Κατά Παζολίνι

'Oταν το 1964, ο Παζολίνι γύρισε το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», προκάλεσε μεγάλη κατάπληξη και θαυμασμό. Δηλωμένος μαρξιστής, δημιούργησε μια ταινία βαθιάς και ουσιαστικής θρησκευτικότητας, μια επιστροφή στον καίριο λόγο του Ευαγγελίου.
Το διεθνές Καθολικό βραβείο κινηματογράφου που του απένειμαν, ήρθε να επισφραγίσει αυτή την παγκόσμια αναγνώριση. Ο Παζολίνι ακολουθεί πιστά την δομή του Κατά Ματθαίου Ευαγγελίου και χρησιμοποιεί αποκλειστικά το κείμενό του, χωρίς να προσθέτει ούτε λέξη δική του.
Η ταινία, βρίσκεται σαν εικόνα και λόγος στους αντίποδες των βιβλικών θεαματικών ταινιών του Χόλιγουντ αλλά και της γλυκερής εικονογραφίας σε στιλ λιθογραφίας.
Δεν αποπειράται καμία ιστορική ανασύνθεση. Είναι γυρισμένη με απόλυτο ρεαλισμό, σε χωριά της νότιας Ιταλίας, φτωχά χωριά με τα παμπάλαια σπίτια τους.
Δεν χρησιμοποιεί επαγγελματίες ηθοποιούς, αλλά χωριάτες, φίλους διανοούμενους, τη μητέρα του, η οποία είναι συνταρακτική στον ρόλο της Παναγίας και όλοι τους παίζουν χωρίς μακιγιάζ.
'Eτσι με την αλήθεια των μορφών και των τόπων, ο Παζολίνι μας μεταδίδει αναλογικά, το μυστήριο, την πνευματική πυκνότητα των όντων, μακριά από κάθε θέαμα.
Στην σύνθεση των εικόνων όμως, ο δημιουργός θυμάται τους μεγάλους ζωγράφους: τον Πιέρο Ντε λα Φραντσέσκα, τον Καραβάτζιο, τους Βυζαντινούς. Η μουσική, μείγμα όλων των ιερών συνθέσεων, από τον Μπάχ ως τα σπιρίτσουαλς των νέγρων και η ορμητική κίνηση των ρυθμών, συμπληρώνουν έναν οξύ λυρισμό, σχεδόν σαν κραυγή.

Στο κέντρο πάντα ο Ιησούς, οξύς κι αυτός, ανατρεπτικός, σύμφωνα με το πνεύμα του Ματθαίου. 'Eνας Ιησούς που αυτός πάνω απ΄ όλα ο Λόγος, ο χειμαρρώδης, λυτρωτικός λόγος του Ευαγγελίου, που ζητάει να αναθεωρήσουμε εκ βάθρων την εφησυχασμένη ζωή, να αναζητήσουμε το θείον πνεύμα, σαν οδηγό σε μια δύσκολη πορεία προς την τελείωση.

(Το κείμενο είναι αντιγραφή απο εδώ.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 21/4 στην ΕΤ1 στις 24:00.

Δεν έχω λόγια για την ταινία, συγκλονίστηκα οταν την είδα-πριν ένα χρόνο, για πρώτη φορά... )

* * * * * * *