(μερικές σημειώσεις)
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τέσσερα κομμάτια: Στο πρώτο και στο τρίτο "παίζουν" οι ήρωες του βιβλίου που γράφει ο (ήρωας του βιβλίου που διαβάζουμε, ο οποίος είναι) συγγραφέας, ενώ στο δεύτερο και στο τέταρτο μέρος ο συγγραφέας γράφει ημερολογιακά για την ζωή του. Όμως είναι σαν να μην έχουμε δύο ιστορίες αλλά μία, γιατί
Και μόλο που θέλουμε ν΄αφηγούμαστε ιστορίες άλλων, πάντα καταλήγουμε να αφηγούμαστε τη δική μας.
Η αφήγηση ξεκινάει και τελειώνει με δύο σεισμούς στην Χιλή, οι οποίοι απέχουν μεταξύ τους είκοσι χρόνια, ενώ ενδιάμεσα παρεμβάλλονται η ενηλικίωση του συγγραφέα, η σχέση με τους γονείς του, η σχέση με την πρώην γυναίκα του, την αδελφή του, το γράψιμο, την πολιτική. Και φαινομενικά σαν φόντο αλλά στην πραγματικότητα σαν πρωταγωνιστής, η (ταραγμένη) ιστορία της χώρας από το 1985 έως το 2005 και ο (τόσο διαφορετικός) τρόπος που την βίωσαν άνθρωποι στις ίδιες γειτονιές και στις ίδιες οικογένειες.
Αλλά αυτό ακριβώς, το ότι δε νιώθω ενοχές, το νιώθω σαν ενοχή.
Δεν ειναι ένα βιβλίο ενηλικίωσης, δεν ειναι ένα πολιτικό βιβλίο, δεν είναι ένα απλο μυθιστόρημα. Για μένα ήταν μια ευκαιρία να ταξιδέψω στην ιστορία της Χιλής. Και σαν να είδα μια ακόμη ταινία.
Καμιά φορά χρειάζεται να φοράμε τα ρούχα των γονιών μας και να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη για πολλή ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου