4.12.11

ούτε η σκέψη της θάλασσας

Είναι σοβαρό πράγμα ένα μπλογκ, είναι η βιτρινα μας, το υπουργείο δημοσίων σχέσεων,
ή είναι ο μυστικός μας κήπος;
Είναι εξομολογητήριο, θεραπευτήριο, προσφέρει εντέλει καμία βοήθεια;
Oι σκέψεις που δεν γράφουμε σαπίζουν μέσα μας και μας σκοτώνουν σιγά-σιγά;
Για ποιό λόγο να έχεις ένα μπλογκ άμα δε γράφεις ότι θέλεις μέσα του;
Ποιός, ποιά αστυνομία της σκέψης θα σε συλλάβει αν γράψεις αυτά που ούτως ή άλλως έχεις μέσα σου,
ποιόν θα κοροιδέψεις αν δεν τα γράψεις, ποιός θα νομίσει πως είσαι πολύ ευτυχισμένος, πως είσαι καλύτερος άνθρωπος;

All I’ve ever done is dream.

All I’ve ever done is dream. That, and only that, has been the meaning of my existence. The only thing I’ve ever really cared about is my inner life. My greatest griefs faded to nothing the moment I opened the window onto my inner self and lost myself in watching.
I never tried to be anything other than a dreamer. I never paid any attention to people who told me to go out and live. I belonged always to whatever was far from me and to whatever I could never be. Anything that was not mine, however base, always seemed to be full of poetry. The only thing I ever loved was pure nothingness…

— Fernando Pessoa (via booklover)