Ένα κείμενο της παράδοσης, άγνωστου συγγραφέα, λέει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει δυό στάσεις: να χτίζει ή να φυτεύει. Οι χτίστες μορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, κάποτε όμως τελειώνουν αυτό που χτίζουν. Τότε σταματούν και περιορίζονται απο τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φυτεύουν. Μερικές φορές οι καταιγίδες και οι εποχές τούς προκαλούν προβλήματα και σπάνια ξεκουράζονται. Σε αντίθεση με τα κτήρια όμως, ένας κήπος δε σταματά ποτέ να αναπτύσσεται. Και, παρόλο που απαιτεί την προσοχή του κηπουρού, του δίνει παράλληλα και τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή του σαν μια μεγάλη περιπέτεια.
Οι κηπουροί αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, γιατί ξέρουν ότι στην ιστορία του κάθε φυτού βρίσκεται η δημιουργία όλης της Γής.
* Απο την εισαγωγή της Μπριντα, του Paulo Coelho
* Tulips from her garden
(για την αδελφούλα μου)
* * * * * * *
5 σχόλια:
Τέτοια όμορφα λαμπερά χρώματα να φωτίζουν συχνά τις μέρες σου...
Όμορφα όλα σου!!!!
Πολυκαλημέρες!
Αν και αντιπαθώ τον Κοέλο, αναγνωρίζω πως είναι σοφό το παράδειγμά του. Ας γίνουμε κηπουροί λοιπόν! ;)
Μου αρέσει ο Paulo Coelho θεωρώ τα γραπτά του διαχρονικά και σοφά..απλά ..μου αρέσει.Χαίρομαι που γνώρισα το μπλοκ σου πόρτα πόρτα!
Καλύτερα κηπουρός παρά χτίστης. Είναι και πιο ξεκούραστο ;)
Εξαιρετική φωτογραφία όπως πάντα :))
Δημοσίευση σχολίου