22.12.12

o κύκλος του νερού

Το που σ' ερωτεύτηκα ήταν ένα είδος λιώσιμο, και
το που βγήκα απ' τον έρωτά μου για σένα δεν ήταν καθόλου σαν να φτιάχνεις ξανά
παγάκια απ' την ομίχλη, μα περισσότερο
σαν εξάτμιση, συμπύκνωση, και μετά βροχή
για ακόμη μια φορά.

Ο χτύπος της καρδιάς μου με κρατάει ξύπνια τη νύχτα
και δεν καταλαβαίνω τι γλώσσα μιλάει μέσα μου, έτσι
βάζω ένα στηθοσκόπιο πάνω στο στέρνο και το ενώνω
με το λάπτοπ μου,
μα και το google translate
δεν έχει βρει ακόμη πώς να μεταφράζει το νερό σε λέξεις,
ή έναν ωκεανό σε μυθιστόρημα
για το πίσω μέρος του λαιμού μιας φάλαινας.

H καρδιά
δεν είναι ποτέ τόσο απλή όσο ένα σκάφος της γραμμής.

H καρδιά
είναι ένα καιόμενο ναυάγιο κάτω από τέσσερις χιλιάδες στρώματα θάλασσας.

Ότι ήρθα να κάνω εδώ απόψε είναι αυτό-
να σώσω ότι μπορώ απ' αυτή την καταστροφή,
ώστε να μπορέσω να σηκωθώ ξανά, σαν ένας φοίνικας, μέσα στο δικό μου
δέρμα.

Σ' αγγίζω και η καρδιά μου ξανακάνει τον κύκλο του νερού.
Εξάτμιση και συμπύκνωση, και μετά,
πάντα,
αυτή η βροχή.

~ Shinji Moon, “The Water Cycle”

15.12.12

ευοίωνοι γερανοί

Δεν ήθελε να είναι αυτοκράτορας. Ήθελε μόνο να ζωγραφίζει. Και να γράφει ποιήματα, τα απογεύματα, με το βλέμμα του να ταξιδεύει στο κομμάτι του ουρανού που έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου του.
Ήταν μια μέρα χειμωνιάτικη, γκρίζα και παγωμένη. Όμως μέσα του ήταν γεμάτος φως: η μικρή πριγκίπισσα Ου Λινγκ είχε σκύψει το κεφάλι ντροπαλά μπροστά του και είχε ψιθυρίσει το νέο κρατώντας απαλά την κοιλιά της.
Αυτό ήταν λοιπόν. Αυτό ήταν το σημαδι που ένιωσε, όταν νωρίς το πρωί μια ομάδα λευκών γερανών κάθησε να ξεκουραστεί στην στέγη του ναού, στην απέναντι πλευρά του κήπου.
Το ήξερε πως υπήρχε κάτι παραπάνω, που δεν το είχε γνωρίσει ακόμα, κι ανυπομονούσε να το μάθει, να το νιώσει, να δεσμευτεί.

Auspicious Cranes, του αυτοκράτορα Huizong of Song. Mε αφορμή το βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ, τετράδια από το ταξίδι στην Κίνα.