Baby look at meAnd tell me what you see
You ain't seen the best of me yet
Give me time I'll make you forget the rest
I got more in me
And you can set it free
I can catch the moon in my hands
Don't you know who I am
Remeber my name - Fame
I'm gonna live forever I'm gonna learn how to fly - High
I feel it coming together
People will see me and cry - Fame
I'm gonna make it to heaven
Light up the sky like a flame - Fame
I'm gonna live forever
Baby remember my name
Remember
Remember
Remember
Remember
Remember
Remember
Remember
Baby hold me tight
Cause you can make it right
You can shoot me straight to the top
Give me love and take all I've got to give
Baby I'll be tough
Too much is not enough
I'll grab your heart til it breaks
Ooo I got what it takes
Fame
Ο Gene Anthony Ray γεννήθηκε στις 24 Μαίου 1962 στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στην 153 west street. Φοίτησε στο Julia Richmond High School και κέρδισε το ρόλο στο fame όταν σε ηλικία 17 χρονών το έσκασε από το σχολείο για να πάει στην οντισιόν που έκανε ο Luis Falco, χορογράφος της ταινίας Fame.Παρακολούθησε μαθήματα στο New York School for the Performing Arts-τη σχολή χορού όπου λαμβάνει χώρα το Fame, για ένα χρόνο πριν τον πετάξουν έξω, λόγω του απειθάρχητου χαρακτήρα του…
Όπως ακριβώς ο Leroy Johnson τον οποίο υποδυόταν στην ταινία, ο Ray δεν είχε ποτέ επαγγελματική εκπαίδευση σαν χορευτής παρά μόνο ένα γνήσιο ταλέντο.
HIV-θετικός, έπαθε εγκεφαλικό τον Ιούνιο του 2003 και πέθανε μερικούς μήνες μετά, στις 14 Νοεμβρίου του 2003. Ηταν 41.
(στίχοι της Irene Cara) * * * * * * *
9 σχόλια:
Πω πω λεμονάκι μυρωδάτο, τι μου θύμισες! Πώς χόρευε έτσι αυτός ο τύπος; Ταλέντο
Chanana, η αφορμή είναι το fame story που έχει σήμερα(!), αλλά δεν επεκτείνομαι επι του θέματος διότι βαυκαλίζομαι να λέω οτι δεν είναι του επιπέδου μου(!) (αλλά το βλέπω, χιχι!).
Η αιτία είναι οτι ήθελα να ξεφύγω απο την ατμόσφαιρα των "ποστς της Παρασκευής" διότι είναι απλά ένα μικρό μέρος της ζωής μου, και θέλω να του δίνω λιγότερη βαρύτητα απο άλλα, τέτοια. Γύρισα σελίδα.
:)
Γιουτζίν, θυμασαι λοιπόν?
Πολύ λυπήθηκα οταν έμαθα οτι πέθανε, τόσος κόπος, τόση χάρη, τέτοιο σώμα...σα λουλούδι που μαράθηκε πριν την ώρα του, σοκαρίστηκα όταν έμαθα οτι δεν υπάρχει πια να τον χαίρονται τα μάτια...
Τι μου λές ρε Λεμονίτα, και θυμαίμαι που στηνόμασταν με τις ώρες με την αδερφή μου να τον δούμε.
Κρίμα...
Ήταν ο αγαπημένος μου -- αυτός κι ο καθηγητής Σορόφσκι (σο-σο-σο-σο-σορόφσκι...). Συγκινήθηκα τώρα.
Να σαι καλά λεμονάκι μου αγαπημένο!
Μου θύμησες τα εφηβικά μου χρόνια, το έβλεπα και εγώ με την αδελφή μου. Λυπήθηκα. Ναι, ο Σορόφσκι ήταν μεγάλη φυσιογνωμία :)
Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι λέγοντας μια ιστορία-παραμύθι με πουλιά, άρχισε να τα δείχνει με τις παλάμες ενωμένες.
Έκανε τις κινήσεις και νόμιζα ότι έβλεπα τα πουλιά!
Τότε άρχιζα να καταλαβαίνω ότι το κάθε μέσο που χρησιμοποιείς (κι εσύ ο ίδιος) μπορεί να γίνει το καράβι που θα ταξιδέψει μέσα του η ιδέα, αυτός που την πέμπει και αυτός που τη δέχεται.
Λέγανε άλλοτε, σε κάποιες εξετάσεις της σχολής, (νομίζω ότι ήταν ο εν λόγω καθηγητής "Γκροτόφσκι"):
"Με έκανες να κλάψω, τώρα κάνε με να γελάσω", ή το αντίθετο, ανάλογα το τί παρουσίαζε ο υποκριτής.
Αχ αχ τι θα σε κάνω εσένα? Μπορείς να μου πεις? Εσένα και το επίπεδό σου που είναι τόσο τέλειο? Με κάνεις και κλαίω, γελάω, θυμάμαι...(στημένη μπροστά στην τιβι χωρίς ανάσα μη τυχόν και χάσω καμιά ατάκα ή φιγούρα)
Νιώθω πολύ τυχερή που έγινες φίλη μου.
Θυμάστε όλοι, λοιπόν?
:)
Γιατί δείχνουν χιλιάδες επαναλήψεις απο αηδίες και όχι αυτό και μερικά άλλα όμορφά παλιά, δεν ξέρω...
Λέτε να είμαστε γραφικοί???
Γιατί;
Για να μην ξεχνάμε.
Εμείς μπορεί να μη λέμε, αλλά άλλοι μας το έχουν απονήμει το παράσημο.
Προσωπικά, όταν μου το επένειμε ένα άτομο που δεν με ήξερε, δε μ' έμαθε, και ελπίζω να έμαθε λίγο παραπάνω τον εαυτό του, πρότεινα το στήθος μου και το δέχτηκα με περηφάνεια. Όχι ότι το βοήθησα το άτομο με αυτό, δε μου ζήτησε και καμμιά βοήθεια, αλλά το διασκέδασα τουλάχιστον.
Ανεβαίνουμε και κανένα επίπεδο άμα γελάμε.
Έτσι γελώντας, μπορεί και το "γραφικοί" να το βάλουμε στη ζωή μας και να γίνουμε "ζωγραφικοί".
Καλημέρες.
Δημοσίευση σχολίου