Εσύ τουλάχιστον έχεις φίλες για να μιλήσεις (να πεις ότι αναποδογύρισε η ζωή σου, να κλαφτείς, να τα βγάλεις από μέσα σου, να πάρεις μια παρηγοριά βρε αδερφέ). Εγώ που δεν έχω κανέναν (παρά εσένα, που όμως δεν είμαστε πια μαζί…) σε ποιόν να τα πω??
Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που το ακούω αυτό. Που γίνομαι η ανεπιθύμητη (γιατί είμαι ήδη φευγάτη ή γιατί είμαι απλά ανεπιθύμητη) παρηγορήτρα αγκαλιά και το αυτί που ακούει, αλλά και η επιθυμητή ταυτόχρονα, λόγω έλλειψης άμεσης αντικαταστάτριας (γιατί τελικά δεν είναι τόσο εύκολο να βρεις αυτί πρόθυμο ν ακούσει τον πόνο σου και αγκαλιά να σε αγκαλιάσει…).
Φταίω εγώ? Δίνω μεγάλα περιθώρια? Ή οι άντρες μένουν πάντα μικροί?
Φταίει μήπως ότι οι άντρες δεν ανοίγονται ποτέ στους φίλους τους και έτσι όταν μένουν μόνοι, μένουν πραγματικά μόνοι?
Και, φταίω εγώ γιαυτό?
Μα, φίλοι μου, εγώ εκτίθομαι καθημερινά στις φίλες μου. Δεν παριστάνω την ευτυχισμένη, την ισορροπημένη, την «όλα καλά», ώστε όταν γκρεμίζεται ο κόσμος μου να μην ξέρω πως και σε ποιόν να το πω. Εμένα ο κόσμος μου γκρεμίζεται καθημερινά, τον παρατηρώ, τον περιγράφω, τον επικοινωνώ. Εκτέθηκα, έδωσα κομμάτια μου, και έχω την αγάπη τους. Εσείς που χτίσατε γύρω σας τοίχους αξιοπρέπειας και ευτυχίας, αφήνοντας μόνο σε μένα ένα παραθυράκι για να βλέπω το μέσα σας, (κι αυτό ούτε καν που το αφήσατε, εγώ η ίδια το πάλεψα και το κατάκτησα με κόπο, λίγο-λίγο), δεν ξέρετε τώρα πως να δείξετε σε άλλους αυτό το πέρασμα…
Όμως, φταίω εγώ γιαυτό? Τότε γιατί το άκουσα σαν παράπονο-σχεδόν σαν κατηγόρια, και τις δύο φορές?
* * * * * * *
15 σχόλια:
Το άκουσες γιατί είχες ανοιχτά αυτιά. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα αυτιά πρέπει να κλείνουν. Μαζί με τις καρδιές.
Φιλιά, όμορφη. Και βάλε γουώκμαν στ' αυτιά, να μην ακούς!
Δεν είναι όλοι ίδιοι Λεμονίτσα.. μη τους τσουβαλιάζεις!!!
Την επόμενη φορά, πρόσεξε λίιιγο περισσότερο τι θα διαλέξεις, ε
σμουτς!:-)
..ή μήπως σε διαλέγουν γι αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό σου;..
όχι, δεν φταίς εσύ.
συμφωνώ με την composition doll.
την καλημέρα μου.
Είναι "ρητορικό ερώτημα" έμμεσο,το πόστ;;
Αφού είμαι σίγουρη,πως ξέρεις,ότι δεν φταις εσύ!
(Συγνώμη για το "anonymous".Δεν είμαι.
Απλά είμαι σε "φάση" που το προτιμώ.)
