Βαριά σύννεφα στον αττικό ουρανό σήμερα το απόγευμα. Υπέροχα!Έκανα μία ώρα και είκοσι λεπτά για να φθάσω απο τη Νέα Ερυθραία στη Θηβών, γιατί ήταν αργά το απόγευμα: ώρα μαζικής επιστροφής στο σπίτι, αλλά επίσης και γιατί επέλεξα-επι τούτου, τη διαδρομή μέσα απο την πόλη: Κηφισίας, Ηράκλειο, Νέα Φιλαδέλφεια. ΟΑΚΑ, Νέα Ιωνία, άλσος Δεκελείας.
Δε χορταίνω, δε χορταίνω να χαζεύω τους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης, τα στενάκια, τα σπίτια, τους ανθρώπους. Λες και με είχανε κλεισμένη σε κανένα ερημητήριο και ξαφνικά με αφήσανε ελεύθερη στη Νέα Υόρκη.
Απορώ, απορώ κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου-κι ας έχω την ευχέρεια να τον παρατηρώ απ' τα μέσα!
Μα πιο πολύ απορώ που δε θέλω τίποτε άλλο παρά να βλέπω, μόνο να βλέπω και να σκέφτομαι, κι έτσι να απολαμβάνω. Μυστήριο.
Πόσο χάρηκα που στο σπίτι με περίμενε μια αγκαλιά φρέζες!
* * * * * * *
4 σχόλια:
Τι όμορφα να σε καλωσορίζουν πρόσωπα και πράγματα αγαπημένα, πρασινάδες κι αντικείμενα, αγκαλιές κάθε λογής!
Καλές βόλτες , και με ωραία μουσική ραδιοφώνου :)
Γιατί απορείς?
Αλλάζει η ματιά μας, αλλάζει και το τοπίο, και το φως και τις σκιές.
Στο κάτω-κάτω, εσωτερική δεν είναι?
Τα βλέπεις όμορφα γιατί τη χαίρεσαι τη βόλτα. Πόσοι άλλοι θα γκρίνιαζαν με την κίνηση, για σκέψου! ;)
Είναι η ματιά σου λοιπόν... :)
Όμορφο ποστ οι φρέζες! :))
Δημοσίευση σχολίου