Χθες και σήμερα, διάβασα το Κατά Μόνας του Αντρές Νέουμαν (εκδόσεις Opera).
Eίναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Πάρα πολύ καλό.
Μαζί του μου συνέβη κάτι που δεν έχω παρατηρήσει ξανά στην αναγνωστική μου πορεία με καλό βιβλίο: δεν ήθελα να το πιάσω στα χέρια μου για να συνεχίσω την ανάγνωση, κι όσο προχωρούσα προς το τέλος τόσο περισσότερο προσπερνούσα προτάσεις, διάβαζα τις παραγράφους διαγώνια, αγωνιούσα για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.
Φυσικά αυτό μου έχει συμβεί ξανά με βιβλία άσχημα, βαρετά, τα οποία συχνά παράτησα πριν να τα τελειώσω. Πρώτη φορά όμως μου συνέβη με ένα βιβλίο καλό.
Θέλω να καταλήξω επαινώντας τον συγγραφέα: πετυχαίνει το σκοπό του, να περιγράψει δηλαδή τις σκέψεις και τις πράξεις πριν από τον (παγκόσμιο, προφανή, αυτόν που θα έρθει σε όλους μας, το μόνο πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι σ΄αυτή τη ζωή) επερχόμενο θάνατο, μέσα από τα μάτια του ετοιμοθάνατου, της γυναίκας και του γιου του, με τρόπο τόσο άψογο που είναι, όπως και στην πραγματικότητα, αβάστακτο.
~ η κατασκευή είναι της Kirsty Elson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου