16.3.06

...καφέ, κανείς?...

Μεσούντος του Φεστιβάλ-είμαστε σχεδόν στο αποκορύφωμα του, τα αίματα είναι αναμμένα, ο ενθουσιασμός στο ζενίθ του…. Ο πιστός σινεφίλ είναι βουτηγμένος σ ένα πρόγραμμα, γεμάτο σημειώσεις, κυκλάκια και σταυρούς, τσακισμένες σελίδες και συνδετήρες, μ΄ένα στυλό στο χέρι, και σ΄έναν αγώνα δρόμου να συνδυάσει ώρες προβολών κι αίθουσες, ώστε να δει όσα περισσότερα μπορεί…

Ο δρόμος από την πλατεία Αριστοτέλους όπου βρίσκονται οι αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας, μέχρι το Λιμάνι όπου άλλες τέσσερις-καταπληκτικές αίθουσες προβολών, στεγάζονται σε δύο παλιές Αποθήκες εμπορευμάτων, είναι γεμάτος από αυτό το μοναχικό είδος, τον σινεφίλ-σινεφίλ, που πηγαινοέρχεται βιαστικά, χαμένος στις σκέψεις του...

Δεν θα σας πω άλλα τέτοια γραφικά (!) διότι από τον ενθουσιασμό μου μπορώ να γράφω για ώρες…

Θα σας πω όμως ΤΟ καλύτερο, το crème de la crème του Φεστιβάλ….
Καφεδάκι, στις 11 το πρωί στα τραπεζάκια της Αποθήκης Ι – βλέπε συνημμένη φωτό- και παρακαλώ πολύ, προσοχή στη λεπτομέρεια :
Το πρωί, που ο κόσμος είναι λίγος , όταν όλα είναι ακόμη καθαρά (διότι αργότερα ο χώρος γεμίζει με κόσμο, και φασαρία…). Με ζεστό καφέ και φρέσκο κουλούρι… με το πρόγραμμα στα χέρια σου, και μ ένα σωρό άγνωστους κόσμους και ιστορίες να σε περιμένουν (παραδίπλα!) για ν αρχίσουν να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου…ευτυχία…
Δεξιά σου η πόρτα για την αίθουσα Τζών Κασσαβέτης, αριστερά για την Σταύρος Τορνές…δυο μαύρες τρύπες που μέσα τους χάνεσαι από το σήμερα και βρίσκεσαι σε άλλα μέρη, σε άλλες εποχές, με άλλους ανθρώπους, άλλους πολιτισμούς, (αλλού γι’ αλλού που λένε…αυτό!).
Πίσω σου ο δρόμος του Λιμανιού, στρωμένος με πέτρες και με τις ράγες του τρένου, και πιο έξω ένα κτήριο παλιό που κρύβει τις σημερινές άθλιες πολυκατοικίες της παραλιακής.

Και μπροστά σου-το άφησα τελευταίο γιατί είναι το καλύτερο…σε απόσταση αφής σχεδόν, η θ ά λ α σ σ α … Δυό βήματα ακριβώς έξω από τη τζαμόπορτα, η θάλασσα… Με ήλιο Μαρτιάτικο δυνατό, αλλά και με βροχή, με (γνήσια-Θεσσαλονικιώτικη) υγρασία, με ομίχλη ή με παγωνιά τον Νοέμβρη, αυτή η τόση εγγύτητα στη θάλασσα-ανεξαρτήτως καιρού σε μεταφέρει σε νησιά και διακοπές…

Είναι αυτή η ίδια θάλασσα που συνδυασμένη απαράμιλλα με το θέαμα εντός των αιθουσών, προκαλεί κραυγές ενθουσιασμού στο κοινό που εξέρχεται από αυτές, όταν από το σκοτάδι της αίθουσας (και το «αλλού» της ταινίας) έρχεται αντιμέτωπο με έναν λαμπρό ήλιο να λάμπει επάνω της, ή - πιο πιθανό, με ένα χρωματιστό ηλιοβασίλεμα, μακρινό όσο φτάνει το μάτι…

Δοκιμάστε το-οι εν Θεσσαλονίκη, έστω και μόνο για καφεδάκι, ακόμη και χωρίς ταινία, αξίζει τον κόπο, σαν όλα τα πράγματα που διαρκούν λίγο…


* * * * * * *

19 σχόλια:

raffinata είπε...

καλημέρα :))) θα κεράσεις καφεδάκι όταν (που θα οπωσδήποτε) έρθω Θεσ/νίκη... εεεε;

paragrafos είπε...

Σας ζηλεύω. Εδώ στη Λευκωσία είμαστε μονίμως πολιτιστικά άνυδροι.

Με ζήλια

Παράγραφος

Λαμπρούκος είπε...

Με έπεισες ρε φάτσα. Νομίζω ότι στο επόμενο φεστιβάλ θα πρέπει να είσαι υπεύθυνη επικοινωνίας γιατί το αγαπάς το άτιμο.

Θα το επιχειρήσω...

Alpha είπε...

μπράβο λέμον!

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

ενα σκετο και εφτασα! οχι που θα αρνιομουν τετοια προσκληση...
α! και πολλες καλημερες!!!
;)

ellinida είπε...

Ενα φραπόγαλο γλυκό , πιό πολύ γάλα παρά καφέ . Δεν πίνω συνήθως , αλλά μιά και κερνάς ...
Πωωω μετά για μύδια ... τυχεροί Σαλονικιοί !

ci είπε...

Αχ να μπορούσα να πεταχτώ ως εκεί lemon μου - λατρέυω αυτόν τον χώρο!!
(Για την θάλασσα δε το συζητάμε:D )

Έχω πετύχει μερικές πολύ καλές εκθέσεις στην Αποθήκη, και χαίρομαι που το φτιάξαν τόσο ωραίο!
Κράτα το μπρίκι στη φωτιά και φτάνω:)))

Mirandolina είπε...