Καλή μέρα καλό μήνα
Έχει κανένα νόημα να αποδίδουμε ευθύνες;
Αν θες ντε και καλά να δεις ποιος φταίει, ας αναλογιστείς:
Γιατί οι άνθρωποι δένονται τόσο με αυτούς που τους ακούν και τους αγκαλιάζουν;
Με τους φίλους και τους συντρόφους;
Είναι κανένας άνθρωπος (άνδρας ή γυναίκα) που δε μένει πραγματικά μόνος του όταν μένει μόνος;
Εσύ;
Δεν έμεινες ποτέ μόνη σου;
Ακόμα κι αν "τουλάχιστον έχεις φίλες να μιλήσεις" και εκτίθεσαι καθημερινά;
Αν κατέκτησες λίγο-λίγο ένα παραθυράκι προς αυτούς που χτίσανε γύρω τους τοίχους αξιοπρέπειας και ευτυχίας, για να βλέπεις μέσα τους, θα φαντάζεσαι τουλάχιστον πως τούτο μόνο για εσένα αφέθηκε να γίνει.
Και τώρα που εσύ έφυγες, έμεινε ρήγμα.
Όχι, δε φταίς εσύ που σ' αυτών το μυαλό, από μια ψευδαίσθηση ασφάλειας που όλοι αποζητούμε, ήσουν αιώνια εκεί να ανασαίνουν και να καλύπτονται.
Μα πριν φταίξιμο ρίξεις οπουδήποτε, ή κατηγόρια, ή το θυμό σου, για μια στιγμή, μέσα αναλογίσου αν στην ίδια ψευδαίσθηση και η ίδια έχεις χαθεί ποτέ.
Ούτε εσύ, ούτε κανείς αξίζει κατηγόρια για ετούτα.
Ούτε καρδιές, ούτε αυτιά κλεισμένα.
Αν στην καρδιά και στο μυαλό σου ξέρεις καλά πως κάνεις το σωστό, που σου το εύχομαι ολόψυχα, μπορείς κι αυτιά και καρδιά να έχεις ανοιχτά όταν τις κάνεις.
Και ακέραιη την ευθύνη των επιλογών σου.
Δίχως αδιαφορία, μα τουναντίον, λόγω ενδιαφέροντος.
Ούτε πόνος, ούτε θυμός.
Ούτε κατηγόριες, ούτε (κατα-)κρίσεις.
"Μόνο μπροστά" σου συνιστώ και σου εύχομαι.
το ξεχνάμε και πάμε γι'αλλα. Καλά κάνουμε κι έχουμε φίλους, αλοίμονο σε αυτούς που δεν έχουν: ας πρόσεχαν.
Οτι έγινε, έγινε
Μπορείς να πιείς για να ξεχάσεις?
Να σκάψεις ένα λάκκο βαθύ και να θάψεις ό,τι σε πονάει?
Ομως όταν κάποια άπονα πράγματα λέγονται, ΄μόνο τα ευαισθητοποιημένα αυτιά τα ακούνε και μετά οι καρδιές κλαίνε.
Μπορείς να μην ακούς?
Ας το 'καναν κι αυτοί! Αν δεν αφήνουν τους άλλους να τους πλησιάσουν, δε φταίμε εμείς!
Λεμονάκι, συνέχισε σαν να μην άκουσες! ;)))
Τι να σου γράψω καλή μου? Μην γίνεσαι θύμα τους. Αφησέ τους στην μιζέρια και την μοναξιά τους. Σου αξίζει το καλύτερο.
Δεν ξέρω τελικά τι είναι αλλά έχω την εντύπωση πως και ο θυμός χρειάζεται ώρες ώρες….καλός ο πόνος αλλά ο θυμός λυτρωτικός μερικές φορές.
είναι παράξενοι καμιά φορά οι άνθρωποι.΄Θάλεγα να ακούς πιο πολύ τη φωνή της καρδιάς σου, παρά τον ανόητο θόρυβο κάποιων διπλανών...
Κι είμαι σίγουρη πως ξέρεις τον ήχο της καρδιάς!
Μετα απο τοσα αρνητικα, ας υπερασπιστω λιγο το φυλο μου. Ο αντρας εκπαιδευεται απο νωρις στον ανδρισμο. Αντρας που εξομολογειται αδυναμια, ειναι μαμοθρεφτο. Ουτε σε αλλους αντρες δεν μπορεις να μιλησεις για αδυναμιες. Μονο για ποδοσφαιρο και για γκομενες πρεπει να μιλας.
