Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι τόσες που, όταν επιχειρώ να τις αναφέρω, τόσο μπλοκάρουν όλες μαζί το μυαλό μου που, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία…
Ψέματα, μια είναι που πάντα ξεφεύγει από το πλήθος κι εμφανίζεται: το Pulp fiction!
Δεν μπορώ να το εκφράσω ακριβώς με λόγια, αλλά ο κύριος Ταραντίνο κάνει ταινίες που (κατ εμέ) σε κάνουν να γίνεσαι λίγο ψηλότερος. Όπως επίσης και ο κύριος Βέντερς (τόσο μακρυά-τόσο κοντά), ο Κουστορίτσα (Arizona dream), ο Γούντυ Άλλεν (μυστηριώδεις φόνοι στο Μανχάταν ), και ο Αλμοντοβάρ (όλα για τη μητέρα μου).
Έχει ταινίες περίεργες, σπάνιες και ονειρεμένες (όπως το χρώμα του ροδιού του Sergei Parajanov, οι ομπρέλες του Χερβούργου με την Κατρίν Ντενέβ κοριτσάκι, το Lautari του Εμιλ Λοτεάνου (που θα μου έδινε μεγάλη χαρά να το έβρισκα σε dvd).
Ταινίες που σε σημαδεύουν για πάντα (όπως ο βιολιστής στη στέγη, η μελωδία της ευτυχίας, και ο Δόκτορ Ζιβάγκο).
Έχει και ταινίες ελληνικές, αλλά εν γένει τις αποφεύγω (εκτός από την πάστα φλώρα...!).
Μετά από την πρό(σ)κληση της Juanita la quejica, του dr uqbar, και της renata, έψαξα να βρω ένα μέτρο σύμφωνα με το οποίο θα ξεχώριζα τις πιο αγαπημένες μου.
Τελικά κατέληξα σε μερικές, με βάση το «κάθε φορά που θα (ξανα)πέσω πάνω της, την ξαναβλέπω ευχαρίστως και δεν αλλάζω κανάλι»!
Κατά σειρά προτίμησης είναι οι:
- Moonstruck με τη Cher και το Nicolas Cage ("guarda la luna..."),
- Desperado με τον Antonio (τι "ποιόν Antonio?"!!) Baderas και τη Σάλμα Χάγιεκ,
- Y tu mama tambien του Αλφόνσο Κουαρόν, για το θαυμάσιο σενάριο,
- Leon με τον Ζαν Ρενό, και παρακάτω τέσσερις Ταραντίνο:
- Jackie brown
- Pulp fiction
- Kill Bill Vol I, II
Ξέχασα επίσης το διαβολάκο (του Μπενίνι), τα δημόσια λουτρά (κινέζικη), το Polish wedding (με τη Λένα Όλιν), το Lunedi Matin (του πολύ Otar Iosseliani), την Αμελί, τη Φρίντα (Kahlo), το άρωμα γυναίκας (και στις δύο εκδοχές του, με τον εκπληκτικό Αλ Πατσίνο αλλά και τον θαυμάσιο Vittorio Gassman...
Και ας σταματήσω εδώ…
** Ωπ, ξέχασα την Ατίθαση Καρδιά...!
* * * * * * *
