καλοκαίρι

* * * * * * *

καλημέρα!

Ένα κείμενο της παράδοσης, άγνωστου συγγραφέα, λέει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει δυό στάσεις: να χτίζει ή να φυτεύει. Οι χτίστες μορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, κάποτε όμως τελειώνουν αυτό που χτίζουν. Τότε σταματούν και περιορίζονται απο τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φυτεύουν. Μερικές φορές οι καταιγίδες και οι εποχές τούς προκαλούν προβλήματα και σπάνια ξεκουράζονται. Σε αντίθεση με τα κτήρια όμως, ένας κήπος δε σταματά ποτέ να αναπτύσσεται. Και, παρόλο που απαιτεί την προσοχή του κηπουρού, του δίνει παράλληλα και τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή του σαν μια μεγάλη περιπέτεια.
Οι κηπουροί αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, γιατί ξέρουν ότι στην ιστορία του κάθε φυτού βρίσκεται η δημιουργία όλης της Γής.

* Απο την εισαγωγή της Μπριντα, του Paulo Coelho

* Tulips from her garden

(για την αδελφούλα μου)


* * * * * * *

σαν μυθιστόρημα

Στην Πόλη όπου, καθώς είπα, πήγε αφού παραιτήθηκε απ' το στρατιωτικό, ο πατέρας μου έπιασε μεγάλη φιλία μ' ένα φαρμακοποιό του Φαναριού, το Νικόλαο Θωμά, που ήταν και “μυρεψός” του Πατριαρχείου-κατασκεύαζε δηλαδή το Άγιο Μύρο, προνόμιο που το έχουν ως σήμερα οι Θωμάδες. Ο φίλος αυτός του πατέρα μου είχε έναν αδερφό, το δεσπότη Καλλίνικο, που ήταν τότε Νύσσης, έπειτα έγινε Ξάνθης και τελείωσε Χαλκηδόνος, από τους δώδεκα. Είχε και κάμποσες αδερφές, παντρεμένες κι ελεύθερες, ανάμεσα σ' αυτές και την Ευθαλία, που ήταν τότε η σειρά της να παντρευτεί. Ο Νικόλαος από μεγάλη εκτίμηση, την επρότεινε στον πατέρα μου. Κι από μεγάλη εκτίμηση επίσης, ο πατέρας μου δέχτηκε την πρόταση ολοπρόθυμα. Τα δαχτυλίδια των αρραβώνων γράφουν από μέσα “μνηστήρ Διονύσιος-μνηστή Ευθαλία-1866”. Ο γάμος τους έγινε γρήγορα-η προίκα, φαίνεται, ήταν έτοιμη-κι απ' αυτόν, τη νύχτα της 8 προς την 9 Δεκεμβρίου 1867, γεννήθηκα εγώ.

* Γρηγόριος Ξενόπουλος, Η ζωή μου σαν μυθιστόρημα, (σελ 37)

* Chinese pharmacy



* * * * * * *

ήσυχα και ξεκούραστα

Σταυρούλα: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
εγώ: αχαχαχαχα
Λες ποτέ να τα δούμε όλα αυτά?
Σταυρούλα: αμε!
εγώ: Ή είναι καλύτερα απο δω ήσυχα και ξεκούραστα?
Σταυρούλα: και τα δυο
;)

* New York Public Library


* * * * * * *

χρόνια χρυσά

Ανοίγοντας σήμερα το πρωί τη μπαλκονόπορτα, Νοέμβριος μήνας (οι πρώτοι παγωμένοι βοριάδες), βρήκα πεσμένο χάμω ένα ολομόναχο γιασεμί. Έσκυψα και το σήκωσα. Είχε πέντε φύλλα λευκά, ένα λευκό λαιμό να το στηρίζει, και τη μυρωδιά του. Δεν είχε πολλά. Και όμως ποια η διαφορά του -σε σημασία ή σε νόημα- μέσα στο ασίγαστο σύμπαν με τους έναστρους ουρανούς και τις μυριάδες τους γαλαξίες του; Καμιά. Μαζί με αυτούς, και εκείνο ένα κόσμος ξεχωριστός, ένα πεντάκλωνο κατάλευκο αστέρι (με τις νοερές προεχτάσεις του) μέσα στην άπαυστη μέρα (Μ.Βασιλειος) της μέσα βλέψης μας (Σικελιανός).
Αργότερα τη μέρα συλλογίστηκα τι να το κάνω; Έτσι απομόναχο καθώς ήταν δεν έμπαινε στο νερό και πόσο θα κρατούσε; Αλλά και που αλλού να φυλάξω το αναπάντεχο αυγινό εύρημά μου; Τελικά το έχωσα μέσα στα σονέτα του Σαίξπηρ, μια μικρή χρυσόδετη έκδοση (δώρο)-Cotman House.

* Collectaneum 910, Ζήσιμος Λορεντζάτος

* Χρυσάκι, το λουλούδι λέγεται γυψοφύλλη (και στα αγγλικά baby's breath!)

* * * * * * *

the unbearable lightness of being

γάτες και άλλα ζώα

* * * * * * *

στης Χαροκόπου

Η φίλη μου η Τάσα είναι η μία απο τους επτά χαράκτες που, μέσα στα πλαίσια του "Ιούνιος-Μήνας Χαρακτικής στην Αθήνα", έχουν ανοιχτά τα εργαστήριά τους για όποιον ενδιαφέρεται να δει απο κοντά το πως δουλεύουν, την τεχνική τους, το χώρο και τα έργα τους.
Δέχεται κάθε Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο, απο τις 19:00 ώς τις 22:00, για όλο τον Ιούνιο.