Παρ' ολα αυτα, και εμεις ποναμε, ξεσκιζομαστε, ματωνουμε και αγαπαμε. Και εμεις χρειαζομαστε καποιον να μας παρηγορησει.
Δεν εχεις βεβαια καμμια υποχρεωση να παρηγορησεις καποιον οταν εσυ δεν θελεις. Θα ηταν αρνητικο για σενα, να συνεχισεις μια σχεση με καποιον που σε απαγοητευσε, σε προδωσε ειτε δεν σου φερθηκε καλα.
Γεγονος ομως ειναι, οτι εκεινος (ακομα κι ειναι αθλιο υποκειμενο) θα μεινει πιο μονος του "μετα" - σε συγκριση με εσενα.
Αυτο δεν ειναι μομφη εναντιον σου - ειναι διαπιστωση.
Ας το δούμε λίγο διαφορετικά..
Ας υποθέσουμε οτι ήσουνα τα πάντα για κάποιον: γυναίκα, φίλη-φίλος, σύντροφος και οτι άλλο μπορείς να φανταστείς. Επίσης οτι έχει παραμελήσει τους φίλους του για να είναι μόνο μαζί σου..
Επίσης υποθέτουμε οτι αυτόν τον κάποιον τον προδίδεις με τον χειρότερο τρόπο που μπορείς..
Λογικό δεν είναι να σε ρωτάει μετά σε ποιον να πει οτι πονάει αν οχι σε σένα που ήσουνα τα πάντα γι' αυτόν?
ε? ε?
Συνανώνυμε, μήπως γράφεις έχοντας κάτι συγκεκριμένο στο νου σου;
Τρεις υποθέσεις που δεν αφήνουν περιθώριο γενίκευσης και στη συνέχεια ερώτηση για την οποία σαφώς περιμένεις συγκεκριμένη απάντηση.
Αυτό δεν είναι "λίγο διαφορετικά".
Μήπως θέλεις να μοιραστείς κάτι που έζησες εσύ ο ίδιος μαζί μας;
Αν ναι, θα πρέπει να έχεις στο νου σου πάντως (τόσο εσύ, όσο και η φίλτατη Lemon) ότι δεν είναι δυνατόν να βγουν γενικά συμπεράσματα από συγκεκριμένα παραδείγματα που τα παρατήρησαν συγκεκριμένα (συχνά εμπλεκόμενα, από συγκεκριμένες σκοπιές) άτομα.
Ούτε συνταγές υπάρχουν.
Τρόποι συμπεριφοράς του τύπου:
"Αν αρχίσει και επιπλέει στο λάδι η πατάτα, έχει χάσει το νερό της και πλέον μπορείς να τη βγάλεις".
Υπάρχει ένας σωρός από ειδοποιούς διαφορές μεταξύ του ανθρώπου και της πατάτας.
Καπετάνιο, αν δε μπορείς στους άλλους άνδρες να μιλήσεις για αδυναμίες (δεν απευθύνομαι σε εσένα προσωπικά) παρά μόνο για ποδόσφαιρο και γκόμενες, τότε δε νομίζω πως θεωρείς αυτούς τους άλλους άνδρες φίλους σου, περισσότερο γείτονες στην κερκίδα.
Δε νομίζω πως χρειάζεται υπεράσπιση το φύλο σου γιατί ελπίζω πως κανείς δεν πέφτει στην παγίδα να γενικεύσει τις κακές εμπειρείες του και να χαρακτηρίσει έτσι το γένος των αρσενικών όλο. Οι θυμωμένοι (Lemon, ελπίζω να έχει καταλαγιάσει ο θυμός σου πια και να είσαι καλά, να πετάς, να ζεις) δεν έχουν δικαιολογία, αλλά το ακαταλόγιστο λόγω βρασμού ψυχής.
Κατά τα άλλα, συμφωνώ και επαυξάνω.
Very cool design! Useful information. Go on! Wwf hardcore matchs Photos of shaved black pussy photos women shaved heads Calculate intrest rate with credit score Voyeur schoolgirls shower room Baccarat crystal.com variations in vacuum cleaner dirt removal
Δημοσίευση σχολίου