4.1.14

Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα
να εξασφαλίσουμε μιά θέση στην αντίληψη των άλλων. Ούτε ένα
δικό μας δευτερόλεπτο, μέσα σε τόσα μεγάλα καλοκαίρια, να δούμε τον
ίσκιο ενός πουλιού πάνω στα στάχυα- μια μικρή τριήρης σε μιά πάγχρυση
θάλασσα-. Μπορεί μ' αυτήν ν' αρμενίζαμε για
έπαθλα σιωπηλά, για κατακτήσεις πιο ένδοξες.
Δεν αρμενίσαμε.

~Γιάννης Ρίτσος / Αγαμέμνων  (Στα μονοπάτια της ποίησης)

Δεν υπάρχουν σχόλια: