Αφιερωμένο στην Κατερίνα -που το προκάλεσε!!
Εισαγωγή
Δυό βιβλία της Pearl Buck που υπήρχαν στο σπίτι όταν ήμουν μικρή, ήταν η πρώτη μου επαφή με την Κίνα.
«Η Εξόριστη» : η Κίνα των Αμερικανικών ιεραποστολών , του λασπωμένου κίτρινου ποταμού Γιανγκ-τσέ , των τερατωδών προκαταλήψεων, της φτώχειας και της ελονοσίας.
«Ανατολικός άνεμος-Δυτικός άνεμος» : οι παλλακίδες που κατάπιναν τα πολύτιμα σκουλαρίκια τους για να αυτοκτονήσουν όταν μια νέα-νεότερη σύζυγος εμφανιζόταν στο σπίτι...
Μαγεύτηκα.
Eκει, έχουν το λευκό για το πένθος και το κόκκινο για τη χαρά, ντύνουν τα αγόρια τους σαν κορίτσια σε όλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας (όπου η θνησιμότητα είναι πιο πιθανή), μήπως οι θεοί ζηλέψουν την ευτυχία του σπιτιού που έχει αγόρι και το πάρουν κοντά τους-για τιμωρία… διότι η χαρά χωρίς σέβας θεωρείται ύβρις και τιμωρείται…
Το γεγονός
Πριν 5 χρόνια περίπου, στο official site του Quino γνώρισα μια Κινέζα, την Yaning Du - αργότερα πληροφορήθηκα πόσο σπάνιο ήταν που έπεσα πάνω σε Κινέζα που είχε υπολογιστή και μιλούσε αγγλικά…
Ο πατέρας της ήταν καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, κι όταν τη ρώτησα τι θα ήθελε να της φέρω όταν την επισκευτώ, μου απάντησε «μια πέτρα από τη γη σας, όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός…».
Με προσγείωσε
-Πρώτον (και κυριώτερον) : Μου διευκρίνισε ότι οι Κινέζοι με τους Ιάπωνες έχουν βαθειά ριζωμένη αντιπαλότητα, οι πρώτοι θεωρούν τους δεύτερους σκληρούς και βίαιους, δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να την συσχετίζω μαζί τους, να συνδέω τους πολιτισμούς τους και τη νοοτροπία τους…
-Δεύτερον : Ο Zhang Yimou στη χώρα του θεωρείται δυτικός, προδότης, παραποιητής της κουλτούρας τους, την οποία παρουσιάζει στη δύση με τον τρόπο που οι δυτικοί θέλουν να τη βλέπουν και όχι με τη βαρύτητα που της αξίζει. Οι Kινέζοι δεν θέλουν να τον δουν στα μάτια τους…
-Και τρίτον : Η Κίνα του σήμερα δεν είναι η Κίνα των ιεραποστόλων του 1900, ούτε η Κίνα των κόκκινων κιμονό των ταινιών, ούτε η Κίνα της ομοιομορφίας του Μαοισμού. Είναι μια χώρα με βαθιές ρίζες πολιτισμού, ένας αρχαίος δράκος που ξυπνάει και προσπαθεί να εγκλιματιστεί στο παρόν χωρίς να χάσει το παρελθόν του. Το είχε εξάλλου προβλέψει προ καιρού η Μαφάλντα….
Συμπέρασμα
Έμαθα (όπως λέει και η ellinida ) εδώ « ότι αρκετές από τις δικές μας συμπεριφορές θα μπορούσαν να τους θίξουν (τους Κινέζους) . Μοιάζουν ιδιότροποι , έχουν τους πιό παράξενους τρόπους που έχω συναντήσει Είναι τόσο ψυχροί ώστε μπορούν να παρερμηνευθούν για αγενείς».
(Η «δική μου» Κινέζα, όταν έμαθε ότι το ταξίδι που σχεδίαζα στην χώρα της δεν ήταν δυνατόν να γίνει -λόγω διαζυγίου, με επέπληξε αυστηρά για την επιπολαιότητά να τους αφήσω στα κρύα του λουτρού και να πληγώσω τους γονείς της που με περίμεναν…).
Λοιπόν
Η Κίνα : του ρυζιού, των ανοιξιάτικων ρολών και του γλυκόξινου χοιρινού, του mahjong , των παλλακίδων, της φτώχειας και της περηφάνιας, των δημόσιων λουτρών (Xizao).
Η Ιαπωνία : του ρυζιού (επίσης!), των ανοιξιάτικων εικόνων και του σούσι, των γκεισών, των κιμονό, και των σαμουράι, των ανθισμένων κερασιών, και του seppuku , του Yukio Mishima και του Τακέσι Κιτάνο.
Τελικά
Κατάλαβα πόσο πρέπει να πληγώθηκε η εθνική υπερηφάνεια των γιαπωνέζων που στις «αναμνήσεις μιας γκέισας» οι 2 βασικές πρωταγωνίστριες είναι Κινέζες και η 1 Μαλαισιανή, και η ταινία ομιλεί την άπταιστη αγγλική…
Παρολαυτά, τώρα είμαι διπλά μαγεμένη.
