4.10.10

such a shake


It was all gone now, I remembered, getting up from the fire. It was not for me to muse over bygones, but to act with a cheerful spirit and a grateful heart. So I said to myself, "Esther, Esther, Esther! Duty, my dear!" and gave my little basket of housekeeping keys such a shake, that they sounded like little bells, and rang me hopefully to bed.

Υπέροχο, υπέροχο αγγλικό τοπίο...
Και το κείμενο είναι από το επίσης υπέροχο, υπέροχο Bleak House του Ντίκενς.

1 σχόλιο:

Σταυρούλα είπε...

Η σωτήρια ρουτίνα! ;)
Εξαιρετικά και τα δυο, τοπίο και απόσπασμα!