η τέχνη που ευφραίνει

O Jack Butler Yeats (1871-1957) ήταν ο αδελφός του ποιητή. Ο Μπέκετ-αυτός ο τόσο μοναχικός και δύσκολος άνθρωπος, τον είχε σε πολύ μεγάλη εκτίμηση σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Γεννημένος το 1906, γύριζε πάντα κοντά στον ζωγράφο και έπαιρνε δύναμη από τα έργα του κι από τις κουβέντες τους.

~ ο πίνακας Queen Maeve Walked Upon this strand

να μου γράφεις, έστω και βαδίζοντας

Τα -αντικειμενικά μιλώντας- είκοσι καλύτερα βιβλία που υπάρχουν στο (*) σύμπαν είναι

εκείνα που για να τα πιάσω στα χέρια μου σκαρφάλωσα σαν τη μαιμού στη βιβλιοθήκη των γονιών μου, που τα φύλλα τους ήταν κίτρινα και τραχιά και μύριζαν. Εκείνα που τα έκρυβα όταν άκουγα τα κλειδιά στην πόρτα, γιατί "πάλι διαβάζεις;". Εκείνα -τα άρλεκιν, ναι, και τα μπελ, που διάβασα ξαπλωμένη τα καλοκαίρια σ'έναν παλιό καφέ δερμάτινο καναπέ στη βεράντα ενός σπιτιού ασοβάτιστου με τοίχους από τούβλα. Εκείνα που με συντρόφεψαν στα λεωφορεία, στα τραίνα, στα ταξίδια. Εκείνα που, όταν πνιγόμουν, άπλωσα το χέρι και τα άνοιξα, και σώθηκα, με τις ιστορίες τους, από το μυαλό μου.

Η Maeve Bincy και ο Τσίρκας, ο Σεφέρης και ο Peter Tremayne, ο Εμπειρίκος και η Ευγενία Φακίνου. Κάθε όνομα φέρνει στη μνήμη έναν τίτλο, κάθε τίτλος -πριν από το περιεχόμενο- φέρνει στο νου στιγμές -όμορφες- της ζωής μου. Η ζωή μου, ναι, είναι μια βιβλιοθήκη. Ότι έζησα είναι συνδεδεμένο με μιαν υπόθεση, μια ιστορία, ένα βιβλίο.

(*) δικό μου

-επειδή η ανάγνωση δεν χωράει σε λίστες-

Ζήτω οι λίστες που δεν υπάρχουν. Που τις αφήνεις στη μέση και πιάνεις την ανάγνωση.





Να μια λίστα:

Aλεξανδρινό Kουαρτέτο του Λώρενς Ντάρρελλ (4 βιβλία σε μετάφραση Αιμίλιου Χουρμούζιου)

Ακυβέρνητες Πολιτείες του Στρατή Τσίρκα (3 βιβλία)
Τι γυρεύω εδώ του Bruce Chatwin
Μέρες Ε του Γιώργου Σεφέρη (αλλά και όλες οι Μέρες, και τα 7 βιβλία)
Το έβδομο ρούχο της Ευγενίας Φακίνου (αλλά και το Για να δει τη θάλασσα, και το Οδυσσέας και Μπλουζ, και Το τραίνο των Νεφών. Και Η Μεγάλη Πράσινη-φυσικά.)

Ένα μωβ ταξί του Μισέλ Ντεόν

Αιχμάλωτος του Λίκνου του Κριστιάν Μπομπέν (αυτό έπρεπε να το βάλω πρώτο-μάλλον. Δεν έχω διαβάσει βιβλίο περισσότερες φορές απ'αυτό. Ούτε ποτέ έχω χαρίσει τόσες φορές ξανά το ίδιο βιβλίο.)

To μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας του Ζαν Κλώντ Ιζζό
Ο πρώτος άνθρωπος του Αλμπέρ Καμύ (χμ, μήπως Αυτό έπρεπε να βάλω πρώτο;)
Ένας ευτυχισμένος θάνατος του Αλμπερ Καμύ (ε ναι, θα βάλω δύο βιβλία του ιδίου στην ίδια λίστα)
Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα του Αντόνιο Ταμπούκι

Ο φύλακας στη σίκαλη του J.D.Salinger

Το ακριβό φαρμάκι της Mary Webb

Η αίθουσα του θρόνου του Τάσου Αθανασιάδη (και οι Φρουροί της Αχαίας, και τα Παιδιά της Νιόβης)

Η εξόριστη της Περλ Μπάκ (και όλη, όλη η Περλ Μπακ, που μου γνώρισε την Κίνα και δημιούργησε έτσι ένα νησί απόλαυσης στη ζωή μου)

Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Μαρσέλ Προυστ (γιατί Κι αυτός περνούσε την ώρα του χαζεύοντας τις αχτίδες του ήλιου να φωτίζουν τους κόκκους της σκόνης μέσα στο υπνοδωμάτιο) 

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας του Γκαμπριελ Γκαρσία Μάρκες

Οι Maytrees της Annie Dillard

όλα τα βιβλία της Maeve Binchy

ο Ρόμπερτ Βάλσερ

ο Βικέλας
ο Μεγάλος Ανατολικός του Αντρέα Εμπειρίκου

οι  ιστορίες με την Αδελφή Φιντέλμα του Peter Tremayne

στου Χατζηφράγκου του Κοσμά Πολίτη

η Μεθυσμένη Πολιτεία του Σωτήρη Πατατζή

τα ποιήματα της Μάτσης Χατζηλαζάρου
ένας καταιγισμός, βιβλία, βιβλία

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ο τίτλος να μου γράφεις, έστω και βαδίζοντας προέρχεται από το βιβλίο του Δ.Π.Παπαδίτσα, Επιστολές στον Ε. Χ. Γονατά 1960-1965

Ποια είναι τα δύο βιβλία που θα παίρνατε μαζί σας σ'ένα έρημο νησί;
Ποιο βιβλίο θα σώζατε αν καιγόταν το σπίτι σας;
Ποιο βιβλίο διαβάσατε εκατό χιλιάδες διακόσιες εικοσιτέσσερις φορές;
Ποια βιβλία έρχονται στο μυαλό σας όταν σκέφτεστε α, τα βιβλία μου;
Τέτοιες σημαντικές ερωτήσεις. Με απαντήσεις άλλες κάθε φορά.
Γιατί τα καλύτερα βιβλία είναι αυτά που όταν τα διαβάσαμε μας θεράπευσαν. Που μπορεί σε κάποια άλλη στιγμή της ζωής μας να μας φανούν αδιάφορα. Ή μπορεί πάλι, κάθε φορά που τα ανοίγουμε να μένουμε το ίδιο άναυδοι-από την απόλαυση, όπως την πρώτη φορά.
Τα πράγματα είναι πολύ πολύπλοκα.
Τα πράγματα είναι απλά. Ανοίγεις ένα βιβλίο και διαβάζεις.

***

Συμμετοχή σε δι-ιστολογικό αφιέρωμα με τίτλο “Η ανάγνωση δεν χωράει σε λίστες”. Συμμετέχουν ακόμα:

Αναγεννημένη
Kizilkum
Rubies & Clouds – ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Rubies & Clouds – Nefosis
Rubies & Clouds – RoubinakiM
Το Ιστολόγιο του Ερυθρού Καγκουρώ
Σημειωματάριο
Ο ήχος του Ανέμου
kospanti
Ο Βιβλιοθηκάριος
Τσαλαπετεινός
Γιώργος Μπουλακακης
Κυνοκέφαλοι
Ιφιμέδεια

West Is West (2010)

Inside Llewyn Davis (2013)

Να μην κάνεις πίσω, να μην παζαρεύεις, να μην διαπραγματεύεσαι. Να κυνηγάς το όνειρό σου. Κι ας βλέπεις το γκρεμό.

Instructions Not Included (2013)

Herb & Dorothy (2008)

Encore (1951)

χωρίς τίτλο

Κοίταξες το μικρό μου μπόι
 
και μαχαίρια τα μάτια σου

με έριξαν στον Καιάδα της περιφρόνησης.

Ήμουν νάνος και το γνώριζα.

