Η ωραία και οι κοιμωμένοι.Που, όπου έπιαναν τα χέρια της, έφερναν τον ύπνο.
Οι γάτες στην Αίγινα, ακόμα κι αυτές οι δύστροπες γάτες στον Τρίλοφο, την επέλεγαν απ' όλη την παρέα, ανέβαιναν στην αγκαλιά της κι άρχιζαν να γουργουρίζουν.
Τα μωρά των φιλενάδων της ησύχαζαν στα χέρια της.
Κι ακόμη, τα σκυλιά των ξένων.
Ο ήρεμος τόνος της φωνής της, οι αργές κινήσεις της.
Αν ήταν κάτι πάνω στο οποίο είχε πλήρη έλεγχο, ήταν η αναπνοή και ο τόνος της φωνής της.
Κι ας τάραζαν θύελλες το μυαλό της.
Έτσι, πέρασε τη ζωή της μέσα στην ησυχία
χωρίς να προκαλέσει πάθη καυτά κι ανεξέλεγκτα όπως ποθούσε, σαν της λογοτεχνίας.
* foto
2 σχόλια:
Καλά τα παραμύθια κι η λογοτεχνία αρκεί να μην πιστέψεις πως θα τα ζήσεις. Εξάλλου θα ήταν πολύ κουραστικό να ζει κανείς συνεχώς σε μια ροζ ή μαύρη ιστορία. ;)
Αυτό το μαγικό δώρο που είχε/έχει την καθιστά στο μυαλό μου πολύ συναρπαστικότερη από τις παθιασμένες ηρωίδες της λογοτεχνίας
;)
Δημοσίευση σχολίου