και χορεύω

-Σε πρόσβαλαν ποτές;
-Ποιος να με προσβάλει; Είμαι δυνατός. Αν δώσω μια!...
-Δε λέω να σε χτύπησαν. Την ψυχή σου την πληγώσανε ποτές;
-Την ψυχή δεν μπορείς να την πληγώσεις, στην ψυχή δεν κολλάει προσβολή, λέει αυτός. Την ανθρώπινη ψυχή δεν μπορείς με κανέναν τρόπο να την αγγίξεις, με τίποτα...

Οι επιβάτες του καταστρώματος, οι ναύτες, όλοι οι άνθρωποι μιλάγανε για την ψυχή το ίδιο πολύ και συχνά όσο και για τη γης, τις δουλειές, το ψωμί και τις γυναίκες. Η ψυχή είναι το ψωμοτύρι στις κουβέντες των απλών ανθρώπων, λέξη γαζέτα. Δε μ'αρέσει που τούτη η λέξη βρίσκεται πάντα στις γλιστερές γλώσσες των ανθρώπων, κι όταν οι μουζίκοι βλαστημάνε, θυμωμένα ή καλόκαρδα, βρομίζοντας την ψυχή, είναι σαν να μου μαχαιρώνουν την καρδιά.

Θυμάμαι πολύ καλά με τι προσοχή μίλαγε η γιαγιά μου για την ψυχή, τη μυστική κατοικία της αγάπης, της ομορφιάς, της χαράς, και πίστευα πως σαν πεθαίνει ένας καλός άνθρωπος, οι λευκοί άγγελοι παγαίνουν την ψυχή του στο γαλάζιο ουρανό, στον καλό Θεό της γιαγιάς μου, κι αυτός την υποδέχεται καλοσυνάτα:
-Έλα, καλούλα μου, έλα παστρικούλα μου, έλα που μου βασανίστηκες κι υπόφερες κει κάτου.
Και δίνει στην ψυχη τα φτερά του Σεραφείμ-έξι άσπρες φτερούγες.

* Διαβάζω "Στα Ξένα Χέρια" του Μαξίμ Γκόρκη.


* * * * * * *