Της καρδιάς μου το χαμόγελο

δεν μπόρεσες να δεις.

Της ψυχής μου το μεγαλείο

δεν μπόρεσες να διακρίνεις.

Κοίταξες του σώματός μου τα κιλά.

και φωτιά τα μάτια σου με κατάκαψαν.

Του μυαλού μου το μέγα φτερούγισμα,

δεν μπόρεσες να διακρίνεις.

Ήθελες να με ρίξεις στον Καιάδα.

Σε λυπήθηκα,αλήθεια τι ήσουνα;

Ανόητος ή φασίστας;

Δεν προσευχήθηκα ποτέ για τη σάρκα μου.

Για μάτια, για χείλη, για μαλλιά.

Πάντα προσεύχουμαν για το χαμόγελο.

ένα χαμόγελο που ακουμπούσε

το μαγικό ραβδί της αγάπης.

Αυτό που μεταμόρφωνε τα πάντα.

Αχ να μπορούσε να σε μεταμορφώσει;

Να μπορέσεις να δεις τη χαρά,

στο ταπεινό χαμόγελο της μαργαρίτας.

Στα φύλλα του χαμομηλιού.

Στις δροσοστάλες του δειλινού..

στη χλόη που πατάς και όμως χαίρεται.

Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά.

χειμώνας

Σήμερα έκανα λίγο γκάρντενιγκ, δλδ καθάρισα τα ξερά κλαδιά και φύλλα από τις 5 γλάστρες μου. Σε 5 λεπτά. Τώρα έξω είναι όμορφα υγρά καφέ και γκρί.
Μακάρι να σταματούσε ο χρόνος σε μέρες που είναι ήσυχες, ήρεμες, ασφαλείς. Όσα φοβάμαι να μη γίνουν ποτέ. Γι'αυτά-για τις περιπέτειες και τις συγκινήσεις, να υπάρχουν μόνο οι ταινίες και τα βιβλία.

Frances Ha (2012)

Frances wants so much more than she has, but lives her life with unaccountable joy and lightness.
Αυτό.

~ από το storyline Imdb)

Stephen Frears

The Snapper (1993)

The Van (1996)

Όταν είδα το Πιτσιρίκι (The Snapper) για πρώτη φορά γύρω στα 1994-'95, δεν ήξερα την Maeve Bincy. Τώρα μου φάνηκε πως ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή/τους ανθρώπους αυτή και ο Στήβεν Φρήαρς, μοιάζουν (υπέροχα).

Η Μειβ βέβαια δεν βλέπει τίποτα εκεί που είναι τώρα, όμως εμείς  ευφραινόμαστε με τα βιβλία της.

The Hobbit: The Desolation of Smaug (2013)

(χαχαχα, όταν πήγα να βάλω ετικέτα, έβαλα κατά λάθος αντί για ταινίες, πλέξιμο.)

Delicatessen (1991)

Osage County (2013)

Μια απίστευτη Τζούλια Ρόμπερτς, έτσι όπως δεν θα πίστευες ποτέ ότι μπορείς να την δεις. Στο August: Osage County.

Her (2013)

Σκέφτηκα ότι εμείς οι δύο δεν έχουμε καμία φωτογραφία μαζί και, σκέφτηκα, ότι αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να είναι η φωτογραφία μας.

Ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα όσκαρ. Μ' αρέσουν αυτά τα πράγματα που γίνονται κάθε χρόνο, που τα περιμένεις, προετοιμάζεσαι, τα συζητάς, τα απολαμβάνεις και μετά αμέσως ξεκινάς να περιμένεις τα επόμενα. Είναι σαν μελομακάρονα, σαν μαγειρίτσες, σαν δεκαπενταύγουστοι.

the fifth estate (2013)

The Wolf of Wall Street (2013)

Sugar Man (2012)

American Hustle (2013)

(υπέροχες ηθοποιίες, υπέροχες)

ποίημα

''Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά...
Που άκουγα διπλά τα βήματα μου...
Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά; Κι εσύ κοντά μου...''