* * * * * * *
12 σχόλια:
Lemon, την καλησπέρα μου...
Είναι υπέροχο να μαγεύεσαι εσύ κι΄ύστερα να παίρνεις άλλους από το χέρι για να τους αποκαλύψεις τους μαγικούς σου τόπους.
Δεν θα κουραστώ να ανεβαίνω, έστω λαθραία, στα τρένα που σταματάς, παρότι όλοι μας το γνωρίζουμε πως το εισιτήριο μας έχει βγει μεθ' επιστροφής.
Με αγάπη...η Κυρία
Σας είπα οτι θα γίνω τακτικός εδώ, αν γράφετε τόσο ωραία; Σας το λέω τώρα και μαζί με αυτό, στείλτε μου ένα μεηλ (alombar42 παπάκι alombar42 τελίτσα com) για να δούμε τα διαδικαστικά :)
Οταν ρώτησε ο αυτοκράτορας, η Τζόυ μας του είπε ότι "οι Ιάπωνες είναι σαν τους Τούρκους κι οι Κινέζοι σαν τους Έλληνες".
Οι Ιάπωνες έχουν έναν γοητευτικό πολιτισμό, αλλά είναι σκληροί και οργανωμένοι με τρόπο ακατανόητο για μας, που είμαστε πολιτισμός του προσώπου ή για τη δύση και τον πολιτισμό του ατόμου. Ακόμη, δεν είναι αρχαίος πολιτισμός - πρόκειται περί σύγχυσης εδώ. Σύγχισης με τους κινέζους. (μιλώ για το "αρχαίος" όπως το καταλαβαίνει ένας έλληνας, να συνεννοούμεθα).
Είναι πολύ μεγάλο θέμα. Το σίγουρο είναι πως, όποιος ασχοληθεί λίγο την ιστορία της περιοχής δεν μπορεί παρα να συμπαθήσει πιο πολύ τους κορεάτες και τους κινέζους.
Η άποψη μου είναι ότι οι κινέζοι είναι μεν διαφορετικοί, αλλά δεν θα τους έλεγα ψυχρούς. Μου αρέσουν. Είναι ευγενικοί, και είναι πανέξυπνοι. Είναι ταπεινοί, αλλά κάποτε είναι αναιδείς. Είναι φιλικοί, και τρομαγμένοι κάποιες φορές. Είναι ένα μυστήριο για αυτό τους αγαπάω.
Όσο για τους γιαπωνέζους. Δεν μπορώ καν να αρχίσω να τους καταλαβαίνω.
Έχουν την κουλτούρα που συνδυάζει την ντροπαλοσύνη με την ψυχολογία του πολεμιστή. Έχουν τους σαμουράι, και τους καμικάζι. Είναι ήρωες και παράφρονες ταυτόχρονα.
Ζηλεύω το Τόκιο, γιατί είναι η υπέρτατη μεγαλούπολη για μένα… κάτι σαν σναπσοτ από το μέλλον. Κάτι άπιαστο. Έτσι και οι γιαπωνέζοι. Όσους και να γνωρίσω θα με εκπλήσσουν και θα με μπερδεύουν.
Στο τέλος πάντα θα τους θαυμάζω, για τον ένα η άλλο λόγο. Είναι σαν μια εμμονή. Είναι έμμονοι και οι ίδιοι. Μπλέκονται τα άκρα, με την μετριοπάθεια.
Κάπου σε αυτό το λαβύρινθο ψάχνω να βγω αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω ποτέ να βρω την έξοδο.
Λέμον μου άρεσε πολύ η ιστορία με την Κινέζα φίλη σου. Θα τη θυμάμαι
Μη λέτε λαθραία, Κυρία, αφου γιαυτό γράφω, η πόρτα είναι συνέχεια ανοιχτή, για να έρχεστε…
Και σείς (κύριε) alombar42, να έρχεστε…
Μου δίνουν πολύ μεγάλη χαρά τα λόγια σας, ειλικρινά.
Πάντως έχοντας συναναστραφεί αρκετά με τους Κινέζους επιμένω , είναι εντελώς διαφορετικοί από μας . Είναι αυτή η συστολή που έχουν που μπορεί να παρερμηνευθεί για ψυχρότητα . Είχα κι'εγώ φίλη Κινέζα στην Νέα Υόρκη . Εμενα και σε σπίτι Κινέζων . Είναι περίεργοι ! Καμμία σχέση με τους Μεσογειακούς λαούς .
Εχουν τρομερό σεβασμό για τους Ελληνες και την ιστορία μας .
Αντίθετα βρίσκω τους Ιάπωνες πολύ πιό φιλικούς και χαλαρούς στις συμπεριφορές .
Δεν έχω πάει σε καμμία χώρα από τις δύο , οι εμπειρίες μου είναι από ανθρώπους που γνώρισα δουλεύοντας στον τουρισμό .
Καλημέρα !
