μια ιδέα είναι, τίποτα

κουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου
(την έχω στην καρδιά μου)
ποτέ δεν είμαι χωρίς αυτήν
(όπου κι αν πάω, είσαι κι εσύ, αγαπημένε μου)
e.e.cummings

* * * * *

Δεν ξέρω αν είναι ο στίχος πιο ερωτικός, ή το όνομά του ποιητή.
Αν είναι το τέλος του καλοκαιριού, που εδώ και μέρες μ' έχει βάλει σε μιαν ατμόσφαιρα ερωτική...

Το αεράκι ανεμίζει τις κουρτίνες κι ο ήλιος που τρυπώνει από τις γρίλιες, κάνουν την κουζίνα να αρμενίζει σαν πλοίο.

Μπορεί πάλι να είναι απ'την ελευθερία που έχουν μέσα τους τα Κυριακάτικα πρωινά. Και την ησυχία.

Μπορεί και να έχει σχέση με τα γενέθλιά μου, να είναι οι τελευταίες αναλαμπές ενός σώματος. Με το κόκκινο φουστάνι, νιώθω σαν στα καλοκαίρια της εφηβείας μου, στη Χαλκιδική, που γυρνούσα ξυπόλητη τα μεσημέρια πάνω στα κρύα μωσαικά, ενώ όλοι κοιμόντουσαν, μεθυσμένη από το βόμβο των τζιτζικιών και τη μυρωδιά της ρίγανης, ώριμη για ότι δεν ήξερα ακόμη ότι υπάρχει.

Και τι με νοιάζει τι ακριβώς είναι, αφού είναι τόσο ωραία...



* Ο τίτλος είναι από μια -θαυμάσια!- συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου εδώ.