Περισσότερες πρακτικές πληροφορίες (και έργα της!) μπορείτε να δείτε στο μπλόγκ της και στο μπλόγκ του Athens Print Festival.


* * * * * * *

πανσέληνος (σχεδόν)

Να γυρίζεις-αυτό είναι το θαύμα-
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένου κροτάφους απ'την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.

* * *

Θέλω ν'ακούσεις το μεγάλο μυστικό
για πάντα πέφτει ο καρπός απ'το δέντρο.
Εντούτοις εκεί που χάνεται ο δρόμος
να τραβήξεις.
Ότι να σε καλέσει
δεν είναι για επιστροφή
τα δάκρυα κι ο πόνος κοφτερός
είναι μέσ'στο παιχνίδι.

* * *

Να γυρίζεις-αυτό είναι το θαύμα-
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένου κροτάφους απ'την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.

* Νίκος Καρούζος, τα ποιήματα Α' (1961-1978)

* * * * * * *

απροσδόκητα

[Κατσίμπαλης προς Σεφέρη]

Αθήνα, 19.2.50
…Έξω μαίνεται το καρναβάλι. Ένα τρελό και ξέφρενο καρναβάλι από τον πιο φτωχό ως τον πιο πλούσιο. Γύρισα ένα βράδυ τα διάφορα κέντρα με τη Lady Norton και τον Sir Malcolm Sargent τον αρχιμουσικό που ήρθε από την Αγγλία κι είδα να χορεύουν με λινά παπούτσια (χειμωνιάτικα) στα ρεμπέτικα κέντρα με τα μπουζούκια και να βγαίνουν γουναρικά και φράκα από τις πρεσβείες, τη «Μεγάλη Βρετανία» και τα σπίτια των μεγαλουσιάνων!
Μαίνεται κι η προεκλογική κίνηση. Εκατό τόσα κόμματα και τρείς χιλιάδες τόσοι υποψήφιοι! Τα μεγάφωνα ορύονται έξω από το κάθε κέντρο που εκφωνούνται λόγοι. Οι τοίχοι όλοι μπλαστρωμένοι με τις φάτσες των υποψηφίων. Όργιο καρναβαλιού και όργιο προεκλογικό! Κανένας δε συλλογιέται τι θα γίνει. Σα να περιμένουμε όλοι τη συντέλεια του κόσμου!
Η προεκλογική φασαρία είχε κι ένα απροσδόκητο αντίχτυπο: καθυστέρησε τα Collected Poems. Το μισό σχεδόν βιβλίο έτοιμο, στοιχειοθετημένο, διορθωμένο περιμένει τρείς ολόκληρες βδομάδες στου Ταρουσόπουλου (που για πρώτη φορά επέδειξε τόση ιλιγγιώδη ταχύτητα) αλλά οι χαρτοποιείες μας την έσκασαν στο ζήτημα του χαρτιού. Απασχολημένες όλες με την κατασκευή εκλογικών ειδών, τους ήταν αδύνατο να ετοιμάσουν την ποσότητα που τους είχε παραγγείλει ο Ίκαρος…
Γεια-χαρά
Γιώργος

* "Αγαπητέ μου Γιώργο", επιστολή 388, τόμος β

* New York Public Library


* * * * * * *

τα λουλούδια μου

Δεν θέλω να συγκινούμαι πια, δεν το αντέχω.
Πριν λίγο μίλησα με τις ΣοφιοΧρυσούλες, αυτές το ήθελαν, τις άκουγα ντούμπλεξ, μου είπαν, ντρεπόμαστε που σου τηλεφωνούμε μόνο όταν θέλουμε κάτι να σε ρωτήσουμε, και μου μίλησαν λίγο, εναλάξ, για τη ζωή τους...
Χάρηκα....

Τώρα που ανακαλύπτουν την πόλη, δεν είμαι εκεί...
Με ρωτούσαν πως είναι απο μέσα το πανεπιστήμιο (!) και η μικρή, ήθελε την μεγάλη να το φωτογραφίσει του χρόνου που θα μπει (!), για να της το δείξει...
Η Χρύσα μου έδωσε οδηγίες πως να βάλω μια φωτογραφία στον υπολογιστή για να την στείλω με μέιλ (!) και γέλασαν κι οι δύο που δεν ήξερα τι μάρκα κινητό έχω και έψαχνα να το πάρω στα χέρια για να δώ...
Η Σόφη κάνει σχέδια, να πάνε "για μπύρες" (!) με τις φίλες της (και τον μοναδικό άντρα-μεταλά του φροντιστηρίου) στο μπίτ-παζάρ...

Τους θύμησα που πήγαμε στην έκθεση φωτογραφίας του Σεφέρη (το 2000 ήταν άραγε?) και μετά πήγαμε στις κούνιες... Θυμόντουσαν το κτήριο μόνο, που μπαίνεις απο μπροστά και βγαίνεις απο πίσω, στο πάρκο.
Θυμήθηκαν και την έκθεση στο Λιμάνι, μα δε θυμήθηκαν τους πίνακες. Δεν ήταν αυτός που ζωγραφίζει μπαλαρίνες κορίτσια (!), αυτός που ζωγραφίζει ζευγάρια που πετάνε, και κατσίκες στον ουρανό, και εκκλησίες, με το όμορφο μπλέ, ο Σαγκάλ ήτανε...
Δεν έχουν ίντερνετ αυτές τις μέρες, ούτε κινητά, λόγω εξετάσεων (!), ούτε άγχος έχουν όμως-ευτυχώς!

Δεν θέλω να συγκινούμαι πια, δεν το αντέχω. Όμως μου λείπουν, μου λείπουν.


* * * * * * *