~ Γιάννης Σκαρίμπας, ''Ουλαλούμ''

La grande bellezza (2013)

frozen (2013)

Blue Jasmine (2013)

The Spectacular Now (2013)

 (μπαα...)

κους κους με φρέσκο ψάρι (2007)

Υπέροχη νότια Γαλλία, θαλασσινή, σαν Cadiz, σαν Βαρκελώνη, σαν Μασσαλία, σαν να έχεις μπει σε βιβλίο του Ζαν Κλωντ Ιζζό.

χαρταετός

Πλέκω κάτι (ένα σάλι) μ' ένα νήμα μαγευτικό, όχι να το πλέκεις (είναι κάπως δύσκολο να το πλέκεις) αλλά να το βλέπεις. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι, κάθε λιγα μέτρα εμφανίζεται άλλο είδος νήματος, διαφορετικό κάθε φορά, κι όλο και πιο όμορφο. Τόσο όμορφο, που σταματώ κάθε λίγο το πλέξιμο για να το αγγίξω και να το χαζέψω.

thought for food

Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να φωτογραφίσεις ένα πιάτο με γιουβρλάκια-to-be; Η ομορφιά της ολοστρογγυλότητάς τους μήπως;

ο μπάτλερ

The Butler (2013)

Μπα, δεν είμαι ικανή να γράψω μια proper κριτική ταινίας. Μόνο συγκινούμαι, και κλαίω. Κι γελάω, ταυτόχρονα, μέσα μου, που μασάω την αμερικανιά. Μ'αυτά και μ'αυτά γίνομαι ευτυχισμένη. Αυτό μου φτάνει.

χριστούγεννα

Σάββατο πρωί πριν τα χριστούγεννα, στο Winter Garden της Μεγάλης Βρεττανίας, με την Βάσω και την Μαίρη. Διπλός εσπρέσσο με γάλα. Τα πλεκτά είναι της Μαίρης-πριν ένα μήνα της έδειξα το βελονάκι και τώρα δεν σταματάει να πλέκει. Το αστεράκι το έφτιαξε για μένα.

όσα φέρνει ο χρόνος

About time (2013)

Θα συστήσω μια ταινία (πάλι). Που, η κάθε μέρα, το κάθε λεπτό που ζούμε, όσο φρικτό, όσο υπέροχο, είναι ανεπανάληπτο, πάει και τελείωσε. Κι όσο πιο σύντομα χωρέσει αυτό στο χοντροκέφαλό μας, τόσο το καλύτερο για μας.

Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα
να εξασφαλίσουμε μιά θέση στην αντίληψη των άλλων. Ούτε ένα
δικό μας δευτερόλεπτο, μέσα σε τόσα μεγάλα καλοκαίρια, να δούμε τον
ίσκιο ενός πουλιού πάνω στα στάχυα- μια μικρή τριήρης σε μιά πάγχρυση
θάλασσα-. Μπορεί μ' αυτήν ν' αρμενίζαμε για
έπαθλα σιωπηλά, για κατακτήσεις πιο ένδοξες.
Δεν αρμενίσαμε.

~Γιάννης Ρίτσος / Αγαμέμνων  (Στα μονοπάτια της ποίησης)

ήσυχα

Την πρώτη μέρα του χρόνου τελείωσα την Ρόζα του Jonathan Rabb και άρχισα τους Τεμπέληδες στην Εύφορη Κοιλάδα του Αλμπερ Κοσερί.

always look at the bright side of life

 Life of Brian (1979)

 
Εγώ (ωραία λέξη για να ξεκινήσεις τη χρονιά! Γιατί ο εαυτός μας είναι ότι έχουμε, το κέντρο του σύμπαντός μας, το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουμε τα πάντα, όπως έλεγα σε κάποιον που μου είχε προσάψει ότι βλέπω τα πάντα σε σχέση με μένα).
Πάμε ξανά.
Εγώ λοιπόν, τις σημαντικές/κλασσικές ταινίες τις έχω δει τις περισσότερες με πολλά χρόνια καθυστέρηση, δεκαετίες ολόκληρες-όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση.

(Και τι υπέροχος τίτλος για να ξεκινήσεις τη χρονιά, ε;)