Όλα ξεκίνησαν από τον alombar, που έγραψε για τα 12 μικρά μπωλάκια με διαφορετική σούπα το καθένα, για να δοκιμάσουμε την τέχνη τους στις σούπες - ήταν τέτοια η έκπληξή μου που δεν θυμάμαι καθόλου το υπόλοιπο φαγητό, στο ξενοδοχείο Κόσμος της Μόσχας του 1980…Και στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η Μαφάλντα, η αγαπημένη μου, που γύρω στο 86, αγοράζαμε τα αλμπουμάκια της μόλις έβγαιναν, ζεστά-ζεστά, από το κατώι του βιβλίου του κυρίου Μπαρμπουνάκη, και καθόμασταν στο Juke-box στο Ναυαρίνο και τα διαβάζαμε μονοκοπανιάς…
Τη Μαφάλντα που έχει άποψη για όλα-και την πιο μαύρη την έχει για τις σούπες! Που μπορεί να επιχειρηματολογήσει επι παντός πολιτικού και κοινωνικού θέματος, αλλά μπροστά στο απλό φαινόμενο της σούπας μένει άλαλη από την αηδία…
Δυστυχώς δεν έχω σκάνερ για να σας τα θυμίσω, αντιγράφω μόνο τα λόγια:
Λέει στη μαμά της : δεν νομίζει ότι μπερδεύεις την γεύση με την θρεπτικότητα?
Και: Σήμερα είναι πάλι του Στομάχου του Οσιομάρτυρός?
Πιάτο ημέρας : Σούπα με λαχανικά. Συστατικά: 2 λίτρα ζωμός κρέατος, 1 πατάτα, 4 καρότα, 2 κρεμμύδια,2 ντομάτες, 1 πιπεριά,1/2 σκόρδο, μαιντανό, αλάτι πιπέρι. Τρόπος παρασκευής : ρίχνουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα…ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ!
Εγώ λατρεύω τις σούπες, κυρίως αυτή την πηχτή κοτόσουπα με τα κίτρινα καλαμποκάκια που σερβίρουν σαν πρώτο πιάτο στα κινέζικα…
Ψάχνοντας σήμερα, έπεσα πάνω σε μια θαυμάσια συνταγή που μου θύμισε και τα δικά μου παιδικά χρόνια, με την κρεατόσουπα της Κυριακής, με τα λαχανικά ολόκληρα, που έβγαιναν νωρίς και στόλιζαν το κρέας στην πιατέλα, ενώ ο ζωμός παρέμενε στην χύτρα για να γίνει σούπα…. την προσοχή με την οποία γινόταν το αυγολέμονο-λες και θα μας γύριζε κάποιος πίσω το προξενιό αν αποτύχαινε…
Πιο πολύ με συγκίνησε η ανάμνηση ότι και ο δικός μου μπαμπάς, ναι, αυτός ο φειδωλός (λόγω της γενιάς στην οποία ανήκε) σε κομπλιμέντα και εκδηλώσεις αγάπης προς την οικογένειά του, παίνευε πάντα τη μαμά για την πετυχημένη σούπα της, και την πετυχημένη επιλογή της που τόσο ταίριαζε με τα ήσυχα μεσημέρια της Κυριακής…
Κύριε alombar, είδατε τι ταξίδι μου προκαλέσατε? Ευχαριστώ…
Καλορίζικη η φωτογραφική μηχανή νέας γενιάς σας, το χαίρομαι πολύ που εσείς οι άντρες χαίρεστε τόσο με τα γκατζετάκια της τεχνολογίας!
Εννοείται ότι περιμένουμε να δούμε και τις νέες φωτογραφίες σας - αυτή, η παλιά, του ξενοδοχείου Κόσμος καταπληκτική!
* * * * * * *
15 σχόλια:
έγραψες πάλι!
η αναφορά στις σούπες με βρίσκει απόλυτα ταυτισμένο μιας και έχω κι εγώ αδυναμία.
θα σου πω ένα μυστικό αλλά μην το πεις πουθενά: όταν μεγαλώσω θέλω ν ανοίξω σουπάδικο. ένα μαγαζί που να χει μόνο σούπες.νομίζω 7-10 πιάτα φτάνουν.
