Μερικές μέρες, σιχαίνομαι τη δουλειά που κάνω, σιχαίνομαι που κάνω αυτή τη δουλειά, θέλω να το βάλω στα πόδια, να κάνω ένα μπάνιο να ξεπλύνει από πάνω μου τη μυρωδιά και τα χρόνια που πέρασα εκεί μέσα, να τα ξεχάσω όλα, και τις επενδύσεις και τα συρραπτικά, να φύγω, να παραιτηθώ, να πάρω σύνταξη, να ησυχάσω.
Μετά θυμάμαι ότι έζησα ακριβώς τη μισή μου ζωή εκεί μέσα, κι ότι ακόμη ζω από αυτήν. Και ότι, ευτυχώς που έχω δουλειά. Και κάνω υπομονή.
* * * * * * *
15 σχόλια:
Εγώ απόψε που ερχόμουν στο σπίτι σκεφτόμουν:
Τί θα κάνω μετά;
Μήπως πρέπει να αρχίσω να ψάχνω;
Αχ λεμονίτσα , εγώ κάθε φορά που νιώθω πως δεν αντέχω ούτε μια ώρα στη δουλειά , σκέφτομαι όλους αυτούς που δουλεύουν χειρωνακτικά μες στον ήλιο , μες στο κρύο κλπ κλπ κλπ και μου περνάει λίγο. Εκτός από αυτό , το θέμα είναι όταν τελειώνει η ρημαδοδουλειά να έχεις μια όμορφη ζωή , να ανυπομονείς να τελειώσεις το ωράριο γιατί μετά θα ναι όμορφα , και νομίζω πως πια είναι έτσι για σένα :) :)
υγ,υπέροχη φωτό
αντισταθμιστικά οφέλη...
αρκούν άραγε;;;
δεν ξέρω...
την καληνύχτα μου...
Αυτό που λέει κι η Ροξάν! Υπομονή, άλλοι είανι σε πολύ χειρότερη θεση! ;) Τώρα που κατέβηκες μόνιμα, να κανονίσουμε για καφέ! Καλημερούδια :)
Έλα υπομονή, παραπονιάρα. Σύντομα φτάνει το σαββατοκύριακο.
όλοι σκεφτόμαστε έτσι και όλοι κάνουμε υπομονή... ευτυχώς έρχεται καλοκαίρι!!!!
φιλάκια....
ακομη δεν μπορω να το πιστεψω...
χαρηκα...
πεταξε η ψυχη μου...
τα ονειρα σου, απο δω και περα, ολα στα χερια σου...
ολα δικα σου...
ολα να σου δωθουν...
ολα...
"Θα σε μπατσίσω"!!!!!!!
Ψέμματα.... σε νιώθω και το ξέρεις.
Να προσέχεις, να χαμογελάς και να ξέρεις ότι λείπεις από όλους μας.
Σε φιλώ
Και τι καλά, Παρασκευή αύριο. Όλα έτσι όπως τα λες μόνο έτσι μετρώντας κυλάει η ζωή μας και από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο, κι από διακοπές σε διακοπές είναι σαν να μισοευχόμαστε να φεύγει γρήγορα.
Άτιμη δουλειά. Άτιμα λεφτά. Άτιμη πιο πολύ η ανεργία. Κι έτσι σωπαίνουμε. Τί να κάνουμε αλήθεια;
Ευτυχώς
να χαιρεσαι..για ολα αυτα που εχεις..γιατι μερικοι,περνουν πολυ δυσκολα..
καλη αρχη..φιλια..
Πόσο σε νιώθω...πόσο;
Μ'αρέσουν όμως τα συρραπτικά. Πιστεύω ότι θα έπαιρνα ένα μαζί μου όταν θα έφευγα ;)
Δεν είσαι μόνη σου, πάντως!!!
Τα φιλιά μου και κουράγιο!
Ευτυχώς που έχεις δουλειά.Κράτα αυτό καλύτερα :-) Εγώ πάλι κάθε μέρα προσπαθώ και καταφέρνω και βρίσκω κίνητρα για δουλειά.Αν μπορείς είναι πιο ευχάριστο να κάνεις το ίδιο;-)
Καλή βδομάδα,πίσω στη δουλειά αύριο,αλλά ας σκεφτόμαστε απλά ότι ζήσαμε μια ακόμη Κυριακή και αυτό φτάνει για μια ακόμη εβδομάδα!
αχ, lemonακι.
Δημοσίευση σχολίου