My Life had Stood – A Loaded Gun

Η Ζωή μου υπήρξε - ένα Γεμάτο Όπλο
Σε άκρες - μεχρι τη Μέρα
που ο Ιδιοκτήτης πέρασε - αναγνωρίστηκε -
Και Με πήρε μακριά -

Και τώρα Πλανιόμαστε σε μαγικά δάση -
Και τώρα στοιχειώνουμε το Άγνωστο -
Και κάθε που μιλώ γι' Αυτόν -
Τα Βουνά απαντούν αμέσως -

Και χαμογελώ, τόσο εγκάρδιο φως
λάμπει πάνω στην Κοιλάδα -
Είναι σαν ένα ηφαιστιακό πρόσωπο
ν'άφησε τη χαρά του διάχυτη -

Κι όταν τη Νύχτα - η καλή Μας Μέρα έχει φύγει πια -
Φυλάω την Κεφαλή του Κυρίου μου -
Γιατί 'ναι καλύτερα, ακόμα κι από
Πουπουλένιο Μαξιλάρι - να έχεις μοιραστεί -

Τον εχθρό Του - είμαι θανάσιμα εχθρικός -
Κανέναν δεν παθιάζει η δεύτερη φορά -
Σ' όποιον αποθέτω ένα Κίτρινο Μάτι -
Ή έναν εμφατικό Δείκτη -

Αν κι εγώ πιότερο απ' αυτόν - μπορεί να ζήσω
Αυτός πρέπει περισσότερο - παρά εγώ -
Γιατί δεν έχω, παρά τη δύναμη να σκοτώσω,
Χωρίς - τη δύναμη να πεθάνω -


* by Emily Dickinson