στην αθήνα δεν έχω δει ποτέ, δεν ξέρω αν έχετε στη θεσνίκη.
Εχει ένα σουπερί στο cosmos, που το λένε σούπα-μούπες ή σούπα-δε σούπα?, ή κάπως έτσι, ένα έξυπνο λογοπαίγνιο τέλος πάντων, αλλα είναι κάπως σαν φαστφουντάδικο, δεν τόχω δοκιμάσει...
Λοιπόν, βρίσκω θαυμάσια την ιδέα σου, ελπίζω ειλικρινά όταν μεγαλώσεις (!) να γίνεις αυτό που θέλεις!!
Ααα, τώρα θυμήθηκα κάτι άλλο, πατσά? πατσά έχετε στην Αθήνα? μ αρέσει πάρα πολύ, πέρασα απο όλα τα στάδια της σχέσης γυναίκας-πατσά, απο την γκόμενίτσα που λέει μπλιάχ, πως το τρώτε αυτό, βρωμάει, μέχρι το τελικό, να τρελαίνομαι, με πολύ ξύδι μέσα!!
Περί σούπας και ορέξεως, πρέπει να διαβάσετε και αυτό
Καλή σας όρεξη! :)
Απαπα κουρκουμπίνι, και φαίνεσαι τόσο γλυκό, τι εφιάλτης ήταν αυτός?
Ελπίζω να μην σου έμεινε κανένα ψυχικό τραύμα, και να τρώς τη σουπίτσα σου όταν κάνει παγωνιά, ώστε να ζεσταθεί η μυτούλα και τα αυτιά σου, και να μην έχουμε θλιβερά παρελκόμενα....
Μπα, κυρία Λεμονίτα, έχω "αποστασιοποιηθεί" όπως λένε και ..την τρώω όλη τη θουπίτθα μου
:)
Η συμπάθεια προς τις σούπες ήταν ίσως το μόνο σημείο που διαφωνούσα με την αξιολάτρευτη Μαφάλντα...
Αν και δεν τρώω πλεόν πολύ συχνά, μου αρέσουν όλες (σχεδόν) οι σούπες, όλες τις εποχές. ΝΑΙ, ΝΑΙ και το καλοκαίρι!!! Σας τις συνιστώ.
___
Στην ίδια γειτονιά κυκλοφορούσαμε αλλά εγώ ήμουν στο άλλο στενό - στο Ηλιοτρόπιο. Γνώριζα βέβαια τον Λάρρυ (έτσι δεν τον λέγανε;). Όταν ερχόμασταν σ' εκείνη τη μεριά πηγαίναμε συχνά και στο διπλανό (Simon's αν θυμάμαι καλά).
____
Έχουν πατσατζίδικα στην Αθήνα. Τα πιο φημισμένα τα έχουν Σαλονικιοί ή πουλάνε Θεσσαλονίκη. Τώρα μου ήρθε όρεξη για έναν ντουζλαμά... σλουρπ.
Ποτέ στο παρελθόν ένας τίτλος δεν εξέφρασε τόσο καλά τα συναισθήματα μου.
Είμαι 33 χρονών γάιδαρος και συνεχίζω να σιχαίνομαι τις σούπες όπως όταν ήμουν 10 χρονών.
ότι καλό έχουμε στην αθήνα μας ήρθε απ τη θεσνικη
απ τις Τρύπες μέχρι τον Ρέμο και από τον πατσά μέχρι το καζαν ντιπί(αν το λέω σωστά) όταν κάτι έχει να κάνει με ηδονές και απόλαυση έχει έρθει από κεί
Χαίρεσθε ΣΤΟΠ.
Ευχαριστώ για τα σχόλια ΣΤΟΠ.
Φωτογραφίες ανερτήθησαν ΣΤΟΠ.
Σούπες αρέσουν ΣΤΟΠ.
Μαμά Θεσσαλονικιά, αυγολέμονο βίτσιο ΣΤΟΠ.
