"memoirs of a geisha"

«……Η ζωή μας δεν είναι περισσότερο σταθερή από το κύμα που σηκώνει ο ωκεανός. Όλες μας οι προσπάθειες και όλοι μας οι θρίαμβοι, απλώνουν και ξεθωριάζουν σαν το μελάνι στο χαρτί….»


«……..Όλοι ξέρουμε ότι ένα χειμωνιάτικο σκηνικό εμφανίζεται αγνώριστο την επόμενη άνοιξη. Αλλά δεν είχα-ποτέ φανταστεί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και μέσα μας….»


Διάβασα το βιβλίο του Arthur Golden πριν τέσσερα χρόνια ακριβώς, και μαγεύτηκα-καλά, έχω και μια άλφα ψύχωση με την Ιαπωνία, δε λέω…

Περίμενα την ταινία με ανυπομονησία, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα διέψευσε παταγωδώς τις ελπίδες μου ότι θα δω στην μεγάλη οθόνη την ταινία που υπήρχε μέσα στο μυαλό μου…
Σήμερα ανακοινώθηκε ότι έχει έξη υποψηφιότητες για Οσκαρ (καλλιτεχνικής διεύθυνσης, φωτογραφίας, κοστουμιών, μουσικής επένδυσης, ήχου, ηχητικής επεξεργασίας).

Θαυμάσιες φωτογραφίες από γκέισες και
πληροφορίες για τα κιμονό εδώ!

* * * * * * *

..homo computerus..

Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά γιατί του κόσμου τα πλεχτά τα δείχνουν όλα στη ζωή μας γκρίζα. Και τα καλά και τα φριχτά στον κόσμο ετούτο είναι μεικτά. Στον ήλιο γίνεται ο καρπός στο χώμα η ρίζα.

Λίνα Νικολακοπούλου, Ανθρώπων Έργα(1993)

* * * * * * *

Σημειώσεις ζωής του Μπάνιγκ Κόκ*

(για τον Kevlarsoul)

-Να κρατάς σημειώσεις για το καπρίτσιο της αδυναμίας στο γράψιμο...

-Να κρατάς σημειώσεις για να θυμάσαι σκέψεις που αγαπάς, κι όταν τις χάνεις να μην στεναχωριέσαι, όπου κι αν πάνε οι σημειώσεις σου θάναι χρήσιμες, ακόμα και κάτω από ένα ντουλάπι να πέσουν, μ αυτές μια κατσαρίδα θα μπορούσε να θρέψει μήνες τα παιδιά της.

*Ο λοχαγός Μπάνιγκ Κοκ υπήρξε υπέυθυνος της φρουράς του Αμστερνταμ. Για τη σημασία της κίνησής του στον πίνακα «νυχτερινή περίπολος» του Ρέμπραντ, έχουν γραφτεί πάνω από τριάντα πραγματείες.

---

Ο τίτλος, το (απόσπασμα από το) κείμενο και η παραπομπή-όλα τα παραπάνω δηλαδή, είναι αντιγραφή από ένα κείμενο του Ηλία Κουτσούκου που με ακολουθεί εδώ και χρόνια από κοντά.. Πάντα καρφιτσωμένο απέναντί μου στο γραφείο, ενα χαρτάκι φωτοτυπημένο, κομμένο, και ταλαιπωρημένο, δεν βαρέθηκα ακόμη να το διαβάζω ξανά και ξανά.
Δεν μπόρεσα ποτέ (έψαξα) να βρω αν είναι κομμάτι από βιβλίο (του) ή άρθρο γραμμένο για το συγκεκριμένο έντυπο στο οποίο το βρήκα.
Ούτε τι σχέση έχει ο λοχαγός του πίνακα με το κείμενο κατάλαβα…

«The Night Watch»

ή «The Militia Company of Captain Frans Banning Cocq and Willem van Ruytenburch»
(363Χ437 cm, painted 1642)
Rembrandt Harmenszoon van Rijn (15.7.1606- 4.10.1669)
Rijksmuseum, Amsterdam

* * * * * * *

...άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι άνοιξη...(II)

Οι φωτο είναι απο εδώ : όπου μπορείτε επίσης να δείτε πληροφορίες στην γλώσσα του σκηνοθέτη...(παραθέτω ένα απόσμασμα απο το story, έστω και μόνο για την χαρά των ματιών μας....!)

　深い山間の湖に浮かぶ小さな庵。穏やかに年月を過ごす幼子と彼を見守る老僧が二人で暮らしている。　無邪気な子供が成長し、少年から青年、中年そして壮年期へといたる波瀾に富んだ人生の旅程が、　水上の庵の美しい季節のなかに描かれる。

* * * * * * *

..fail again, fail better..(I)

Για την Mirandolina, τον Kukuzelis και τον Κevlarsoul.



Ο Κορεάτης σκηνοθέτης Kim Ki-duk (20.12.1960) μάγεψε με την ταινία του «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, και πάλι άνοιξη» το κοινό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην Θεσσαλονίκη, τον Νοέμβριο του 2003.

Η ταινία εξελίσσεται σε ένα βουδιστικό μοναστήρι που βρίσκεται -σαν επιπλέον νησί- στην μέση μιας έρημης λίμνης.
(Ο σκηνοθέτης, πριν την προβολή, εξήγησε ότι το μοναστήρι δεν είναι πραγματικό, φτιάχτηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες της ταινίας, παρόλο που υπάρχουν τέτοια μοναστήρια στην χώρα τoυ).

