17.12.06

με οικογένεια

Ζούσα σε ένα σπίτι με θέα ….., διαβάζοντας βιβλία, σκεπτόμενη τους άνδρες και την δουλειά. Γκρίνιαζα, έκανα την τρίχα τριχιά.
Τώρα έχω οικογένεια.

Δεν είναι ζωή να κάθεσαι να μιζεριάζεις και να λες: "Γιατί δεν με αξιοποιούν στη δουλειά;", "Γιατί δεν με καταλαβαίνουν οι άνδρες;". Ξέρω πολλές γυναίκες που είναι στην ίδια κατάσταση με μένα. Είναι μόνες τους, "αυτάρκεις" και ζουν μια ψευδαίσθηση. Τη ζωή όμως τη ζεις μέσα από την οικογένεια.

Η dark maiden με οδήγησε στη συνέντευξη που έδωσε η Ελένη Καλογεροπούλου στον Σταύρο Θεοδωράκη, στα ΝΕΑ του Σαββάτου.

Ανατρίχιασα, ντράπηκα, χάρηκα, φοβήθηκα, έχωσα το κεφάλι μου στο χώμα-να μη βλέπω τα δύσκολα-όπως πάντα, μα αυτή τη φορά το ξανάβγαλα.
Και την θαύμασα πάρα πολύ, γιατί αυτό της το βήμα μου φάνηκε το πιο δύσκολο απ όλα, στις διαδρομές που έχει κάνει ως τώρα μέσα σε αγνώστους και σε πολέμους.




* * * * * * *

7 σχόλια:

dianathenes είπε...

Μπράβο της!

Σταυρούλα είπε...

Άξιααα! Να ΄ξερες πόσες φορές το σκέφτηκα, λεμονάκι μου. Μακάρι να το μπορέσω κάποια στιγμή! Φιλιά

Lupa είπε...

... όταν το νόημα της ζωής είναι τόσο απλό και τόσο σύνθετο μαζί. Όταν η άπάντηση είναι απλά "να διοχετεύσεις την αγάπη που έχεις μέσα σου"

nyctolouloudo είπε...

βρέθηκα και εγώ στα πρόθυρα της υιοθεσίας με ένα κοριτσάκι 8 μηνών.
η μητέρα του ήταν πόρνη και ο πατέρας άγνωστος.
έτυχε να είναι η κόρη μου στο νοσοκομείο και στο διπλανό κρεββάτι ήταν η μικρή για δεύτερη φορά με σπασμένα χέρια και πόδια από την μάνα της.
θα έμπαινε μετά από το νοσοκομείο σε ίδρυμα.
ζητήσαμε να την υιοθετήσουμε αλλά η μάνα της δεν υπέγραφε.
προτιμούσε να πάει το παιδί της σε ένα ορφανοτροφείο παρά να υπογράψει για να την υιοθετήσουν.

μπράβο στα άτομα που κάνουν αυτό το βήμα!
αξίζουν.

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

γλυκο μου στρουθοκαμηλακι...
φιλια...

Ανώνυμος είπε...

"Πόσο ευκολο είναι να ασχοληθείς με κάποιον άλλο, όταν το δικό σου 'εγω'πλημμυρίζει το σύμπαν?
Ακόμα χειρότερα: όταν θεωρείς ότι με αυτή την τακτική τιμας και προσέχεις τον εαυτό σου? Πως να αποβάλεις τον φόβο της 'αλώσεως'και πως να ξεβολευτείς που συνήθισες χρόνια τώρα,να ασχολείσαι με 'εσένα' και να απομακρύνεις όποιον προσπαθεί να σου πει κατι διαφορετικό? "
Καιεγώ πως να τα βγάλω πέρα με τον κολλητό/ή που δε μου συγχωρούν το ότι δημιουργώ οικογένεια ενώ αύτοί παραμένουν στο δικό τους εγωκεντρικό σύμπαν όπου ο άλλος χωράει "όταν και εάν και εφόσον και υπό την προυπόθεση ότι....." Και τί να κάνω που ακόμα τους αγαπώ και δε θέλω να τους αφήσω να με αφήσουν?
Η υιθεσία ενός παιδιού ειναι πράξη γενναια . Οι περισσότεροι δεν αντέχουν ούτε τη δέσμευση της υιοθέτησης μιας γάτας/σκύλου.
'ΑΞΙΑ!

An-Lu είπε...

Τα σέβη μου...