away

Έχει μια βδομάδα που έβαλα λαμπάκια στα παράθυρα.

* * *

Μου άρεσε πάρα πολύ η νέα ταινία του Γούντυ Άλλεν.

* * *

Έψαξα στο google maps να βρω το Austin του Τέξας όπου θα μετοικήσει-εν ευθέτω χρόνω- η κουμπάρα μου και μελαγχόλησα (ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ).

* * *

Κάνω λίστες, λίστες, με ψώνια, με δουλειές-που-έχω-να κάνω-αύριο, με πράγματα-που-πρέπει-να-γίνουν-στο σπίτι, με ταινίες που πρέπει να δω, να βρω, να γράψω, με βιβλία που πρέπει να διαβάσω, να αγοράσω, να δανειστώ, να μεταφέρω, να ξαναδιαβάσω. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό. Χρειάζομαι θεραπεία.

* * *

Την τελευταία φορά που πήγα μόνη μου Θεσσαλονίκη (ξανά)διάβασα (σε ένα βράδυ) την “Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς” και κατάλαβα πρώτον γιατί μου αρέσουν τα Χριστούγεννα και δεύτερον γιατί είμαι έτσι όπως είμαι. Τρίτον, απόρησα που όταν είσαι μικρός δεν δίνεις δεκάρα για την μετάφραση: ένα βιβλίο σε συγκλονίζει για αυτά που λέει και μόνο.

* * *

Βλέπω συχνά εφιάλτες και φωνάζω στον ύπνο μου. Αυτό υποτίθεται πως είναι καλό γιατί έτσι το ξεμπλοκαρισμένο υποσυνείδητό μου βιώνει όσα με παιδεύουν και δεν τα στοιβάζει στο ασυνείδητο μου. Εγώ πάντως υποφέρω.

* * *

Δύο πράγματα με απασχολούν αυτό τον καιρό: ο χρόνος που φεύγει καθώς διαβάζω διαγώνια (και χειρότερα) όσα έχω στο ρίντερ μου και το στις πόσες σελίδες πρέπει να εγκαταλείπω ένα βιβλίο όταν δε μ'αρέσει. Αντιθέτως δεν με απασχολούν τα ταξίδια που δεν σχεδιάζω (απλά θέλω, ή όμως μπορεί και να μην θέλω) να κάνω.
Γενικά διανύω μια πολύ ήσυχη περίοδο. Ανισορροπίας.

* Η φωτογραφία είναι από την συστήνεται-ανεπιφύλακτα-ταινία away we go του Sam Mendes.


* * * * * * *

Thessaloniki International Film Festival

Αν τα ωραία πράγματα κρατούσαν για πάντα, θα έπαυαν να είναι τόσο ωραία άραγε?

Πως γίνεται ενώ είσαι φορτωμένος με τόσα χαρτιά στα χέρια και τόσες εικόνες στο κεφάλι, να πετάς?

Θέλω κι άλλο.


* * * * * * *

bombones

Μια φωτογραφία από το Buenos Aires daily blog.

Ο κύριος πουλάει bombones-καραμέλες στους μπλοκαρισμένους απο την κίνηση οδηγούς, προς 1 peso (25 cents του δολλαρίου) τη μία.
Και ο Αργεντινός μπλόγκερ αναρωτιέται πως καταφέρνει να βγάλει μεροκάματο μ' αυτόν τον τρόπο.


* * * * * * *

The Irony of Fate or Enjoy Your Bath!

(songs-part 1)

Μια ταινία του 1975, της Mosfilm.

Παίζεται ακόμη στη Ρωσία-και στις πρώην σοβιετικές χώρες-παραδοσιακά κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς. Τη βλέπουν με τόση ευχαρίστηση, όσο το It's a Wonderful Life βλέπεται κάθε Χριστούγεννα.

* * *

Ο Ζένια είναι έτοιμος να ζητήσει σε γάμο τη Γκάλια στο τετ-α-τετ παραμονής πρωτοχρονιάς δείπνο τους. Μερικές ώρες πριν, πηγαίνει στην-παραδοσιακή εδώ και χρόνια τέτοια μέρα-συνάντηση με τους φίλους του σε ένα λουτρό.
Εκεί ξεχνιούνται, πίνουν, γίνονται λιώμα, και τελικά αντί για τον φίλο του Πάβλικ που επρόκειτο να ταξιδέψει για Λένιγκραντ, επιβιβάζεται ο Ζένια...
Εδώ είναι η καρδιά της ταινίας: οι πόλεις εκείνο τον καιρό (ίσως και τώρα, ποιος ξέρει) περιστοίχίζονταν στα περίχωρά τους από τεράστιες πολυκατοικίες, με αριθμημένους δρόμους, κτήρια, διαμερίσματα.
Έτσι ο Ζένια παίρνει ένα ταξί, και δίνοντας την διεύθυνση του σπιτιού του, πηγαίνει στο αντίστοιχο διαμέρισμα του Λένιγκραντ, όπου-από διαβολική σύμπτωση-το κλειδί του ταιριάζει απόλυτα!
Ίδια όλα, η είσοδος του κτηρίου, ο διάδρομος της οικοδομής, το ασανσέρ, η διαρύθμιση του διαμερίσματος... Τις λεπτομέρειες δεν είναι σε θέση να τις αντιληφθεί λόγω της ..βότκας.
Πέφτει λιώμα στο κρεβάτι-δίπλα του το χριστουγενινιάτικο δέντρο, το τραπέζι στρωμένο για δύο-όλα όπως στο σπίτι του...
Σε λίγο έρχεται η ένοικος του διαμερίσματος, η Νάντια κι αρχίζει να ετοιμάζεται όλο χαρά: περιμένει τον Ιππόλυτο, ο οποίος θα την ζητήσει επίσης σε γάμο το βράδυ...

Τα μετά είναι μάλλον προφανή.
Αποκαλύπτεται η παρεξήγηση, τα ζευγάρια καυγαδίζουν, χωρίζουν, φιλιώνουν, ξαναχωρίζουν... Τα φαγητά τρώγονται, επισκέπτες μπαινοβγαίνουν στο διαμέρισμα, γίνονται τηλεφωνήματα Μόσχα-Λένιγκραντ, μεθύσια, κλάματα, χιόνια...

Η ταινία είναι μεγάλη-192 λεπτά.
Παρεμβάλλονται αρκετά τραγούδια, σόλο με συνοδεία κιθάρας, όπου τραγουδούν εναλλάξ ο Ζένια και η Νάντια.

* * *

Μπορεί άραγε να φανεί πόσο μαγευτική είναι η ταινία από την ξερή περιγραφή των παραπάνω δεδομένων?
Αν βάλω λέξεις στη σειρά, -χιόνι πέφτει συνέχεια έξω από το παράθυρο, το δέντρο είναι στολισμένο, απλά, σαν ξεπουπουλιασμένο-όπως αυτά των παιδικών μας χρόνων, τα χρώματα είναι θαμπά, γαλάζια και καφέ, τα τραγούδια είναι σα χάδια, οι στίχοι είναι σα μαχαίρια-, θα βοηθούσε καθόλου?

* * *

Στην wikipedia είδα πως οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Παστερνάκ και της Τσβεντάγιεβα.

Οι γούνινοι σκούφοι είναι σαν αυτούς που μας φορούσε η μαμά μας το '70 και ντρεπόμασταν πολύ να τους φοράμε με την αδελφή μου.

(songs-part 2)

* * * * * * *