Ο (μόνος) μοναχός της μονής-νησιού παίρνει δίπλα του ένα μικρό αγόρι, το οποίο παρακολουθούμε να μεγαλώνει, να γνωρίζει τη φύση και την ανταποδοτικότητά της απέναντι στην συμπεριφορά του, να γνωρίζει τον έρωτα ως έφηβος, να οδηγείται στο έγκλημα ως δέσμιος του πόθου, και να επιστρέφει τελικά στο νησί αντικαθιστώντας τον δάσκαλό του, εφαρμόζοντας σωματική και πνευματική υπακοή σε αναζήτηση εσωτερικής ηρεμίας.
Και τότε εμφανίζεται ένα άλλο μικρό αγόρι –και ο κύκλος της ζωής ξεκινάει ξανά…

Ο κύκλος της ζωής είναι ατέρμονος, όμως χρειάζονται η ακινησία και η ησυχία της φύσης για να μας το θυμίσουν. Οι ευκολίες της μοντέρνας ζωής και το καθημερινό πήγαινε έλα θολώνουν την όρασή μας και δεν βλέπουμε τον αενάως μεταβαλλόμενο κόσμο γύρω μας.
Μέσα από γεγονότα που είναι πέρα από τον έλεγχό του, το αγόρι μαθαίνει την αγάπη, τον πόθο, την ζήλια, το μίσος και τελικά την εκδίκηση. Κάνει επιλογές οι οποίες επηρεάζουν την πορεία της ζωής του, προκαλώντας πίεση και προβλήματα, τελικά όμως επιστρέφει στο μοναστήρι της λίμνης από όπου είχε αρχίσει η διαδρομή του. Και σ αυτή την τελευταία επίσκεψη μαθαίνει το τελικό του μάθημα στη ζωή : μια νέα ψυχή παραδίνεται στα χέρια του, ο μαθητής γίνεται δάσκαλος.
Τα λάθη γίνονται για να μαθαίνουμε μέσω αυτών, για να τα δεχόμαστε, είναι βήματα που μας φέρνουν κοντύτερα στον εαυτό μας.

Τον Νοέμβριο του 2004 στο Φεστιβάλ της επόμενης χρονιάς, το κοινό που μαζεύτηκε για να παρακολουθήσει την επόμενη ταινία του “3 Iron” , δεν απογοητεύτηκε.

* * * * * * *

Αντιοξειδωτικά για τη μνήμη...

Ένα μήλο την ημέρα την Αλτσχάιμερ ίσως κάνει πέρα
…..Η μέγιστη νοητική οξύτητα καταγράφηκε σε πειραματόζωα που κατανάλωναν το ανθρώπινο αντίστοιχο δύο με τεσσάρων μήλων την ημέρα, ή δύο με τριών ποτηριών χυμού μήλου ημερησίως…»
(από το In.gr 24.01.06)

Χαζά…ο μπαμπάς μου έτρωγε πάντα μήλα μετά το φαγητό-η μυρωδιά τους του θύμιζε το χωριό του, και επίσης τα απογεύματα όταν ξυπνούσε από το μεσημεριανό ύπνο, τάβαζε και μέσα στο ποτήρι του με το κόκκινο κρασί τα μεσημέρια της Κυριακής, και λοιπόν?
Τουλάχιστον όμως ευχαριστήθηκε την γεύση από πολλά μήλα στην ζωή του…

---

Αντιγράφω από το οπισθόφυλο του βιβλίου:

«Μια καλοκαιριάτικη μέρα ο Ιάνης Ξενάκης, μεγάλος μουσικός, αγαπημένος σύζυγος και φίλος για μισόν αιώνα, χάνεται σ΄ένα βουνό της Κορσικής. Δε βρίσκει το μονοπάτι για να γυρίσει στο σπίτι. Είναι η αρχή μια αρρώστιας που θα του αφαιρέσει σιγά σιγά τη μνήμη και που θα τον απομονώσει στη σιωπή, που θα τον απομακρύνει οριστικά από τα πράγματα της ζωής. Η γυναίκα του Φρανσουάζ, διηγείται αυτή την πορεία προς την αποπροσωποποίηση και το θάνατο και θυμάται στιγμές χαράς, θυμού, θλίψης και πανικού που πέρασε μαζί του: στιγμές στη θάλασσα και στιγμές στα ασθενοφόρα, στιγμές στο σπίτι κι άλλες στιγμές ανάμεσα σε αρρώστους, σε φτωχούς αρρώστους της νύχτας. Στιγμές, ώρες, νύχτες ολόκληρες στα δημόσια νοσοκομεία. Όμως το «κοίτα πως έκλεισαν οι δρόμοι μας» δεν είναι μόνο η περιγραφή μιας ασθένειας, αλλά κυρίως το τρυφερό χρονικό της προαναγγελθείσης απώλειας, της αδυσώπητης μοίρας.»

Αφήγημα της Φρανσουάζ Ξενάκη, σε μετάφραση Σώτης Τριανταφύλλου, από τις εκδόσεις Πατάκη.

* * * * * * *

η άνοιξη βγαίνει μέσα απο τον χειμώνα

* * * * * * *

Χιονίζει!

Σέρνοντας πίσω μας μια άμαξα γεμάτη δάκρυα, πόσο λίγο ζούμε σ΄αυτό τον κόσμο της θλίψης, πόσο φευγάτοι είμαστε...

test