«……Η ζωή μας δεν είναι περισσότερο σταθερή από το κύμα που σηκώνει ο ωκεανός. Όλες μας οι προσπάθειες και όλοι μας οι θρίαμβοι, απλώνουν και ξεθωριάζουν σαν το μελάνι στο χαρτί….»
«……..Όλοι ξέρουμε ότι ένα χειμωνιάτικο σκηνικό εμφανίζεται αγνώριστο την επόμενη άνοιξη. Αλλά δεν είχα-ποτέ φανταστεί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και μέσα μας….»
Διάβασα το βιβλίο του Arthur Golden πριν τέσσερα χρόνια ακριβώς, και μαγεύτηκα-καλά, έχω και μια άλφα ψύχωση με την Ιαπωνία, δε λέω…Περίμενα την ταινία με ανυπομονησία, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα διέψευσε παταγωδώς τις ελπίδες μου ότι θα δω στην μεγάλη οθόνη την ταινία που υπήρχε μέσα στο μυαλό μου…
Σήμερα ανακοινώθηκε ότι έχει έξη υποψηφιότητες για Οσκαρ (καλλιτεχνικής διεύθυνσης, φωτογραφίας, κοστουμιών, μουσικής επένδυσης, ήχου, ηχητικής επεξεργασίας).
Θαυμάσιες φωτογραφίες από γκέισες καιπληροφορίες για τα κιμονό εδώ!
* * * * * * *
8 σχόλια:
Μάπα το καρπούζι; Και εγώ έλεγα να πάω να τη δώ για να γλυτώσω από τις Αμερικανιές.
Καλά βρε κωλόπαιδα πως έχετε καταφέρει όλοι και έχετε βάλει link και μόνο εγώ ο παπάρας δεν τα καταφέρνω (άσχετο). Περνιέμαι και για κομπιουτεράς τρομάρα μου.
Υ.Γ. φανταστικό το γατί αλλά για την περίπτωση σου προτείνω
http://www.istockphoto.com/file_thumbview_approve/155490/2/istockphoto_155490_lemon_lime.jpg
ή
http://www.newmastersgallery.com/ArtistsS2/Sines-Lemon%20flower-11x14.jpg (που έχει και σεξουαλικές προεκτάσεις)
τέλος θα πρότεινα και αυτό αν δεν το θεωρήσεις ελαφρώς εξεζητημένο
http://www.kkoba.com/blog/archives/2005/10/lemon.gif
Αμερικανιά η ταινία Λαμπρούκο, να φανταστείς δεν μιλούν γιαπωνέζικα, ούτε καν μεταγλωτισμένη (από γιαπωνέζικα σε αγγλικά) δεν είναι, (πιο νορμάλ θα μου φαινόταν αυτό!), παρά μιλούν άπταιστα αγγλικά όλοι οι ηθοποιοί-σκέτο ξενέρωμα, σε χτυπάει απευθείας με το ξεκίνημα της ταινίας…
Επίσης οι 2 εκ των 3 πρωταγωνιστριών είναι κινέζες και η 1 μαλαισιάνη, γεγονός που μπορεί να μην αγγίζει και πολύ εμάς που τους βλέπουμε όλους ίδιους, ενόχλησε όμως αφάνταστα του γιαπωνέζους…Είναι κρίμα, μια ταινία που θα μπορούσε να είναι ένα ποίημα για τις γκέισες και την Ιαπωνική κουλτούρα, έγινε απλά άλλη μια αμερικάνικη υποψηφιότητα για όσκαρ…
Θα ήμουν περίεργη να την δω γυρισμένη από Ιάπωνα σκηνοθέτη!
Λοιπόν κύριε κομπιουτερά, να που σας πέρασε μια αρχάρια, χαίρομαι τόσο που μπορώ να βοηθήσω!! Δείτε εδώ, το http://help.blogger.com/bin/answer.py?answer=711&topic=22 το ανακάλυψα μόλις χθές βράδυ, και όπως είδες του έδωσα και κατάλαβε!!!
Εμένα με πειράζει απίστευτα οτι έβαλαν κινέζες ηθοποιούς... Η ταινία θα μπορούσε να ειναι καλή μάλλον μόνο στα ιαπωνικά, και με ιάπωνες ηθοποιούς. Και άν ηταν και ο Κιτάνο στη σκηνοθεσία.. ίσως να πήγαινα να τη δώ.
Μα να μιλάνε αγγλικά.... ... .. . .
Καλά Kev, να κάνουμε ένα συν-βλογ ΚΑΙ για τον κύριο Κιτάνο-εκτός από το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο….
Μεγάλωσα με τα βιβλία της Πέρλ Μπάκ (ανατολικός άνεμος-δυτικός άνεμος…!), και πέρσι ο κύκλος έκλεισε με την τριλογία του Μίσιμα «γή της γονιμότητας» , με ενδιάμεσα τις ταινίες του Κιτάνο αλλά και του Ζανγκ Γιμού, και πολλά άλλα-βιβλία και ταινίες, όπως είναι φυσικό. Ε, όταν απλοί καθημερινοί ευρωπαίοι σαν εμάς (εμένα, εσένα αλλά και τους κριτικούς) είναι ικανοί να ξεχωρίσουν τον κινέζικο από τον ιαπωνικό πολιτισμό, απορώ σε ποιους ανίδεους απευθύνθηκαν οι αμερικάνοι γυρίζοντας την ταινία με τέτοιο τρόπο… μήπως στους εαυτούς τους και μόνο??
Κρίμα… Αν και, θα εκτιμούσα και την προσωπική σου άποψη αν την έβλεπες-με δαν(ε)ικούς υπότιτλους, θα είχε πολύ πλάκα-παγκοσμιοποίηση με τα ούλα της!!!
Κωνσταντίνε, πάνε να δεις καμιά δαν(ε)ική ταινία, ρώτα σε κανένα βιντεοκλάμπ για «τα μήλα του Αδάμ» και δες τα-επιτέλους…
Δες και τη γκέισα, από το καθόλου σινεμά καλό είναι και το λίγο+μέτριο σινεμά…
Αγγλικά; Και είχες ήδη διαβάσει και το βιβλίο κάποια χρόνια πριν. Οι πιθανότητες φοβάμαι ότι ήταν από την αρχή εναντίον της ταινίας lemon.
Μα πάντα έτσι δεν γίνεται με τα βιβλία που γίνονται ταινίες? Πάντα η ταινία είναι κατώτερη του βιβλίου. Είναι επειδή το διάβασμα του βιβλίου αφήνει περιθώρια στη φαντασία μας. Η εικόνα της μεγάλης οθόνης τα σαρώνει όλα. Ποτέ καμμία ταινία δεν θα είναι καλύτερη από αυτή που σεναριογραφεί το μυαλό μας, όταν διαβάζει ένα βιβλίο. (Να, ακριβή μου φίλη, έγινα και εγώ κομμάτι σου τώρα :)))
Δημοσίευση σχολίου