πολύ για τις ευχές σας!

(Ούτε κι εγώ εγώ διάθεση Χάρη, για τίποτα, συχνότατα ούτε ν' ανοίξω τα μάτια μου το πρωί. Αλλά προσπαθώ. Να είσαι ΚΑΛΑ)

P. Kapodistrias είπε...

Τώρα πια, Σεπτέμβριο καλόν!!!

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

εγω να δεις ποσο μελο θα γινω, αν πω αυτο που θελω...
το αφηνω ομως παραπερα...

και μονο χρονια καλα θα πω...
καλα, γεματα και γλυκα...
αυτο!

Dr_MAD είπε...

ένας τεράστιος κόμπος στο λαιμό μου. και είναι και 2η φορά που το διαβάζω. με κάτι ταυτίστηκα. ειδικά μετά το "μαζί". ίσως από το "γιατί δεν είχα φύγει". ψυχούλα μου μια αγκαλιά από μένα να πάνε οι έννοιες μακριά. το κάρμα μου είναι δυνατό και πιάνει ;-)