Ή μήπως δεν ρώτησε κάν, μόνο άνθισε η τρελή... γιατί έτσι γουστάρει, έτσι περνάει καλά, να ανθίζει με το πρώτο χάιδεμα του ήλιου, να εμπιστεύεται το ψιθύρισμά του-κάθε φορά, επειδή εκείνη θέλει, κι ας μην είναι ο καιρός ο σωστός, δεν ακούει παρά την καρδιά της...
Τα πρωινά έχει αρχίσει να μυρίζει άνοιξη.
* * * * * * *
9 σχόλια:
Πάλι μου θύμισες το Ζεν σκεπτικό απ τους "αλήτες του Ντάρμα".
Περνάς καλά.Φαίνεται.
Τέλεια φωτό.
Έχω ακούσει από διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικές εξηγήσεις για την πρόωρη άνθιση της αμυγδαλιάς.
Ο ένας μου είπε πώς το άρωμα από τα άνθη της αμυγδαλιάς είναι ασθενές. Έτσι, για να κάνουν τη δουλειά τους (αναπαραγωγή, και εδώ κλείνουν το μάτι) με τα έντομα ανακαλύψαν το μονοπώλιο: Ξεκινάν νωρίς την άνθισή τους.
(------
Για σκέψου!
Φαντάσου μια ανθρώπινη ψυχή να ανθίσει πριν την ώρα που η ώρα της άνθισης σημαίνει για όλους τους άλλους!
Τί ωραία, τί ανθρώπινη (με χίλιους δυό τρόπους ερμηνευμένη η λέξη) ιστορία γεννιέται!
Τί φαντασμαγορικό παραμύθι πλέκεται γύρω από αυτό το άκαιρο άνθισμα!
------)
Η άλλη μου είπε πως όταν ο Χριστός ήταν βρέφος, η Παναγία άπλωσε τα ρουχαλάκια του σε ένα δέντρο. Είπε μέτα: Τί ωραίο δέντρο είναι τούτο!
Και το δέντρο τότε άνθισε, πάρα το ότι ακόμα δεν ήταν η εποχή της άνθισης για τα άλλα δέντρα.
Μπορεί τα άνθη της αμυγδαλιάς να μη μυρίζουν έντονα γιατί ανθίζει νωρίς και δεν χρειάζεται να είναι έντονα. (Η ίδια λογική, ανάποδα ειδομένη)
Μπορεί να μην άπλωσέ καμμιά Παναγία ρουχαλάκια κανενός βρέφους.
Εγώ ακόμα, αν και πέρασαν χρόνια, δεν έχω επιλέξει την δικιά μου εξήγηση. Μα μου αρέσουν και οι δύο.
Χαίρεστε
Εδώ και 3 μερες πάντως έχω παρατηρήσει οτι έχουν μεγαλώσει αισθητά οι μέρες. Παει 5 και ο ήλιο λάμπει έξω. Αυτό μου κάνει γι'άνοιξη!
Καλησπέρα.
Από τα αγαπημένα μου (μαζί με τη ροδιά) - αντέχει και το χιόνι, αντέχει και τον καύσωνα.
Μόνο στην πολλή λάσπη διαμαρτύρεται :)
Ωραία θα ήταν αν και οι άνθρωποι μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της αμυγδαλιάς...
Mosaic
Όταν έχεις διάθεση, πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσεις για το Ζεν σκεπτικό από τους «αλήτες του Ντάρμα»…
Αυτό το «Περνάς καλά. Φαίνεται» χτύπησε διάνα, ναι, περνάω καλά, αλλά νόμιζα ότι δεν φαίνεται, γιατί μερικές φορές δυσκολεύομαι κι εγώ να το δω…με ταρακούνησες, ευχαριστώ πολύ!
Ανώνυμε
Low profile λοιπόν η αμυγδαλιά, χρειάζεται άχρωμο background για να φανεί… μας αρκεί αυτό, ναι, δεν χρειαζόμαστε παραπάνω εξηγήσεις…
Κουρκουμπίνι, Κωνσταντίνε, το ματιάξατε και βρέχει συνέχεια…
Alombar42, ευτυχώς βρέχει πολύ - μ αρέσει πολύ η βροχή, μπορεί να κάνει λάσπη στην αρχή, αλλά μετά όλα ξεπλένονται και μοιάζουν ολοκαίνουργια!
The gypsy καλώς μας όρισες…μη μου πεις ότι δεν έχεις προσέξει ότι πολλοί άνθρωποι ακολουθούν το παράδειγμα της αμυγδαλιάς … Νομίζω ότι γιαυτό ακριβώς κάθε χρόνο όλοι μας ασχολιόμαστε τόσο με τις μυγδαλίτσες, διότι βλέπουμε τον άνθρωπο, βλέπουμε το θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό όπως λέει και ο κύριος Παπάζογλου..
Σωστότατος ο Παπάζογλου στον "Αύγουστο", αλλά ένα προσωπικό παράπονο(!), θα έπρεπε να υπάρχει κι ένα τραγούδι γιαυτούς που περιμένουν και βλέπουν την ημέρα να πλησιάζει καθημερινά και η καρδιά τους πάει να σπάσει απο την αγωνία...!
Κάτι του στιλ "Ας έρθει κι ας μυ βγει και σε κακό", ίσως?
Οχι πολύ πρωτότυπο,το καταλαβαίνω, αλλά δεν έχει σημασία!
Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε.
(Ν. Καζαντζάκης)
Η αμυγδαλιά είναι συνδεδεμένη με διάφορους μύθους και παραδόσεις πολλών λαών.
Στην ελληνική μυθολογία υπάρχει ένας όμορφος μύθος που συνδέεται με το δέντρο: Μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα. Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια όμως περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε πια. Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Στην αρχαιότητα, οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας.
Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας.
Στην Αγία Γραφή η αμυγδαλιά, λόγω της πρώιμης ανθοφορίας της, είναι το σύμβολο της νέας ζωής (Ιερεμίας). Η πιο γνωστή αναφορά είναι εκείνη της ράβδου του Ααρών, που άνθισε και έκανε καρπούς σε μια νύχτα.
Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας.
Στην νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν σαν σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους. Τα κουφέτα είναι αμύγδαλα καλυμμένα με ζάχαρη.
Τα πάντα γύρω από την αμυγδαλιά αναφέρονται στον ερχομό της άνοιξης, της αναγέννησης, της ελπίδας. Ποιός δεν χαμογελά μέσα του όταν αντικρύσει το πρώτο ανθισμένο κλαρί της; "Αχ, άνθισε η αμυγδαλιά, έρχεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η άνοιξη".
Σας αφιερώνω το ποίημα του Γ.Δροσίνη, σχετικά με το θέμα.
"Εκoύνησε την ανθισμένη μυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισε από άνθη η πλάτη,
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Αχ! χιονισμένη σαν την είδα
την τρελλή γλυκά τη φίλησα,
της τίναξα τα άνθη απ' την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
-Τρελλή να φέρεις στα μαλλιά σου
τη χιονιά τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θε να ρθη η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Του κάκου τότε θα θυμάσαι
τα παλιά τα παιχνιδάκια σου,
κοντή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου."
Η μυγδαλιά δεν μας ρωτάει, μας το λέει οτι ήρθε η άνοιξη.
Ααααχχχ, ήρθε η άνοιξη :-))))
Keep up the good work » »
Δημοσίευση σχολίου