κάτι σαν αντίθεση θανάτου

Ο Παπαδίτσας λάτρευε τα σύνεργα, τις μηχανές, τις μυρωδιές, όλο τον κόσμο του τυπογραφείου. Τα στοιχεία τα ΄λεγε «χελιδόνια».
Σ ένα σημείωμα που μου είχε στείλει, με οδηγίες και παρατηρήσεις για τους τυπογράφους, έγραφε: «Δυό μέρες τώρα έχω τα δοκίμια στα χέρια μου κι έχω παλαβώσει. Ένα-ένα στοιχείο παίζει μπρος και πίσω απ τα μάτια μου, και σαν χελιδόνι πάει κι έρχεται μέσα μου».
Στα πλουμίδια έδινε όνομα: «Να θυμηθούμε να βάλουμε» έγραφε, «τον αστερίσκο-ανεμόμυλο στο τέλος του Εν Πάτμω».
Όταν περνούσε λίγος καιρός χωρίς να μπούμε σε τυπογραφείο-γιατί δεν είχαμε κάποιο βιβλίο για τύπωμα-άρχιζε να αισθάνεται άσχημα. «Δεν πάμε μια βόλτα στο τυπογραφείο , να μυρίσουμε μελανάκι?», μου έλεγε. «Θα μας κάνει καλό!».

Δ.Π.Παπαδίτσα
«Να μου γράφεις, έστω και βαδίζοντας»
Επιστολές στον Ε.Χ.Γονατά (1960-1965)

*Ο τίτλος είναι από την εισαγωγή του βιβλίου: «η φιλία που νιώθω για σένα είναι κάτι το πολύ ιερό, περισσότερο από αδελφικό, κάτι σαν αντίθεση θανάτου…».
Επίσης, είναι ένας τρόπος να ευχηθώ καλή ανάσταση.
(Επίσης, έτσι νιώθω).



* * * * * * *