Αχ αυτός ο θεός των μικρών πραγμάτων...

Μαύρος Γάτος είπε...

Λεμονάκι καληΘπέρα! Έρχομαι αύριο, το προλαβαίνω το φεΘτιβάλ;;;

Σ;))))))))))))))

Ραφινάτα έτσι ε;;;

καλάααααααααααα,
θα τον βάλω τελικά τον ντέτεκτιβ....

lemon είπε...

Raffinata, παράγραφε, mosaic,ellinida, snowflake, Μιραντολίνα, δεν χρειάζεται καν ρώτημα, εννοείται οτι κερνάω καφέ (κάθε είδους!) όταν ανεβείτε (πως κυτάς το χάρτη? ίσια πάνω!!) προς τα εδώ!
Βασιλικούλα, γατούλη (προλαβαίνεις, Κυριακή βράδυ τελειώνει!) και Λαμπρούκο, μ εμάς τα πράγματα είναι πιο εύκολα, μπορεί ήδη να πίνουμε μαζί καφέδες σε διπλανά τραπέζια, αλλά να μην το ξέρουμε!!

Λαμπρούκο, μπορεί ως υπεύθυνη επικοινωνίας της νομαρχίδας σας να μην τα κατάφερνα, αλλά με τις σκοτεινές αίθουσες, όπως βλέπεις με πιάνει ένας οίστρος...

akindynos είπε...

Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι το αντίστροφο ταξίδι.

Μεταλλαγμένοι Άνθρωποι-Ψάρια αναδύονται από τα βάθη της θάλασσας. Κρυφά τη νύχτα μπαίνουν στις έρημες αίθουσες και βλέπουν ταινίες.

Ταινίες με εικόνες που μόνο στο σινεμά μπορούν να δουν.

Δηλαδή ασπρόμαυρα καρτούν με καθαρές αδρές γραμμές.

Μόλις χαράξει επιστρέφουν στο άχαρο κόσμο του διαθλασμένου φωτός.

Τυχερή Λέμον

lemon είπε...

Sally, μπορεί αυτή η εκτίμηση στα μικροπράγματα να έρχεται σε μεγαλύτερη ηλικία, αλλά δεν πειράζει, αρκεί που έρχεται, ειδάλλως θα έμενε η ζωή μας μια αέναη γκρίνια...

Ακίνδυνε, είναι σπάνια η ικανότητα να μπορούμε να δούμε τα πράγματα απο απέναντι-πανέξυπνη, γοητευτική, αλλά κυρίως τρομακτική η "άλλη άποψη" σου, για μένα, μπρρρ!!

Yannis H είπε...

Όλα καλά που λες... Εκτός από ένα: πριν μιάμιση εβδομάδα (με τον αέρα) γυρνούσα στη Θεσσαλονίκη. Περώντας μπροστά από το λιμάνι, στο σημείο ακριβώς που έχεις την τελευταία φωτό, είδα ό,τι σκουπιδαριό είχε ξεβράσει η θάλασσα, ενώ στο δύχτι που στήνεται εκεί για τα σκουπίδια, είχαν μαζευτεί περσσότερα από μια χωματερή.

Καλή η Θεσσαλονίκη, αλλά να πάρει... την καταστρέψαμε και την καταστρέφουμε!!!

lemon είπε...

Γιάννη, άσε, κατέβασα τις ανεψιές μου να τις ξεναγήσω στο κέντρο με καμάρι, και αυτό που είχαν να πουνε στη μαμά τους όταν γυρίσαμε σπίτι ήταν το κουτί νεσκαφέ, το παπούτσι, το-φουσκωμένο-απο-το-νερό-γάντι, και τα άλλα αξιοπερίεργα που είδανε να επιπλέουν-ακριβώς στο σημείο που πουλάνε τα δολώματα...φρίκη!

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Κι'εκεί που με είχε συνεπάρει η αφήγηση της νονάς και άρχισε το κύμα περηφάνιας γιά την πόλη μας να φουσκώνει μέσα μου όσο διάβαζα τα σχόλια, ο yiannis h με προσγείωσε απότομα στην πραγματικότητα :((
Και άρχισα πάλι να ντρέπομαι γι'αυτή την τόσο ζωντανή πόλη με τις υπέροχες γωνιές, που νομίζω οτι είναι από τις πιό βρώμικες του κόσμου. Και το κακό είναι οτι την κακοποιούμε εμείς οι Θεσσαλονικιοί :(((((((

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Λ Α Μ Π Ρ Ο Υ Κ Ο Σ !!!
Λ Α Μ Π Ρ Ο Υ Κ Ο Σ !!!
Λ Α Μ Π Ρ Ο Υ Κ Ο Σ !!!

Kevlarsoul είπε...

Ζηλεύω. Συγκινήθηκα.

Cinematia είπε...

Τι τέλεια, όχι μόνο Φεστιβάλ αλλά και καφές..όχι μόνο καφές αλλά και Φεστιβάλ, σινεφίλ,φώτα,σκοτεινές αίθουσες και προβολές.Αν δεν είναι ο παράδεισος του 'σωστού'θεατή τότε τι είναι..;Ζηλεύω,δεν μπόρεσα λόγω δουλειάς να δώ ούτε το Φεστιβάλ ταινιών καν.Η θεσσαλονίκη μου λείπει από τότε που τελείωσε η φοιτητική ζωή,τίποτα δεν είναι το ίδιο αφού εγώ δεν μένω πια εκεί :-(

Ανώνυμος είπε...

Enjoyed a lot! Infiniti exhaust system cheap conference calls legs peeing Hardcore erotic drawings erotic drawing