Πτηνά γριπιασμένα, αυγολέμονο στοπ, ΣΤΟΠ.
:)
Κάποια φαγητά τελικά έχουν συνδεθεί οριστικά στην μνήμη μας με εικόνες και μυρωδιές από την παιδική μας ηλικία και λειτουργούν σαν το μαγικό κλειδί του μπαούλου.
Πριν χρόνια, ξεκίνησα να φτιάξω ένα λεμονάτο νουά. Σύντομα έβαλα τα κλάμματα και ο καλός μου με ρωτούσε απορημένος αν κάηκα, τί έπαθα κλπ. Απλά η μυρωδιά του μου είχε θυμίσει το νουά που έφτιαχνε η μητέρα μου, που χάσαμε με ζόρικο τρόπο πολλά χρόνια πριν.
Σούπα τέλεια! Τέλειος πατσάς, κοτόσουπα μαμάς, φιδές της παρηγοριάς και του πυρετού, κινέζικες, τάυ, ελληνικές σουπίτσες αλλά:
σούπα βασίλισσα είναι η ψαρόσουπα που κανουμε με άρτι καμακωθέντα ψαρούδια του Αιγαίου, ίσως και κανα καβουράκι αν είμαστε τυχεροί, με λαχανικά απ το μαγαζί του χωριού και μισό γλυκό μισό θαλασσινό νερό, δίπλα στο κύμα, τα καλοκαίρια του ελεύθερου κάμπινγκ. Σουπίτσα καλοκαιρινή και μνήμη αιώνια!
Λεμον μου, έγραψες!
Κοτούλα Δανίας Κωνσταντίνε? δεν πιστεύω να ήταν συναχωμένη...! Στην υγειά σου και σένα!
Το είδα το Simons, αλλα έκανα πως δεν το κατάλαβα, για να μην κλαίω...
Πως περνάνε τα χρόνια, τι γίνεται, ξυπνάς μια μέρα και είσαι 20 χρόνια μετά-ξαφνικά...μήπως καταντήσαμε γραφικοί??
Χιόνιζε έξω.
Fufute, ηλιοτρόπιο, simons, τι μου θυμήσατε...μιλάμε για 86-92...?
Λαμπρούκο, δεν αμφέβαλλα οτι δεν τρέφεσθαι υγειηνά, το κατάλαβα απο το μέγεθος των γυαλιών σας...
Mosaic απο Τρύπες μέχρι Ρέμο, αυτό θα πει να ζείς τη ζωή σε όλα τα επίπεδα!!
Πάντως χαίρομαι που υπάρχει αυτή η φήμη, οτι στην Θεσσαλονίκη ξερουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή κι ότι όποιος έρχεται περνάει καλά!
Alombar πανέξυπνο το σχόλιό σας...
με συναχωμένα κοτόπουλα και τρελλές αγελάδες, φοβάμαι ότι τελικά θα μείνουμε στις χορτόσουπες, κάτι ήξερε ο Ορλάντο και προτείνει ματιναρο-μαγειρίτσα (σλούρπ...)...
Χουανίτα μου οι μυρωδιές-όχι μόνο στα φαγητά, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μας, ίσως είναι ότι ξυπνάει το παρελθόν και μας ταρακουνάει πιο αναπόφευκτα απο οτιδήποτε άλλο.
Μιραντολίνα, αυτό το μισό γλυκό μισό θαλασσινό νερό είναι σίγουρα καλό? Καλά, αφού τόχεις δοκιμάσει, σε εμπιστεύομαι...
Κωνσταντίνε μου, έχουν μπουκοβο στη Δανία??
Ναι Lemon μου και Κωνσταντίνε. Εκείνα τα χρόνια (1-2 πριν 1-2 μετά).
Και μάλιστα τέτοιες αποκριάτικες μέρες που γινόταν τρελλλλά παρτάκια (εκείνη την εποχή το αποκορύφωμα ήταν το Σάββατο πριν την Καθαρή Δευτέρα)
Το οτι όποιος έρχεται Σαλόνικα περνάει καλά δεν είναι φήμη. Επιβεβαιώνω :)
Δημοσίευση σχολίου