Μ’ αρέσουν οι μέρες σαν τη σημερινή, που με κάνουν να θέλω να μείνω σπίτι, μέσα στο φως και τη ζέστη (μάλλον θαλπωρή είναι η λέξη), και να διαβάζω χωμένη στο κρεβάτι…
Μου λείπει αυτό τελευταία. Το να ξεκουράζομαι, και το να σκέφτομαι.
Πάω να πω ότι η τραμπάλα μου είναι μια πάνω, μια κάτω, ξανά αυτό το διάστημα, μα δεν είναι αλήθεια αυτό. Είμαι ήρεμη.
Η αλήθεια είναι πως μου λείπει ο χρόνος. Όλο κάτι κάνω, που είναι σημαντικό και σύντομα θα τελειώσει, και δε μου μένει καθόλου χρόνος να σκεφτώ, να χαζέψω, να διαβάσω, να γράψω, να ξεκουραστώ. Μια λέω πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να έχω χρόνο για να σκέφτομαι, και πως οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ, κι ύστερα πιάνομαι ξανά με τα άζαξ μπλε κι ώσπου να το πάρω χαμπάρι, έρχεται η ώρα για ύπνο…
Α, και σα να μην έφτανε αυτό, μ’ έχει πιάσει και με λογοκρίνω, συνέχεια. Πάνω που σκέφτομαι να γράψω, αμέσως τραβάω ένα χι από πάνω κι απορρίπτω...
Ας αφήσω τις γκρίνιες.
Πάω μια βόλτα στη Φωκυλίδου 12, στο cats and marbles.
* * * * * * *
9 σχόλια:
Μακάρι όλοι να θέλανε ελεύθερο χρόνο για να βάλουν σε μια τάξη τη σκέψη τους.
Σας χαιρετώ!(Τώρα τελευταία κατεβήκατε στην Αθήνα;Από όσο θυμάμαι δηλώνατε ως τοποθεσία τη Θεσσαλονίκη)
Α, ναι. Ναι. Ξέρω ακριβώς τι θέλεις να πεις αγαπητή Λεμονιά. Τα ίδια κι από δω. Αλλά δεν έχω ακόμα ανακαλύψει ένα πειστικό γιατί.
Lemon μου, μας έλειψες! Γιατί καλή μου ν' αυτολογοκρίνεσαι?
Να περάσεις καλά στη βόλτα σου! :)
Έχω ενάμισι μήνα που μετακόμισα στην Αθήνα, κρατιέμαι μην κάνω ένα νέο βλογ "η Αθήνα με άλλα μάτια" ή "με τα μάτια κάποιου που την πρωτοβλέπει"...
Βλέπω, βλέπω πράγματα που οι Αθηναίοι τα προσπερνούν γιατί τα έχουν συνηθίσει, βλέπω όλη μέρα, δε χορταίνω, και μαζεύω, σκέφτομαι... Αυτά! Πολύ ωραία!
ioannisxen, πολύ χαίρομαι που συμφωνούμε για τη Σώτη, πολύ! Μη σου πω και λίγα λες!
mckat, άμα ξέραμε το γιατί, θα μπορούσαμε και να αλλάξουμε τα πράγματα, ε? ή να το πάρουμε απόφαση, πως έτσι είναι, και τέλος οι γκρίνιες.
renata, στο cats and marbles έγιναν σήμερα τα εγκαίνια μιας ομαδικής έκθεσης, με έργα που όλα απεικονίζουν ζώα, με διάφορες τεχνικές (ζωγραφική, γλυπτά, χαρακτικά, φωτογραφία), όπου λαμβάνει μέρος και η φίλη μου η Τάσα (του προηγούμενου πόστ). Εκεί πήγα, Ωραία ήταν.
Ωραία ήταν και που ανηφόρισα τη Βουκουρεστίου με βροχή.
ετσι λεμονακι μου...
ετσι...
να εισαι καλα...
να περνας καλα...
φιλι...
Να το στήσεις το βλογάκι Λεμονάκι μου, έτσι για να δούμε κι'εμείς την πόλη μας μέσα από μάτια καθάρια....
Καλές περιηγήσεις, ξέγνοιαστες κι' ανέμελες
Γλαρένιες αγκαλιές
Να ένα ευτυχισμένο και αισιόδοξο πλάσμα. Που έκρυβες αυτή την τραμπάλα έστω;
Να τσακιστείς και να έρθεις να πιούμε καφέ στην Θεσσαλονίκη. Κλαψ... έφυγες και τώρα δεν έχω κάποιον το πρωί να μου λέει " θα πιούμε καπουτσίνο?"
Να το κάνεις το μπλοκ το καινούργιο, πιστεύω ότι θα είναι υπέροχο. Φιλάκια
Πρωτεύουσα η μυαλοπλάνα, ε;
Τσάκω τώρα κι ένα φιλί από το νότο να σε ξελογιάσει περισσότερο!
Δημοσίευση σχολίου