Τελευταία, ως μη ώφειλα.
Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση, αλλά και τα τόσα πολύτιμα συμπληρωματικά ως προς τη σκέψη και την κουλτούρα του λαού αυτού.
Με εντυπωσιάζει η συνέχεια στις παραδόσεις και τη γλώσσα τους, κάτι που απεμπολήσαμε τελείως επιπόλαια εμείς.
Η αναφορά σου στην Πέρλ Μπάκ, ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις, όταν γοητευμένη παρακολουθούσα σε συνέχειες το μυθιστόρημα Μάνα στο περιοδικό Γυναίκα της εποχής.
Λεμονίτα,
Καταρχήν χαίρομαι που έλυσα το πρόβλημα με τη γεωμετρια του blog σου και άρα μπορώ να είμαι ήσυχος για το ψηφαλάκι σου.
Δευτερον δεν έχω άποψη για τους πολιτισμούς αν και είναι στα άμεσα σχέδια μου να τους επισκφθώ και να διαμορφώσω.
Είναι ωραίο πάντως που μας βάζεις στο κλίμα.
Προσωπικά, προτιμώ του Ιάπωνες (δεν ξέρω γιατί). Ωστόσο, κάθε φορά που η αγαπημένη μου λεμονιά μιλάει γιά χώρες της Απω Ανατολής, εγώ δεν μπορώ παρά να σωπαίνω και να διακτινίζομαι ανατολικά διαβάζοντας τις γραμμές της. Νομίζω οτι στην προηγούμενη ζωή σου, ήσουν Ασιάτισσα, καλή μου. :)))
Μιραντολίνα, η γνώμη μου είναι ότι ακριβώς όπως με τους Τούρκους (και τους Ιταλούς επίσης) έχουμε όσες διαφορές κι άλλες τόσες ομοιότητες-σαν ζευγάρι που μοιάζει με αδέλφια όσο περνούν τα χρόνια, έτσι μοιάζουν βαθειά μεταξύ τους-όσο κι αν διαφέρουν, οι Κινέζοι με τους Ιάπωνες.
Κι επίσης η αρχαιότητα δεν παίζει ρόλο για μένα, και βρίσκω υγιή και μαγευτική αυτή την αγάπη για αρμονία και καθαρή ομορφιά, μέχρι και την παραφορά σε θέματα τιμής και έρωτα, της Ιαπωνίας, σε αντίθεση με την συνεχόμενη γκρίνια, την αρρωστημένη ταπεινοφροσύνη (τόση , που να φτάνει στην απέναντι όχθη, στην υπερηφάνεια…) και το κόλλημα στην λατρεία των προγόνων (ζωντανών και μη) της Κίνας… Αλλά πάλι, μόνο η οπτική γωνία μας αλλάζει, έτσι δεν είναι? Όλα έχουν και το άσπρο και το μαύρο τους…
Kev, πας γυρεύοντας για ταινία πάλι… Ακου σναπσοτ από το μέλλον! Τι θαυμάσιο!! Λοιπόν, το «χαμένοι στη μετάφραση» το είδες? Εδώ χωράει μεγάλη συζήτηση, κάποια στιγμή.
Ellinida, πολύ θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τις εμπειρίες σας, ίσως στο δικό σας χώρο, όποτε έχετε όρεξη… Εξάλλου έτσι ξεκίνησε αυτό το post, όταν είδα πόσο συνέπιπταν τα λόγια σας με τις εμπειρίες μου… Σας ζηλεύω που εργαστήκατε στον τουρισμό, πολύ.
Κατερίνα, ακριβώς έτσι θέλησα να το δεις, ως συμπληρωματικό στο δικό σου, και κοίτα να δεις που και από τα ίδια επίσης ξεκινήσαμε…!
Λαμπρούκο, όλα κι όλα, άσε τις ψηφοθηρίες ότι τάχα με βοήθησες και τέτοια, ο alombar42 μου σήκωσε τα πεσμένα μου κείμενα… Εσύ άσε τις γεωμετρίες, και πιάσε τα λόγια, όπου τα πας πολύ καλύτερα…
Doritsa, μάλλον γιαπωνέζα πρέπει να ήμουνα (εεε, ο πεινασμένος καρβέλια…κλπ….)!!
Χαχαχαχα Λέμον, πάντα γυρεύοντας για ταινίες πάω από ότι φαίνεται. Το είδα το χαμένοι στη μετάφραση. Και μου άρεσε. Πολύ. Πολύ. Πολύ. Και δεν ακούω κανέναν.
:P
best regards, nice info spy digital camera Ship security alert system Nissan 2000 quest ebay latin medical terms Credit report credit score read and correct Definition of a hard drive Prudential insurance medical benefits La cancion de mirmo zyban Cor pills weight loss Medical malpractice palm desert Lowest mortgage rate london lowest mortgage rate refinance11 bmw dealer scrabble en espaol juego online construction accounting software Video conferencing clearone Bondage pony girls pain relief tramadol tennis drill diagrams
Δημοσίευση σχολίου