Κάτσε να βρω τα λόγια να το περιγράψω. Που ένα παιδί, όταν είσαι η μαμά του, έρχεται κοντά σου σαν να είσαι ο ήλιος. Με απόλυτη εμπιστοσύνη και απόλυτη λατρεία. Χωρίς να βλέπει αν είσαι όμορφος, ή ώριμος, ή αν κάνεις το σωστό. Επαναλαμβάνω: με τυφλή εμπιστοσύνη και απόλυτη λατρεία.Μάλλον αυτό εννούν όσοι λένε πως αν δεν κάνεις δικό σου παιδί δεν θα καταλάβεις ποτέ. Αυτό είναι που δεν θα νιώσεις. Αυτήν την απόλυτη αγάπη κάποιου για σένα, που σε κάνει να τον αγαπάς κι εσύ τόσο κι άλλο τόσο, κι όσο δεν είχες ποτέ φανταστεί ότι γίνεται να αγαπήσει κανείς.
* η φωτογραφία
5 σχόλια:
μπορει να μην το νιωσεις lemon με τη μορφη της μητροτητας που το περιγραφεις, αλλα πιστευω πως το βαθος των συναισθηματων που αναπτυσσει κανεις εξαρταται παντα απο αυτον τον ιδιο.
η μητρικη αγαπη μπορει να ειναι η πιο βαθια αγαπη που υπαρχει , αλλα δεν την αισθανονται ολες οι γυναικες το ιδιο.
Πάντως η φωτογραφία είναι υπέροχη...
όχι, δεν είναι μόνο αυτό. δεν είναι η λατρεία μόνο που εισπράτεις - όσο όμορφο κι'αν είναι αυτό- είναι η λατρεία που νιώθεις. Είναι που αγαπάς χωρίς όρια, χωρίς όρους και προυποθέσεις. Είναι που τρέμεις κάθε στιγμή, που ζεις με την πιο μεγάλη αγωνία, όλα τ'άλλα μοιάζουν τίποτα. Είναι που συντελείται ένα θαύμα ξεκινώντας από την εγκυμοσύνη, ένα θαύμα που το ζεις καθημερινά, το βλέπεις μέρα με τη μέρα να εξελίσσεται και ξέρεις πως το έχεις δημιουργήσει εσύ όλο αυτό. Και νιώθεις ευλογημένη. Ευλογημένη.
Νομίζεις λεμονιά ότι όλες οι μητέρες αισθάνονται το ίδιο για την ιδιαίτερη αυτή αγάπη. Μπορω΄να σε διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν μητέρες που ΔΕΝ την αισθάνονται, υπάρχουν παιδιά που δεν έλκονται απο τη μητέρα τους γιατί διαισθάνονται ότι κατά βάθος δεν τα θέλει. Και απο εκεί ξεκιναει το δράμα που καταστρέφει και τις δύο ζωές.
λεμονάκι μου γλυκό δεν είναι έτσι,
δεν είναι αμφίδρομα τα αισθήματα.
η ανευ όρων αγάπη από τη μάνα προς το παιδί, ίσως ναι, αν και δεν είναι όλες τις ώρες ο ήλιος το παιδί σου.
Από τη μεριά του παιδιού όμως δεν ισχύει. Τουλάχιστον το δικό μου παιδί προς εμένα, και εγώ προς τη μάνα μου.
και όντως, αν δε κάνεις παιδι δε μπορείς να καταλάβεις, τι είναι αυτά τα αισθήματα και πως είναι να είσαι γονιός. Προσωπικά όμως, αν και δε μετανοιώνω και δε θα το άλλαζα, και φυσικά δε μπορω να φανταστώ πλέον ζωή χωρίς το γιό μου, αν ήξερα τι ακριβως είναι αυτή η περιβόητη μητρότητα, δε θα το επέλεγα. Φυσικά δεν ήξερα, ήθελα τρελά να κάνω παιδί και αν δεν είχα κάνει θα ήμουν δυστυχής.
Βενετία
Δημοσίευση σχολίου