* * * * *
Διαβάζω το Bleak House, βλέπω το Cranford, και θέλω ν'αγοράσω όλα τα βιβλία της Τζέην Ώστιν, της Ελίζαμπεθ Γκάσκελ και του Ντίκενς: το μυαλό μου είναι γεμάτο δαντέλες και γαλάζιες κορδέλες, η Θηβών ένα υγρό καταπράσινο γρασίδι...
Δεν θέλω να ξαναδιαβάσω ούτε λέξη κειμένου που δεν με κάνει να το σκέφτομαι ολημερις, να μη βλέπω την ώρα να ξαναπάω κοντά του.
Γιατί αύριο (ή σε εικοσιτρία χρόνια) η ψυχή μας κάνει πανιά.
1 σχόλιο:
"Δεν θέλω να ξαναδιαβάσω ούτε λέξη κειμένου που δεν με κάνει να το σκέφτομαι ολημερις, να μη βλέπω την ώρα να ξαναπάω κοντά του."
Μα αυτό είναι προαπαιτούμενο για κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, αλλιώς τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή)ή για πάντα ανάλογα) δεν κάνει αυτό το βιβλίο γι μας. Το ΄παθα πρόσφατα με το "The Uncommon reader"(δε μπορούσα να σταματήσω) ;)
Δημοσίευση σχολίου