Κυριακή. Ωραία.

Απ' το παράθυρο ο ουρανός είχε γίνει γκρίζος σαν μολύβι, κοντεύει να γίνει ένα με την ταραγμένη θάλασσα. Ο Άρνι έβαλε μια ολόσωμη φόρμα πάνω από τα ρούχα του, έλυσε τέσσερα από τα είκοσι σκυλιά του και τα έζεψε στο ξύλινο έλκηθρό του πάνω στο οποίο είχε στρώσει μια γούνα από κάποιο θήραμα. Πήρε το όπλο και τα κιάλια του, χαιρέτισε την γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά του και με ένα μακρόσυρτο συριγμό έδωσε το σύνθημα στα σκυλιά να ξεκινήσουν. «Είναι τρεις λίμνες που πρέπει να περάσουμε» μου είπε. «Το σημείο όπου πηγαίνουμε είναι πολύ μακριά από δω. Αν όλα πάνε καλά θα γυρίσουμε το βράδυ». Αναρωτήθηκα μέσα μου τι σήμαινε το «αν όλα πάνε καλά θα γυρίσουμε το βράδυ» και τον ρώτησα. “Αν δεν γυρίσουμε το βράδυ πότε θα γυρίσουμε;”. “Αύριο.”. “Και που θα κοιμηθούμε;”. Με ένα νεύμα του χεριού του μου έδειξε μια σκηνή και μια λάμπα θυέλλης, «έξω» απάντησε.

Απο τις ανταποκρίσεις του Γιώργου Αυγερόπουλου απο τη Γροιλανδία,
στο forum του Εξάντα στην ΕΡΤ.

Ω καιροί, ω ήθη...
Γραπτό ντοκιμαντέρ να το πω;
Βιβλίο οnline να το πω;
Ζωή-σαν-μυθιστόρημα-σε-συνέχειες να το πω;
Εικονικό ταξίδι για όλους εμάς που πιθανότατα δεν θα το κάνουμε ποτέ στην πραγματικότητα, να το πω;
Όπως και να το πω, το βρήκα θαυμάσιο, όχι μόνο σαν θέμα αλλά και σαν τρόπο επικοινωνίας.

Έξω βρέχει.
Την calluna bulgaris/Heide winterhart την φύτεψα χθες!



* * * * * * *