μπλέ

Πλέκω ένα σάλι.
Το σχέδιο λέγεται South Bay Shawlette και το έχω σε χαρτί, όχι με λόγια αλλά με σχήματα.
Το νήμα είναι katia darling από το εργόχειρο και το βελονάκι είναι νούμερο 4,5.
Το βρήκα στο http://www.ravelry.com/ και είμαι τόσο ενθουσιασμένη που πλέκω μόνο λίγο κάθε μέρα, για να μην τελειώσει.

ποιήματα

Τί έγιναν τα χαμένα μου σχέδια, και τα αδύνατα
όνειρά μου;
Kαι γιατί να υπάρχουν σχέδια σχεδόν πεθαμένα και όνειρα
παράλογα;
Τις μέρες της αργής, μονότονης, μίας, αδιάλειπτης βροχής,
δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ' την καρέκλα όπου δεν
κατάλαβα πως καθόμουν.
* * *
Και οι μεταφυσικές χαμένες στις γωνιές των καφενείων  ανά
τον κόσμο,
οι μοναχικές φιλοσοφίες τόσων αποτυχημένων στις σοφίτες
τους,
οι τυχαίες ιδέες ενός τυχαίου, οι διαισθήσεις τόσων τιποτένιων.
* * *
Την παραμονή της καμιάς αναχώρησης
τουλάχιστον δεν εχεις να φτιάξεις τις βαλίτσες σου
ούτε να κάνεις σχεδια σε χαρτί,
με την ακούσια συνοδεία πραγμάτων που ξεχνάμε,
για το ακόμη ελεύθερο μέρος της επόμενης μέρας.

Δεν έχεις να κάνεις τίποτα
την παραμονή της καμίας αναχώρησης.

Μεγάλη γαλήνη να μην έχεις τίποτ' άλλο
παρά γαλήνη!
Μεγάλη γαλήνη που δεν ξέρει καν να σηκώνει τους ώμους
γιατί, καημένη πλήξη, έχει περάσει την πλήξη
κι έχει φτάσει εκουσίως στο τίποτα.
Μεγάλη χαρά να μην έχεις ανάγκη να 'σαι χαρούμενος,
σαν μια ευκαιρία απ' την ανάποδη.


Αντιγράφω ποιήματα του Φερντάντο Πεσσόα (και των ετερωνύμων του) από το βιβλίο του Antonio Tabucchi Η νοσταλγία του πιθανού-Γραπτά για τον Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις Άγρα.

καλοκαιρινό

Eγώ σώπαινα, και ορισμένες καλοκαιριάτικες μέρες, καθισμένος στον Μπέλμπο, σκεφτόμουν τη Σύλβια. Την Ιρένε, έτσι ξανθιά, δεν τολμούσα να τη σκεφτώ. Αλλά μια μέρα που είχε φέρει η Ιρένε τη Σαντίνα να παίξει στην αμμουδιά και δεν ήταν κανείς, τις είδα να τρέχουν και να σταματούν μπρος στο νερό. Ήμουν κρυμμένος πίσω από μιά αφροξυλιά. Η Σαντίνα φώναζε δείχνοντας κάτι στην άλλη όχθη. Και τότε η Ιρένε ακούμπησε κάτω το βιβλίο, έσκυψε, έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες, κι έτσι ξανθιά, με τα άσπρα πόδια και σηκώνοντας τη φούστα ως το γόνατο, είχε μπει στο νερό. Τον διέσχισε σιγά σιγά, δοκιμάζοντας πρώτα με το πόδι. Ύστερα φωνάζοντας στη Σαντίνα να μην κουνηθεί από κει, είχε μαζέψει κίτρινα λουλούδια. Το θυμάμαι σα νά 'ταν χθες.

Από το βιβλίο του Τσέζαρε Παβέζε Το φεγγάρι και οι φωτιές, εκδόσεις Οδυσσέας.
Η γλώσσα του βιβλίου είναι όμορφα παλαιική, πράγμα που πιθανότατα οφείλεται στην μετάφρασή του από την Τασούλα Καραϊσκάκη.
Συγκινήθηκα μ'αυτή τη γλώσσα και μ'αυτή τη γραμματοσειρά, ένιωσα σαν να βρίσκομαι ξανά έκθαμβη στην δανειστική βιβλιοθήκη του Βαφοπούλειου, ν' ανοίγω παλιά βιβλία και να τα μυρίζω, ανίκανη να αποφασίσω ποιο να δανειστώ.