2.10.07

Σεμινάριο με παράθυρο με θέα

Εναλλακτικά:
Ημερολόγιο: πως πέρασα το πρωινό μου χθές,
ή
Αθήνα: γωνιές που δε σου γεμίζουν το μάτι αλλά την καρδιά.

Το διαμέρισμα, με την πρώτη ματιά μου φάνηκε ακατοίκητο. Μετά πρόσεξα την μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα (του σαλονιού?) απ’ όπου ανέμιζε η άκρη μιας κουρτίνας. Μετά πρόσεξα πως το παλιό πλαστικό καλάθι δίπλα στην πόρτα (της κουζίνας?) ήταν γεμάτο ξερά κρεμμύδια. Μετά βγήκε μια ηλικιωμένη κυρία, μ’ ένα πράσινο καφτάνι και σαγιονάρες φορεμένες με κάλτσες, μ’ ένα πιατάκι στο χέρι. Σιγά-σιγά, ρίχνοντας ένα-ένα τα κομμάτια, τάισε τα γατάκια του ισογείου.


* * * * * * *

4 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Εγω απο την αλλη γιατι θελω να πεσω στο κενο;;;Ισως η χρονια παραμονη μου σε τετοιες πολυκατοικιες με εχει επιρεασει....

Alkyoni είπε...

για μια στιγμή μπερδεύτηκα..νόμισα πως είχαμε φωτογραφίσει το ίδιο ακριβώς σημείο,απ το ίδιο ακριβώς μέρος..
η άλλη η πίσω πλευρά της ζωής..
καλή σοου μέρα

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Πάντως κατορθώσαμε με τα χρόνια να στριμωχτούμε έτσι!Κανένας δεν προνόησε για καλύτερες κατοικίες.Το κέρδος "τύφλωσε" τους πάντες!Παράδοξο, αλλά αυτό το στριμωξίδι μας απομάκρυνε!

Καλησπέρα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κρύβει ευαισθησίες η αφιλόξενη πόλη, που πολλές φορές διστάζουμε να αποκαλύψουμε...

Γλαρένιες αγκαλιές