Kαλά είμαι, κι ο Γ. επίσης, θα έρθουμε τον Νοέμβριο (το σκ των εκλογών), χωρίς φεστιβάλ, θα τα πούμε από κοντά-ελπίζω παραπάνω από μια φορά!
Κι εγώ σας σκέφτομαι όλες σας, και μερικές φορές νιώθω ενοχές που δεν παίρνω τηλέφωνο αλλά επίσης δεν θέλω να σας τηλεφωνώ επειδή "πρέπει".
Τελικά, μπορούμε να είμαστε κοντά και χωρίς να μιλάμε, το έχω καταλάβει πια.
Όμως, μου λείπετε πολύ μερικές φορές, όχι συχνά (ευτυχώς), αλλά θα ήθελα να γινόταν να πίναμε καφέ μιά φορά το μήνα, το δίμηνο...
Μαθαίνω νέα σας που και που από την αδελφή μου, μου είπε για το σπίτι σου, πρέπει να ήταν τρομερό, δόξα τω θεώ που δεν ήταν χειρότερα, ε;
Το Είμαι ο έρωτας δεν το είδα (ακόμα) αλλά διαβάζω παντού ότι είναι μαγευτικό-και όχι μόνο για την υπόθεση αλλά για ολα μαζί, σκηνές, μουσική, σκηνοθεσία... Ελπίζω να το δω.
Bλέπω σειρές του bbc, σαν το περηφάνεια και προκατάληψη, το Πόλνταρκ (το θυμάσαι καθόλου;) και το Σογκούν (!) και χαίρομαι μόνη μου!
Έχω πολύ δουλειά στη δουλειά, φεύγω στις 5 σχεδόν κάθε μέρα, όχι μόνο εγώ αλλά όλοι μας, όμως περνάω πολύ καλά, έχω έναν διευθυντή θησαυρό, γιαυτό.
Να πάτε στην έκθεση του Τουλούζ Λωτρέκ. Αν δεν έχετε πάει μέχρι τον Νοέμβριο, να πάμε μαζί.
Μεγαλώνοντας, η ζωή μάς φαίνεται πιο δυσκολη, αλλα είναι θαύμα το πόσο ανθεκτικοί αποδεικνυόμαστε τελικά, ετσι δεν είναι; Αντέχουμε πράγματα που δεν περιμέναμε ότι αντέχονται. Αντέχουμε να μην έχουμε πολλή ευτυχία, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι που δεν έχουμε πολλή δυστυχία!!
Δεν αστειεύομαι, ξέρεις πως μιλάω σοβαρά, και ξερουμε και οι δύο πως οι ζωές όλων μας είναι κάπως έτσι, με τα καλά και τα άσχημά τους.
Να θυμηθούμε να μου πεις το φλυτζάνι!
Διαβάζω κάθε βδομάδα το lifo starfax και το athens voice stardust και ενημερώνομαι σχετικά με το πως νιώθω, χαχαχαχαχα!!
Σε φιλώ πολύ, πολύ
:)
(*) γράμμα στη Μαρία
