Προσεκτικά, προσεκτικά, όπως πατάμε πάνω στο χόνι, πατούσα τα πληκτράκια, και ήθελα να μοιραστούμε την χαρά μου-που πέτυχε (και που τόλμησα)! Λεμονάκι μυρωδάτο, εε?? Αχ, Mirandolina, χιονισμένη πλην ηλιόλουστη, ναι, ναι!
Η σύμπτωση είναι μεγάλη: σκεφτόμουν χτες την ώρα που περπατούσα μέσα στο κρύο, ότι αυτή η ησυχία την ώρα του χιονιού μοιάζει πολύ με την ησυχία του καλοκαιριού - κάτι μεσημέρια τόσο ήσυχα που ακόμα και τα τζιτζίκια φαίνονται να κοιμούνται.
Vre vre vre τι βλέπουν τα ματάκια μου και τι γρικούν τ' αυτιά μου! Θε να φυσήξω μια φορά, θε να φυσήξω πέντε. Κι όλου του κόσμου τα πουλιά σου κελαηδούν και λένε: Καλώς μας ήλθες λεμονιά, καλώς μας ήλθες lemon!
Kuk, γιατί λές κλεμένο, πολύ βαριά κουβέντα είναι… Βέβαια δεν το ήξερα ότι ήταν αλλουνού η έκφραση, αλλά πάλι, ως αίσθηση (ως πάθημα) και δικό μας (ολονών) δεν είναι? Νομίζω ότι ο κύριος Μπέκετ θα είχε μεγάλη χαρά που τον νιώθουμε εως ταυτοποίησης, εεε??
Mirandolina, εντάξει, ο Thas ο αγαπημένος μου ενημερώθηκε, δεν ήξερα πώς να του το πω, έτσι στα μούτρα? Ηθελα να έχω κάποιαν αιτία. Και μου την έδωσε με το σημερινό post του, ευτυχώς…
Και όχι, δεν έχω συνέλθει ακόμη, δεν θα το χαρακτήριζα όμως ως μέθη, παρά κάτι σας τρόμο ανάκατο με άγρια χαρά-αλλά πάλι μπορεί έτσι να νιώθεις και με την μέθη, δεν είμαι πολύ έμπειρη σ΄αυτά.
(Δεν κρατιόμουνα, ήθελα να βάλω το χέρι μέσα στην οθόνη μου, να σε χτυπήσω στον ώμο, εκεί που κοιτάζατε με τον αυτοκράτορα τα μαθήματά του, να σου πώ έλα να δείς τι έκανα…!!)
Καλώς σε δεχθήκαμε. Ελπίζω και αυτό το μπλογκάκι να γίνει κομμάτι αυτού του ατμοσφαιρικού κυριακάτικου πρωινού, που είχα περιγράψει στο μπλογκ του Θάς.
14 σχόλια:
Αγαπητή μου κυρία, σας καλωσορίζω μετά μεγάλης χαράς στην χιονισμένη πλην ηλιόλουστη, άμα τη ελεύσει σας, ευλογόσφαιρα!
Τι ωραία έκπληξη ήταν αυτή! τι ωραία!
Πάω να σε βάλω στα λινκς!
Παρομοίως.
Προσεκτικά, προσεκτικά, όπως πατάμε πάνω στο χόνι, πατούσα τα πληκτράκια, και ήθελα να μοιραστούμε την χαρά μου-που πέτυχε (και που τόλμησα)!
Λεμονάκι μυρωδάτο, εε?? Αχ, Mirandolina, χιονισμένη πλην ηλιόλουστη, ναι, ναι!
Kuk, ευχαριστώ. Εχω κρατήσει το «fail better» σου, τουλάχιστον είμαστε πολλοί!
Μα, τον Θας δε θα τον ενημερώσει κανείς; Λέμον, θα παρεξηγηθεί!
Ίσως ξέρεις, πως το fail better κτλ είναι κλεμμένο.
Γράφω κάτω-κάτω στο μπλογκ τίνος είναι, οπότε μπορεί και να μην το προσέξει κανείς.
the day after...
Συνήλθατε από το χανγκοβερ και την χαρωπήν σας μέθη, κυρία μου? μάλον κρατάει ακόμη, ε?
Η σύμπτωση είναι μεγάλη: σκεφτόμουν χτες την ώρα που περπατούσα μέσα στο κρύο, ότι αυτή η ησυχία την ώρα του χιονιού μοιάζει πολύ με την ησυχία του καλοκαιριού - κάτι μεσημέρια τόσο ήσυχα που ακόμα και τα τζιτζίκια φαίνονται να κοιμούνται.
Καλώς ήρθες κι από μένα :-)
Vre vre vre τι βλέπουν τα ματάκια μου και τι γρικούν τ' αυτιά μου! Θε να φυσήξω μια φορά, θε να φυσήξω πέντε. Κι όλου του κόσμου τα πουλιά σου κελαηδούν και λένε:
Καλώς μας ήλθες λεμονιά, καλώς μας ήλθες lemon!
Καλοτάξιδη και καλοταξιδεμένη.
Kuk, γιατί λές κλεμένο, πολύ βαριά κουβέντα είναι… Βέβαια δεν το ήξερα ότι ήταν αλλουνού η έκφραση, αλλά πάλι, ως αίσθηση (ως πάθημα) και δικό μας (ολονών) δεν είναι? Νομίζω ότι ο κύριος Μπέκετ θα είχε μεγάλη χαρά που τον νιώθουμε εως ταυτοποίησης, εεε??
Mirandolina, εντάξει, ο Thas ο αγαπημένος μου ενημερώθηκε, δεν ήξερα πώς να του το πω, έτσι στα μούτρα? Ηθελα να έχω κάποιαν αιτία. Και μου την έδωσε με το σημερινό post του, ευτυχώς…
Και όχι, δεν έχω συνέλθει ακόμη, δεν θα το χαρακτήριζα όμως ως μέθη, παρά κάτι σας τρόμο ανάκατο με άγρια χαρά-αλλά πάλι μπορεί έτσι να νιώθεις και με την μέθη, δεν είμαι πολύ έμπειρη σ΄αυτά.
(Δεν κρατιόμουνα, ήθελα να βάλω το χέρι μέσα στην οθόνη μου, να σε χτυπήσω στον ώμο, εκεί που κοιτάζατε με τον αυτοκράτορα τα μαθήματά του, να σου πώ έλα να δείς τι έκανα…!!)
Mindstripper ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα!
Thas, Thas, πολύ πολύ χαίρομαι (χαίρομαι!!) που ήρθες, με τιμάς, και η παραμικρή σου πρόταση, κόσμημα…
Καλώς σε δεχθήκαμε. Ελπίζω και αυτό το μπλογκάκι να γίνει κομμάτι αυτού του ατμοσφαιρικού κυριακάτικου πρωινού, που είχα περιγράψει στο μπλογκ του Θάς.
Δημοσίευση σχολίου