Ακίνδυνε, αψηφοκίνδυνε έπρεπε να σε λένε (οχι, επικίνδυνε, ούτε ριψοκίνδυνε), με αφήνεις άναυδη κάθε φορά, έτσι όπως πετυχαίνεις ίσια στην καρδιά του θέματος.
Βασίλη και Χουανίτα, στον μαυρογατούλη αναφερόμουνα, μακάρι να είναι στο Καλό, και να μας βλέπει, κι ας μην γράφει πια.
Λαμπρούκο αλήθεια λες οτι θα ξαναγυρίσει? Ας κάνει οτι τον ηρεμεί, αρκεί να είναι καλά τουλάχιστον, εγώ αυτό θέλω. μπορούμε να μην επιτρέψουμε την ήττα της αγάπης
Εχω χάσει πολλά γατιά και νιώθω πολύ καλά αυτό που λέει ο akindynos. Κάθε φορά έλεγα "τελευταία φορά" και κάθε φορά έβρισκα νέα γάτα.
Τα κατάμαυρα πάντως είναι απίστευτα. Είχαμε ένα παλιά και το πήγαμε στο χωριό (15-20 χλμ) γιατί θα φεύγαμε. Μετά από κανα δυο μέρες γύρισε και νιαούριζε έξω απ'την πόρτα - ταλαιπωρημένο αλλά όλο καμάρι ;) Φιλιά λεμονάκι!
Μετά από τη φωτό για τον μαύρο γάτο (που δεν κατάλαβα το νόημαά της...) ανέβασα μιά φωτογραφία ενός άλλου μαύρου γατιού που δεν υπάρχει πιά... Δες την, αν θέλεις.
11 σχόλια:
Ο Φίλιπ Ντικ κάπου γράφει «κάθε φορά που πεθαίνει μια γάτα μου, βρίζω το Θεό και το εννοώ».
Το κλειδί δεν είναι ότι έβριζε το Θεό.
Αλλά ότι κάθε φορά αψηφούσε το Θεό αγαπώντας μια νέα γάτα.
Δεν μπορούμε να νικήσουμε το θάνατο, προς το παρόν. Αλλά μπορούμε να μην επιτρέψουμε την ήττα της αγάπης.
Δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτά τα μάτια δεν βλέπουν πιά!
Ο μαρόγατος θα γυρίσει, αυτό είναι σίγουρο. Έτσι είναι τα γατιά, ανεξάρτητα...
Στο Καλό...
Ακίνδυνε, αψηφοκίνδυνε έπρεπε να σε λένε (οχι, επικίνδυνε, ούτε ριψοκίνδυνε), με αφήνεις άναυδη κάθε φορά, έτσι όπως πετυχαίνεις ίσια στην καρδιά του θέματος.
Βασίλη και Χουανίτα, στον μαυρογατούλη αναφερόμουνα, μακάρι να είναι στο Καλό, και να μας βλέπει, κι ας μην γράφει πια.
Λαμπρούκο αλήθεια λες οτι θα ξαναγυρίσει? Ας κάνει οτι τον ηρεμεί, αρκεί να είναι καλά τουλάχιστον, εγώ αυτό θέλω.
μπορούμε να μην επιτρέψουμε την ήττα της αγάπης
Εχω χάσει πολλά γατιά και νιώθω πολύ καλά αυτό που λέει ο akindynos. Κάθε φορά έλεγα "τελευταία φορά" και κάθε φορά έβρισκα νέα γάτα.
Τα κατάμαυρα πάντως είναι απίστευτα. Είχαμε ένα παλιά και το πήγαμε στο χωριό (15-20 χλμ) γιατί θα φεύγαμε.
Μετά από κανα δυο μέρες γύρισε και νιαούριζε έξω απ'την πόρτα - ταλαιπωρημένο αλλά όλο καμάρι ;)
Φιλιά λεμονάκι!
Σ;)
Μετά από τη φωτό για τον μαύρο γάτο (που δεν κατάλαβα το νόημαά της...) ανέβασα μιά φωτογραφία ενός άλλου μαύρου γατιού που δεν υπάρχει πιά... Δες την, αν θέλεις.
Νιφαδούλα, μα έκανε τόσα χιλ ένα γατάκι?? απίστευτο! Αρα λοιπόν, ανθεκτικότατα...
Βασίλη μου, δεν πειράζει που δεν κατάλαβες, ώρες ώρες ποστάρω πολύ σούρεαλ, γελάω με τους συνειρμούς μου...!
Πάω να δω τον γατούλη σου.
γατούλη! :)
Όχι χωρίς επιστροφή! Δεν το δέχομαι!
Δημοσίευση σχολίου