Να καίγετ' η καρδιά μου

Η ζωή είναι αληθινή μόνο τότε, όταν εγώ είμαι.

Ο Georges Ivanovich Gurdjieff γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1872 στην Αρμενία.
Μεγάλωσε στο Kars, ταξίδεψε στην Κεντρική Ασία, την Αίγυπτο και τη Ρώμη, δίδαξε στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη (1913), γύρισε ξανά στον Καύκασο, περπάτησε από την Τιφλίδα στο Βατούμ, και κατέληξε στην Πόλη.
Tαξίδεψε στην Ευρώπη (1921) διδάσκοντας στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, και στο Παρίσι.
Το 1924 σώθηκε από (θαύμα) αυτοκινητιστικό ατύχημα, και
πέθανε στις 29.10.1949 στο Neuilly της Γαλλίας.

Η ταινία «συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους» (1979) του Peter Brooks I, περιγράφει μια περίοδο της ζωής του κατά την οποία μάχεται να βρει τον εαυτό του, και παρακολουθεί την πορεία του προς την φώτιση και την εσωτερική ανάπτυξη.
Αρχίζοντας με την παιδική του ηλικία, τον ακολουθεί μέσα στην Κεντρική Ασία, να ανακαλύπτει νέα επίπεδα πνευματικότητας μέσω της μουσικής, του χορού και στενών επαφών με το θάνατο.
Εξερευνά φιλοσοφία, θρησκείες, επιστήμη, πνευματικότητα και τελικά, βρίσκει το δρόμο του και κάνει ειρήνη με τον εαυτό του.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Αυτοαποκαλούνταν «δάσκαλος χορού».
Η διδασκαλία που έφερε στη Δύση από τις εμπειρίες του και τα νεανικά του ταξίδια, περιέχει την αλήθεια που βρήκε στις αρχαίες θρησκείες και διδασκαλίες, για την απόκτηση συνειδητότητας στην καθημερινή ζωή και την θέση του ατόμου στο σύμπαν.

Ποιόν διδάσκω? Ανθρώπους που ακούνε τον εαυτό τους…

Ζούμε όλη τη ζωή μας κοιμώμενοι, μπορούμε όμως να πετύχουμε υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας. Αν έχουμε καθημερινά όλο και περισσότερη συναίσθηση του εαυτού μας, τότε θα αντικρύσουμε έναν άλλο, φρέσκο τρόπο ζωής.

Η ικανότητα του να είσαι παρών πιο συχνά (αντί να είσαι απών, όπως είμαστε συνήθως) δεν γίνεται αυτόματα, αλλά απαιτεί δουλειά πάνω στον εαυτό μας, αρχικά με τη βοήθεια ενός δασκάλου.

Αυτή η παρουσία του καθενός στον εαυτό του, είναι η αρχή μια διαδικασίας, που σκοπό έχει να οδηγήσει σε ολική μεταμόρφωση της ανθρώπινης φύσης, να γίνει ο καθένας ένα συνειδητοποιημένο κομμάτι του σύμπαντος.

Δίδαξε τρόπους για την ενεργοποίηση της προσοχής σε απλά πράγματα αρχικά, όπως το περπάτημα, η ομιλία, το κάθισμα κλπ, ώστε σταδιακά να έρθει η γενικότερη συνειδητότητα, (αντί να περνάμε τη ζωή χαμένοι μέσα στα όνειρα).

Για να δημιουργηθούν οι συνθήκες όπου η συνειδητότητα θα γίνει πιο έντονη, δίδαξε ιερούς χορούς και «κινήσεις», και άφησε πίσω του μια μουσική που διδάχτηκε από επισκέψεις σε μακρινά μοναστήρια, την οποία έγραψε στο πιάνο ένας από τους μαθητές του.

Χρησιμοποιούσε το «stop» για να διδάξει τους μαθητές του. Ξαφνικά και χωρίς ειδοποίηση, ένα προκαθορισμένο σήμα δινόταν, και όλοι έπρεπε να παγώσουν στη θέση και τη στάση που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή. Έτσι ο καθένας μπορούσε να παρατηρήσει τις συνήθειές του, τις τάσεις του και τις σκέψεις του, ώστε να δυναμώσει η ικανότητα να αυτό-παρατηρεί και να θυμάται τον εαυτό του. Με ένα επόμενο σήμα, η κίνηση συνεχιζόταν.

Ήταν δάσκαλος (και) της Pamela Lyndon Travers (9.8.1899-23.4.1996), και μπορούμε να δούμε την επιρροή και τις ιδέες του σε πολλά από τα βιβλία της, ανάμεσα στα οποία και στον χαρακτήρα της Mary Poppins.

Και έλεγε επίσης ότι τίποτα δεν δείχνει έναν άνθρωπο πιο καθαρά, όσο η συμπεριφορά του απέναντι στα χρήματα.
Ο άνθρωπος δεν θέλει να πληρώνει για τίποτα. Και πάνω απ όλα, δεν θέλει να πληρώνει ούτε γι αυτά που είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή του.

* * * * * * *